متن هوشنگ ابتهاج

همیشه من از هرکی خوشم میاد
طرفدارم که این ببره ، می بازه!
واقعا من سال ها گفتم که آخه این چیه که
من از هر تیمی خوشم میاد، اون بازنده ست.
بعد ،چندین روز زندگی برام چنان تلخ میشه...
موقع بازی تنیس
اصلا به من مربوط نیست اینا کین...

نگاهت می ڪنم خاموش و خاموشی زبان دارد؛
زبانِ عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد..!
                

اُمیدِ هیچ مُعجزی زِ مُرده نیست
زِنده باش.

هوشنگ ابتهاج:

به این نتیجه رسیدم که واقعا مقابله ی آدم با آدم
همیشه فاجعه ست
توی یه شعری یک زمانی گفتم:
من نخواهم ایستاد روبروی تو
جز برای بوسه دادن...
مقابله ی آدمیزاد همیشه یک نتیجه ی فاجعه بار داره
با این دنیایی که ما داریم!

آری،همه باخت بودسرتاسر عمر

دستی که به گیسوی تو بُردم ،بُردم!

دلی چو آینه دارم همین گناه من است

هوشنگ ابتهاج:
آرزو دارم تمام مردم دنیا از هر ملتی که هستند، در خوشحالی زندگی کنند. دنیا پر از نعمت است، آرزو دارم انسان ها بتوانند از این نعمت ها لذت ببرند. حتما شما در آگهی های تبلیغاتی دیده اید کودکی را که تازه شروع به راه رفتن می کند....

چرا پنهان کنم ؟ عشق است و پیداست

خون می چکد از دیده در این کنج صبوری !

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

آری آن روز چو میرفت کسی !
داشتم آمدنش را باور
من نمی دانستم معنی هرگز را
تو چرا بازنگشتی دیگر ؟.... 🥀

ساحت ِ گور ِ تو سَروستان شد ... !
ای عزیز ِ دل ِ 😔
تو کدامین سروی؟ !

نتوانستم
که بگویم
دلم اینجا مانده است ....
من پی گمشده ام آمده ام ..
ارغوانم را می خواهم...
اه در خانه خود بیگانه ام !
آن سوی پنجره
وای، ارغوان داشت
نگاهم می کرد 🥀 .

عشق، شادیست
عشق ،آزادیست
عشق ،آغاز آدمی زادیست
عشق، آتش به سینه داشتن است
دم همت براو  گماشتن است
عشق ،شوری زخود فزاینده ست
زایش کهکشان زاینده‌ست
تپش نبض باغ در دانه ست
در شب پیله رقص پروانه ست
جنبشی در نهفت پرده ی جان
در بُن جان زندگی پنهان...

امشب به قصه ی دل من گوش می کنی
فردا مرا چو قصه فراموش می کنی..! 
        
 

سر زلف تو کو ؟ مشک ترم کو ؟
لب نوشت ، شراب و شکرم کو ؟
کجا شد ناز اندامت ؟ کجا شد ؟
دریغا ، شاخه ی نیلوفرم کو ؟

شکفتی چون گل و پژمرده ای از من
خزانم دیدی و آزردی از من
به آوردی، وگرنه با چنین ناز
اگر دل داشتم می بردی از من

پری بودی و با من راز کردی
به ناز و عشوه عشق آغاز کردی
مرا آواز دادی ، چون رسیدم
کبوتر گشتی و پرواز کردی

پیش تو جامه در برم نعره زند که بر درم
آمدمت که بنگرم گریه نمی دهد امان...
- هوشنگ ابتهاج -

گفتم مرو رفتی و بد بیراه رفتی ...
.
.
.
.
از دیده افتادی ولی از دل نرفتی

بهار من بُوَد آنگه که یار می آید

دلی که پیش تو ره یافت باز پس نرود
هواگرفته ی عشق از پی هوس نرود

من خدا را هر لحظه میبینم
در تمام رخِ صورت تو

آروین شاه حسینی

با من بی کس تنها شده یارا تو بمان