متن رضا حدادیان

شاخه
انگشت اشاره ایست
تاخورشید.
رضاحدادیان

من این سو تنها،تودر آن سو تنها
ای کاش که محو می شد این فاصله ها!

باهرتپش انگار دلم می گوید:
لیلا لیلا لیلا لیلا لیلا.

رضاحدادیان
از کتاب رباعی
سرقرارباران

آیینه ی بی غبار دارد باران
صدپنجره انتظار دارد باران

صبحی اَبری،درایستگاه پاییز
باچشمانم قرار دارد باران.
رضا حدادیان
از مجموعه رباعی سرقرارباران

دهان شکوفه
پر از کلماتیست
که در ذهن درخت مانده بود
رضاحدادیان

دست اَبر را
در دست کویر می گذارد
باد.
رضاحدادیان
۱۴۰۲/۳/۱

قطره را رود می فهمد
رود را دریا
امّا دریا را؟
رضاحدادیان
شعری از کتاب دستمالی از ستاره

آسمان
میزبان خوبی نبود
اَبر به دریا برگشت.
رضا حدادیان
۱۴۰۲/۳/۳

آتشفشان
فراموش کرد
خاموش کند
ته مانده ی سیگارش را
جنگل سوخت.
رضاحدادیان
۱۴۰۲/۳/۴

بی تو شبیه قصه ی شیرین وفرهاد
این داستان پایان شیرینی ندارد.
رضا حدادیان

وقتی اتاق کوچک من خالی از توست
دیگر در و دیوار، تزئینی ندارد
رضا حدادیان

آن سو غم دریا و این سو زخم صخره ست
درد بزرگ موج، تسکینی ندارد
رضا حدادیان

هر روز، روی دورِ تکرار است دنیا
این زندگی بالا و پایینی ندارد
رضا حدادیان

بی تو جهان گلهای رنگینی ندارد
خوشحالی پروانه تضمینی ندارد
رضا حدادیان

بی تو جهان گلهای رنگینی ندارد
خوشحالی پروانه تضمینی ندارد

هر روز، روی دورِ تکرار است دنیا
این زندگی بالا و پایینی ندارد

آن سوغم دریاواین سو زخم صخره ست
درد بزرگ موج، تسکینی ندارد

وقتی اتاق کوچک من خالی از توست
دیگر در و دیوار، تزئینی ندارد

بی تو...

باغ
بی هیچ ترسی
باد رابه آغوش کشید
به پشت گرمی ریشه هایش.
رضا حدادیان
۱۴۰۲/۲/۲۹

لب پنجره ی باد
گلدانی هستم شکسته
امّاهستم.
رضاحدادیان
۱۴۰۲/۲/۲۶

تو رفته ای وخوب می دانم در این دنیا
دیگر کسی چشم انتظارِ من نمی ماند
رضا حدادیان

از تشنگی میمیرم و در ساغر شعرم
هرگز شرابِ تلخ مردافکن نمی ماند

رضا حدادیان

خنجر اگر در آستینِ دوستان باشد
دور و بر تو هیچ، جز دشمن نمی ماند

رضا حدادیان

قدری مرا دریاب ای پروانه! باور کن
-این شمع،امشب تا سحر روشن نمی ماند

رضا حدادیان

وقتی نخِ امیّد تو پوسیده ،بی تردید
ذوقی به قدر یک سر سوزن نمی ماند
رضا حدادیان

چشم زلیخا تشنه ی دیدن نمی ماند
یعقوب ، مستِ بویِ پیراهن نمی ماند

رضا حدادیان

چشم زلیخا تشنه ی دیدن نمی ماند
یعقوب ، مستِ بویِ پیراهن نمی ماند

وقتی نخِ امیّد تو پوسیده ،بی تردید
ذوقی به قدر یک سر سوزن نمی ماند

قدری مرا دریاب ای پروانه! باور کن
-این شمع،امشب تا سحر روشن نمی ماند

خنجر اگر در آستینِ دوستان باشد
دور...

یک تقویم کسالت آور دارد
صدپرسش بی جواب،در سر دارد

انگشت به لب،کنار میز شطرنج
مانده ست کدام مهره را بردارد
رضاحدادیان