متن امید

تو بر سیاه ِ تخته، سپید می نویسی
شکوفه می تکانی، امید می نویسی

دراین کلاس کوچک که پنجره ندارد
دریچه می گشایی، جدید می نویسی

تو بااشاره خود چه راحت و صمیمی
برای قفل ذهنم، کلید می نویسی

چه نور دلفروزی نوشته تو دارد!
مگر برای خورشید رسید می...

امید قدرت واقعی یک قلب است .

آریا ابراهیمی

قدرت واقعی در یک قلب امیدوار است.


آریا ابراهیمی

زیر شعرم بنویسید بهار آمده است
غزلم در شعف و شوق نگار آمده است

به دلم گهگداری غم و گه خنده نشست!
دل ما با همه، امسال کنار آمده است

سال سختی و مشقت بنویسید.. تمام!
بنویسید به پایان شبِ تار آمده است

پُرِ عشق و پُرِ امید شویم ،...

صبح طلوع دوباره خوشبختی و آرامش

و امید دیگری است

بگشای دلت رابه مهربانی

و عشق رادر قلبت مهمان کن

بدون شک شکوفه های خوشبختی و آرامش

در زندگیت گل خواهدکرد.

بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید
بهار رفت و تو رفتی و هرچه بود گذشت

امید آمدنت را نفس نفس دارم
اگرچه طالع و بختم همیشه تنهایی ست

خوش وقت بهارو سبزه و دامن کشت
با پسته دهن شکرلب حورسرشت
در باغ مراد ماچنین سرونرست
برخاک امید ما کس این دانه کشت

من حسابم زِ همه مردم این شهر جداست
من امیدم به خدا، بعدِ خدا هم به خداست

اینکه هنوز هم سین های هفت سین را قبل از تحویل سال با عشق کنار هم در سفره می چینیم؛
هنوز هم آخر سال ها نگران دل های اطرافیانمانیم که مبادا غبار غم گرفته باشد،
بدو بدوهایمان برای اینکه همه چیز بوی بهار و پاکی بدهد؛
این ها نشانه های...

بنام حضرت دوست

من از خورشید تقلید می کنم
که به ابرهای تیره اجازه می دهد
زیبائیِ او را در زیر هوای مه آلود بپوشانند
تا وقتی باز میل به خودنمایی می کند
از پسِ ابرهای زشت و ناپاک
و بخارهای وهم انگیز
که نفَسِ او را تنگ کرده اند...

جمعه، دلبرانه ترین روزِ خداست .
اصلا فصلی است سوای تمام روز مرگی هایمان .
به عقیده من جمعه زنگ تفریحی است برای پایان دادن به این خستگی های مطلق
جمعه از همان اولش انگار پر است از خبرهای خوب ...
دقیقا شبیه به همان دخترکِ فال فروشی که توی...

اگر توانِ رفتن به گذشته را داشتم
از لابه لای خستگیِ مفرط روزهایم،
کمی خیال آسوده بر می داشتم!
و اگر می توانستم آینده را ببینم،
از بطنِ اتفاق هایی که چشم به راهِ قدم هایم
برای افتادن هستند،
چند پیمانه امید بر می داشتم!
و با کمک این توشه...

نباید میان این فصل بی فصلی ماند، باید رها شد حتی اگر یاس و ناامیدی بر پیکره عالم سایه گسترده باشد ،تو باز هم می توانی نقطه پرگار دنیای خودت باشی و جانت را از این خزان رهاسازی، چراکه جهان هر چقدر هم که زمستان و سوز ببیند باز یادش...

خدا بهترین همراه است برای آرزوهایی که داریم ، برای حالِ خوبی که آرزو داریم و برای دردهایی که برای کشیدنشان طاقتی نداریم !
بالاخره روزی ، آسمانمان میزبانِ رنگین کمانِ همدلی می شود و لب هایمان دوباره فرصتی برای خنده دارند .
خدا آماده است برای شنیدن ،
جهان...

به خدا که بسپاری، خودش حل می شود. خودم دیده ام؛ وقتی که از همه بریده بودم؛ بی هیچ چشم داشتی هوایم را داشت، در سکوت و آرامش، کار خودش را می کرد و نتیجه را نشانم می داد که یعنی ببین! تو تنها نیستی...

تو حق نداری با ضربه...

تنها وسوسه ای که
کسی هرگز نتوانسته است بر آن غالب شود:
"وسوسه ی امید!

رومن_گاری 📚 پرندگان می روند در پرو می میرند

دلنوشته:
«مدافعان سلامت»
گرچه ما مرده ایم و راه می رویم، بی واژه ایم و حرف می زنیم...
اما به آدم های بیرونِ این مهِ غلیظ و به چشم های نگران بگویید؛ ما خوبیم ؛ مثل چند روز و چند ماه و چند سال قبل ..
اصلا ما عادت کرده...

من اطمینان دارم که اخرش خوب است ؛قرار است سفیدی از دل ظلمت ها پدیدار شود، و روزی در نهایت سر خوشی به حال این روز هایمان بخندیم.
حال این روز هایمان خوب نیست ؛اما چه می شود کرد . دنیاست دیگر ، گاهی عشقش می کشد یک جا بنشیند...

من اطمینان دارم که اخرش خوب است ؛قرار است سفیدی از دل ظلمت ها پدیدار شود، و روزی در نهایت سر خوشی به حال این روز هایمان بخندیم.
حال این روز هایمان خوب نیست ؛اما چه می شود کرد . دنیاست دیگر ، گاهی عشقش می کشد یک جا بنشیند...

موضوع : اسطوره امید

- حال ما خوب است ، این روز ها اوضاع خوبی نداریم ، اما چه می شود کرد ؛ باید بگوییم زندگی هنوز در ساقه های سبز گیاه و در رگه های متورم زمان جریان دارد و باید حتی از این لحظات هم بهترین استفاده را...

بهار نام دیگر آدم های نابی ست که برای رویش یک لبخند طلوع امید و سرسبزی حیات همیشه در تلاشند.

عزیزِ من...
انتظار ؛ امید میخواد
بهار ؛ بهانه
من بیخودی دلخوشم
به همین ساعت ها و دقیقه های اسفند
به همین دلسردی های بی روحِ زمستان
دلیلِ حالِ خوب من باش
سَر برس
شکوفه بزن
من هنوز بی اختیار دوستت دارم

گاهی باید کوله بارِ سنگینِ کارهای نصفه و نیمه و حرفهای ناتمام را رها کرد...
دلمشغولی ها را کمتر مرور کرد...
بی خیالِ گلایه های تمام نشدنی از زمین و زمان شد!
کمی بیشتر امید و هیجان؛ در تک تکِ گلدانهای کٌنجِ پنجره کاشت و مراقبشان بود؛ با ناز و...