شعر ملل

به چه درد می خورد
که هزار شهر را بگردی
اما به راه دل خویش آگاه نباشی...

_ لطیف هلمت
_برگردان: مختار شکری پور

دوباره باران گرفت
باران معشوقه ی من است
به پیش بازش در مهتابی می ایستم
می گذارم صورتم را و
لباسهایم را بشوید
اسفنج وار
باران یعنی برگشتن هوای مه آلود شیروانی های شاد!
باران یعنی قرارهای خیس
باران یعنی تو برمی گردی
شعر بر می گردد...

دلتنگ ها بهتر می دانند
که خواب یک نیاز نیست
تنها یک بهانه است!
تا آدمی به شب پناه ببرد.


نازان بکیراوغلو شاعر ترکیه
ترجمه ی فرید فرخ زاد

چشمانِ محبوبم دو ستاره
و سینه اش گُلِ بهاری است



عبدالوهاب البیاتی
ترجمه ی عذرا جوانمردی

خیال می کنی
آواز خواندنم
از شادی ست؟
من
قناریِ کوچکی هستم
می میرم
اگر برایت آواز نخوانم

_عبدالوهاب البیاتی
_ترجمه : محسن آزرم

امشب به ملاقاتم نیامدی
تا که راه را بر تاریکی وحشی ببندی،
همو که قصد داشت
روشنای روی دیوار روحم را خاموش کند.






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

امشب به ملاقاتم نیامدی
تا که طوفان های زندگی ام را بتارانی،
آن طوفان هایی که می خواستند،
رخنه ایجاد کنند مابین چشم هایم!.






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

امشب به ملاقاتم نیامدی
تا به دیدارت دلشادم کنی،
بی تو، سرمای زندگی از همه ی درز و سوراخ ها هجوم آورده اند
برای زدودن خاطراتت از یادم،
اما نتوانستند،
حتا کلمه ای از حرف هایت را از جیبم بیرون بکشند!.






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

پرده ها را کنار نزنید!
مبادا خورشید من بتابد و
خورشید دنیا خجالت زده شود و
جهان در تاریکی غرق شود!.






شعر:

آی خوشکله!
تو هم تروریست خواهی شد،
اگر مرا با زیبایی ات بکشی!.






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

اگر تو پرتوی خورشید بودی
به هیچکس نمی دادمت!
شب ها اسم تو را بر سینه ی تمام ستاره ها می نوشتم
و پیراهن نورانی تو را تنپوششان می کردم
و خودم هم در میان گرمای این عشق آب می شدم.






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

نازنینم!
پیراهنی که تو به تن می پوشی،
لباس روح من است!
در بهشت هم،
همان پیراهن را به تن خواهیم کرد من و تو...






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

سایه سار من است،
گیسوانت.
در سایه اش،
شادمانی هایم را پیدا می کنم...





شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

به ابرهایی که از وطن تو می آیند،
خوش آمد می گویم!
هرچه قدر می خواهند ببارند،
بارانش را تنپوش تنم خواهم کرد.




شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

ابر هم زن است!
مگر نه اینکه زمستان می شود،
درد زایمان می گیردش و
تگرگ می شود...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

یافتمش!
نه معدن قارچ و دمەلان!
بر آورده کردم،
رویاهای شیرین کودکان را نه!
رد پایش را گرفتم،
دزد کفش نمازگزاران مسجد را نه!
بلکه قبر گم شده ی سربازی را
در آن سوی سه گوشه ی جهان!



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

همه ی عاشقان جهان
حجله ی عشق خود را آذین بستند،
فقط من نتوانستم!
چرا که در آن زمان،
مشغول سرودن شعری برای تو بودم.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

شهری نوین بنیان خواهم نهاد
که نه جنگ در آن جای بگیرد
و نه گرسنگی و نه غم...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

لوله ی تفنگ ها را گلدان خواهم کرد،
خاکسترهای بجای مانده از جنگ ها را
برای کودکان سرزمینم
به جوهر تبدیل خواهم کرد،
تا در دفترهایشان مشق کنند.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

در برگ ریزان، کودکی می گرید،
نامش زمستان است!
در یخبندان، صدای پای دختری به گوشم می رسد،
نامش بهار است!
در میان گلزارها، صدای بانویی را می شنوم،
نامش تابستان است!
در زیر تابش و گرمای شعله های آفتاب،
صدای ناله های زنی شوهر مرده را می شنوم،
نامش...

تاجی از گل است
بر سر زن کشاورز،
کلاه لبه دار...



شعر: ناصح ادیب
ترجمه ی اشعار: زانا کوردستانی

شب از ظلمت تهی می گردد
شاخه های فولاد
بازوان عابران را می خراشد
تنها دودکش های غریبه
آزاد و رها در خیابان پرسه می زنند
خیابان ها
معبر بی قراری مایند
و ستارگان بخت ما در جوی خیابان غلتان اند.

برایت،
عطر باغ وُ میوه های جنگلی را،
عشق بازیِ آستانه ی در،
شنبه های لبریز از عشق
یکشنبه های آفتابی
دوشنبه های خوش خُلق را
آرزو میکنم.

برایت،
یک فیلم با خاطرات مشترک
نوشیدن شراب با دوستانت
و یک نفر که تو را بسیار دوست دارد
آرزو می کنم...

از همه چیز تنها اندکی ماند. از پل بمباران شده ی مخروب، از تیغه های چمن، از بسته ی خالی سیگار اندکی باقی ماند. از همه چیز اندکی می ماند. اندکی از چا نه ی تو، در چانه ی دخترت باقی می ماند.


_برشی از کتاب کسی در این خانه...