متن حجت اله حبیبی

کاش
چشمان تو
سر چشمه ی
ایمانم بود .
حجت اله حبیبی

آنقدر
ماهی
که
می گردد
جهان دور سرت .
حجت اله حبیبی

تا کی ،
تو به ساز این و آن
می رقصی
یک بار
به ساز دل شکسته ی خویش
برقص .
حجت اله حبیبی

رسم ما
دیدن و
دلبستن و
دل کندن شد .
حجت اله حبیبی

بیا
کنار پنجره ،
به زخم قاصدک،
نمک بپاش .
حجت اله حبیبی

من و دلتنگی و پاییز
چرا
می گویند ؛
اولین فصلِ خزان
مِهر و محبت باشد .
حجت اله حبیبی

کاش ،
بودی،
شر شر برگ،
زردی رود
مرا
خواهد کُشت .
حجت اله حبیبی

زردی می بارد از تن درخت
و خُرد می شود ،
استخوان برگ .
حجت اله حبیبی

صدای خنده ی تو
شهر را، به هم می ریخت
هوای باغ دو چشمت،
اگر چه بارانی است .
حجت اله حبیبی

خنده
یا
گریه
مهم نیست ،
مهم
عروسکی ست
که
کوک می شود .
حجت اله حبیبی

بمب خنده ات،
غم هایم را
ترکاند،
تا
از لا به لای خاکسترش ،
شادی بروید.
حجت اله حبیبی

شیرینی فرهاد
مرا
خواهد کشت
از بس
که
لطیفه گو شده
با زن ها .

قند خونم افتاد،
به کمی
شربت دیدار تو
محتاجم من .
حجت اله حبیبی

آمدم
دیدار خود
امّا
کسی
خانه نبود .
حجت اله حبیبی

می خندم ،
به دنیایی
که
چیزی برای خنده ندارد .
حجت اله حبیبی

گریه
داغی است
بر دل
و
خنده مِهری بر لب .
حجت اله حبیبی

خنده ات را
می خرم
با اشک چشمم،
بی شمار
ای دل دیوانه
تا صبح پرستو ها
ببار .
حجت اله حبیبی

تا نگاه خزان ،
به جنگل ریخت
غنچه خندید
و باغ پر پر شد .
حجت اله حبیبی

پاییز ،
می وزد
بهار ،
می ریزد .
حجت اله حبیبی

غنچه لرزید ،
باغ پرپر شد
تا نگاه خزان
به کوه افتاد.
حجت اله حبیبی

در فکرِ کوهم..
تخیلِ واقعی..
نه خیالِ خام..

وقتی با خنده شروع می کنی ،
بهار می شکفد در دل
اما
پاییز
طعم تازگی گریه ات را دارد.
حجت اله حبیبی

انارِ خنده ی تو
طعمِ برگِ غم دارد
بهار سر به گریبان
درخت می بارد .
حجت اله حبیبی

اشک را
در انحنای خنده پنهان می کند
دختر مهتاب ،
تا مخفی نماید غصه را .
حجت اله حبیبی