متن اقبال

انقدر منتظر
شانس ایستادم،
تا عزراییل از راه رسید...

شده از ضربهٔ غم، سیب دلت لک بزند؟!
یا که دستان فلک بر رخ تو چک بزند؟!

دل تو خواسته یک خلوت سرشار سکوت
در کنار تو کسی یکسره هی فَک بزند؟!

کوهی از آرزو و خاطره انباشته ای؟
زیر آن کوه، یکی آید و فندک بزند؟!

در مسیر هدفی...

بین اقبال منو قسمت او کاش خدا
گرهی سخت بیندازد و بازش نکند

تور بر سر ماهی

کل کشان به ساحل اقبال می برد

صیاد

من از اقبال خود نالم که دستی بی نمک دارم

اقبال اگر به ستاره است
شب با این همه ستاره
چه بداقبال است

خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد؟
خواهان کسی باش که خواهان تو باشد

تصویر دلخواه منی،،،، اقبال، یعنی تو
زیباترین تقدیرها ، در فال، یعنی تو

دل بسته ای بر آن خدای ناز، یعنی من
دل برده ای با، چشم های کال یعنی تو

تشریح تو، در قلب من پیوسته این بوده
ممنوعه ی عاشقترین خوشحال، یعنی تو

سال نکو، تنها کنار تو...

دست و پای در بند ریشه های هرز
هول و هراس فرداهای ناپیدا
در گیر و دار نابرابر جدال ها
به گِل نشسته زورق اقبالش ...
کوک های درشت می دوزد
وصله های زخم را
بر درازای عمر گزاف
از یاد رفته است
بی نام و نشان

جمعه و باران و شعر و فال مخصوص خودم
جمعه و درد غروب و حال مخصوص خودم
شانه ھایی خیس و لرزان،انتظاری بی نظیر
دستھایی بی تفاوت ، شال مخصوص خودم
یک بیا برگرد تکراری، و قدری التماس
یک نمی آیم،و باز اقبال مخصوص خودم
جمعه و بی وزنی مشھود...

خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد ؟
خواهان کسی باش که خواهان تو باشد

حالمون بده
احوالمون بده
اقبالمون بده...

نامت شنوم، دل ز فرح زنده شود

حال من از تو شود

وز غیر تو هر جا سخن آید به میان

خاطر به هزار پراکنده شود