شعر کوتاه

کبوترها که می خوابند
آزادی
پر از تنهایی ست...





رها فلاحی

ای کاش کسی،
ویرانه های مرا
--آباد کند!
- ترجیحن گوشه کنارهای
پاریس،
لندن،
یا فلورانس...
نه ناکجا آبادهای ایران!





لیلا طیبی (صحرا)

تو هم برو.
اگر بمانی؛
دیگر آرزویی برایم نمی ماند!





لیلا طیبی (صحرا)

دستم را بگیر.
بگذار؛
کودک شعرهایم
پا بگیرد!





لیلا طیبی (صحرا)

خانه،
بدونِ تو،
هنوز نفس می کشد،
اما،
محتضری ست، رو به مرگ !



لیلا طیبی (صحرا)

کابوس هایم را،
رویا کن!
از آمدنت؛
همه چیز بر می آید.


لیلا طیبی (صحرا)

کودکی که،
در درونم رشد می کند
دست هایت را
بهانه دارد!



لیلا طیبی (صحرا)

ماه را که چیدم،
آسمان /
سگرمه هایش در هم رفت.
آه...
--چقدر خود خواهم!


لیلا طیبی (صحرا)

از نخستین نگاه،
نخستین دیدار،
می دانستم که جادوی چشمانت
مرا دربند خود می کند
«هیچ»

عشق، کبوتر سپیدی ست،
آرمیده بر سینه ی تو...
سرنوشت این قصه چه خواهد شد،
پرواز یا اسارت در قفس چنگ...!؟
مهدی بابایی ( سوشیانت )

هر شب،
به هم می بافم،
شعر گیسویت،
در خیالی عاشقانه،
ای دلپذیرترین خواسته ی جهان...!
مهدی بابایی ( سوشیانت )

هر شب، فکرهایت را برهنه کن،
در آغوش نگاهم،
و عشق را نقاشی بکش برایم،
ای دختر باکره ی شعر ...!
مهدی بابایی ( سوشیانت )

در استجابت کدامین دعا
از من
گرفته اند
تو را…
شاعر: زهرا طراوتی
از کتاب «و این قشنگترین دروغ دنیاست»

«حنین»
در شب سرد،
بی تو،
تنها،
برهنه پای،
ژنده، ژولیده،
پرسه های بی پایان.
در دل خود زمزمه می کنم،
چکامه ای از دوردست ها.
جز کوی تو ندارم جای،
یادت برایم آرام جان.

آه از این حسرت بی پایان،
که میان افکارم جان می گیرد،
گویی جان مرا...

پنجره را باز کردم
تنها از دل تنگی هایم به آسمان گفتم
نمیدانم چرا ابری شد ...!

دوران ما
دوران نامه هم نبود
که دلخوش به خبری
و خطی بشویم!



زانا کوردستانی

پدرم در باغچه
درخت سیبی کاشت؛
مادرم هر روز
می چید از آن
-- عشق را!



زانا کوردستانی

می خواهمت
چنان که می خواهدش
خوزستان آب را!



زانا کوردستانی

آه ای روشنایی در ظلمت
ماه را
در ایوان کدامین خانه
جا گذاشته ای؟!


زانا کوردستانی

خورشیدام و
بوسیده ام
روی ماه صبح را


زانا کوردستانی

آسمان صاف و آبی،
ولی ابری سیاه
چشم مرا پوشانده است.

رها فلاحی

گرچه گفتنش برایم سخت ست،
اما در حضور ستاره ها
من ماه را دوست دارم.

رها فلاحی

ماهی ساکت،
برکه ای دلگیر،
دور از ستارگان بازیگوش!


رها فلاحی

زمستان شد
زمین سپید پوش،
می بارد دانه به دانه،
-- ستاره!



رها فلاحی