متن احساسی

دلتنگی همیشه برای آدما نیس
گاهی برای راه رفتن کنار اتوبان
گاهی برای یه دل سیر تنها بودن...
گاهی بدون هیچ دلیلی دلتنگی، برا هیچ کس و هیچ چیز
فقط دلتنگی....
شاید برای خودت، شاید برای خندیدن توی بارون
و تو هر بار آرام آرام، نا آرام تر از روزای...

ما احساسیا ، به عشقمون تا تهش مینازیم
ما احساسیا ، خونمونو با عشق میسازیم
ما احساسیا ، هر چی داریمو رو میکنیم
یه عشقِ واقعی میخوایم ، ولی تهش میبازیم
ما احساسیا به این زندگی زیادی خوش بینیم
عذابِ وجدان میگیریم وقتی
با دوستمون دعوا میشه و بهش فحش...

اینکه نمی توانم در فقدان فرشته تسلیت بگویم، یا احساس همدردی کنم و یا حتی از واژه های کوچ و هجرت و پرواز استفاده کنم برای این است که باور نمی کنم زنی که پر از زندگی بود، اصلا خود زندگی بود ، رفته و هیچ فکر نکرده به سیب...

من در منظومه ی عشق
سیاره ی احساسی هستم
که تا قیامت
به دور دوست داشتنت می گردم...

آمار کشته های جنگ، همیشه غلط بوده است
هر گلوله، دونفر را از پا در می آورد
سرباز و دختری که در سینه اش می تپد…

مریم نظریان
پرچم های کهنه ی صلح

دلتنگ توام
چنانکه گویی اسیری را زنده به گور کنند
قبل از آنکه میهنش را در آغوش گرفته باشد
دلم برای تو بدجور گرفته است
شبیه سناریوی تلخ داستانی که در تاریخ جامانده است..
این خیابان لعنتی چرا عطر تو را به آستین زده؟
چرا هر بار که قدم میزنم...

مرد گریه می کند
عبارت غلط \مرد گریه نمی کند \ را دور بیندازیم ..
اصرار به حفظ باورهای غلط هیچ افتخاری برایمان ندارد .
مردی که هیچوقت گریه نمی کند لزوما قوی نیست بلکه ممکن است احساسات انسانی خود را سرکوب کند و آسیب عمیق تری ببیند،
اجازه دهیم...

مرا با اسم کوچکم صدا بزن

تا زنده بودنم را باور کنم

و امشب از خدا بپرسید ،قدر و قیمتِ دلهایِ ساده ای که به سادگی شکستید چند؟
دعای شمایی که ،
دلها شکسته اید و گونه ها، تَر کرده اید و از دلِ ساده دلها خواب و آرام و قرار گرفته اید،
بالا نمی رود هرگز!

می توان زیبا زیست…
نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم.
نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!
لحظه ها میگذرند
گرم باشیم پر از فکر و امید…
عشق باشیم و سراسر خورشید…
عطیه چک نژادیان

ملاقات تو رازی آتش افروز و سکر آور است
آرزویی در پس هر لحظه و جاذبه ای مدام
مجموعه ای از لطیف ترین بهانه های زندگی
اینگونه است که تو را ساده و بیشمار
دوست دارم و صدای سخنت را که ...
\از صدای سخن عشق
ندیدم خوشتر\...


سولماز رضایی

ای شکوفه ی لبخند، ای نجابت رویش تو کیستی که از نبودنت آسمان غمگین وزمین خشک وپاییز زودتر از همیشه از راه می رسد
امابا تو بهار طعم بهار نارنج دارد و جهان حریر چشمانت را بر سردر خود می آویزد ،با یادت گل ها قد می افرازند ودرختان خلعت...

هنوز که هنوز است
شب ها تا عکست را بغل نکنم خوابم نمی برد.
هنوز صبح ها با یادت وشوق دیدن دوباره ات از خواب بر می خیزم
آری
رفتی
اما تمام خاطراتت با من زندگی می کنند
در باران با تو قدم می زنم،گاهی به یادت به همان رستوران...

گاهی باید رها کرد و رفت.
درست پشت دنیای این آدم ها قایم شد.
تنها از تو یک ارثیه به جا بماند، تا بارانی شود که بر سر عاشقان فراموشکار این شهر می بارد.
گاهی باید رها کرد و رفت، تا بدانند اگر مانده بودی، عاشق بودی، وگرنه رفتن را...

ما عادت کرده ایم دائما آدمهاى رفته ى زندگیمان را مرور کنیم.
مُدام خاطره هاى مشترک مرده را برای خودمان زنده کنیم و از فلان کافه اى که می رفتیم گرفته تا فلان فصل سال که بیشتَر عاشقى کرده ایم؛ که از همه ى آهنگ هایى که کنار هم گوش...

فکرش را بکن
روزی میرسد که دیگر هیچکداممان نیستیم و
دهه ها از رفتنمان میگذرد و
آن همه لبخند و اشک،آن همه خاطرات،قهرها و آشتی ها ،
آن همه دوری و نزدیکی مان،آن همه دلتنگی و بی تابی مان،
آن همه عشق و نفرتمان ، همه و همه در زیر...

بعضی ها آرامشِ مطلقند
بغلِ دلواپسی هایمان که می نشینند
با همان لبخند اول قند در دلمان آب می شود ...یک نفر که خوب ما را می شناسد...
کسی که خودش مملو از غم ولی سنگ صبور حرفهای ماست.
"پدر همان سه حرفیه ناب که حرف ندارد."

به شدت این روز ها میان این همه خبرهای بد نیاز داریم به یک ادم دلسوز که همیشه در تمام زمین خوردن ها هوایمان را داشته باشد!
دل است دیگر نمی فهمد،
یک دفعه می گیرد...
باید کسی باشد که ارامش کند و ببندد زخم های دهان بازکرده اش را...

تیر ماهی ها تاج سر گرم ترین فصل سال هستند.آرامش مثل خون در رگ هایشان می جوشد و دنیای آدمها را غرق لذت می کند.هرگز از دوست داشتنی های زندگی شان دست نمی کشند و هر روز قدم های محکم تری برای رسیدن به آنها برمی دارند.حساس هستند ولی قلبشان...

همیشه
در ناگهانی ترین لحظه، عزیزترین دارایی مان از دست می رود!
و ما درست همان موقع یادمان می افتد، چقدر "دوستت دارم" هایمان را نگفته ایم، " از اینکه دارَمت شادترینم" را نگفته ایم..
همیشه دیر یادمان می افتد برای آنچه که داریم با خوشحالی شکر گوییم .
همیشه...

هر دو جا مانده ایم
تو در دلِ من
من از دلِ تو

بارون رو دوست نداشت...
می گفت از خیس شدن لباسم متنفرم،
از اون روز به بعد ، همیشه با خودم چتر می برم
شاید بارون گرفت،
شاید دیدمش...

همیشه باید یکی باشد
که وقتی دوران گره خوردن انگشت هایتان به هم توی جیب پالتوهای زمستانی
و سر گذاشتن های یواشکی روی شانه اش داخل تاکسی گذشت
بیاید توی اشپزخانه و بعد از اینکه که پنج دقیقه تمام، بیخود و بی جهت به محتوای یخچال نگاه کرد
با گفتن...

همیشه باید کسی باشد تا یک آهنگ را فقط به یادِ تو گوش کند و چراغ قرمزها و ترافیک هایِ شلوغترین خیابانِ شهر را به خاطرِ تو که سرت را به پشتیِ صندلی تکیه داده ای و یا از پسر بچه هایِ هشت ساله آدامس های رنگی میخری و میخندی،...