متن زندگی کوتاه

برگ،
تنها یک‌بار پرواز را می‌چشد
در پاییز،
از شاخه تا زمین...
من هم تنها یک‌بار زندگی خواهم کرد
از گریه‌های هنگام تولد
تا
گریه‌های بستر مرگ.

در من دو جُرعه زندگی مانده
آن هم نجنبی زود می میرد

"رودخانه ی بی رحم"
گاهی، زمان مانند رودخانه‌ای بی‌رحم، بی‌وقفه جاری می‌شود،
و ما در کناره‌هایش، تنها نظاره‌گر لحظاتی هستیم که بی‌صدا از دست می‌روند.

چشم باز می‌کنیم، و می‌بینیم که فرصت‌ها چون برگ‌های پاییزی بر آب افتاده‌اند،
رؤیاهایی که می‌توانستند به حقیقت بدل شوند، در جریان بی‌پایان زمان گم...

ای دلِ شاد، از چه غم داری، بخند!
با جهان، چون باغِ گُلباری، بخند!
گر جهان تلخ است، تو شیرین بزی
شکرین‌لب، همچو روشنی، بخند
هر دمی را عشق بنوازد ز دور
زان نوای رازِ بیداری، بخند
شادمانی هدیه‌ای از آسمان
بر سر هر لحظه، چون یاری، بخند
خنده کن،...

زندگی کوتاهه
مثل یک صبح شدن
باور کن

چارلی چاپلین:

زندگی نمایشی است که هیچ تمرینی برای آن وجود ندارد!
پس آواز بخوان، اشک بریز، بخند و با تمام وجود زندگی کن قبل از آنکه نمایش تو بدون هیچ تشویقی به پایان برسد...

دفتر زندگی هایمان به سرعت به آخر میرسد.
قدر با هم بودن هایمان را بدانیم.