متن غزل

های های اَبرها و هوی هوی بادها
های و هویی در جهان اِنگار باقی مانده است
رضاحدادیان

چکّه چکّه می چکد آه از لبِ پروانه و
غنچه غنچه باغ را اِنکار باقی مانده است
رضاحدادیان

بی گمان مانند برگشت صدا در کوهسار
شِکوه هایم را فقط تکرار باقی مانده است
رضاحدادیان

آجر آجر تکّه اَبری تار باقی مانده است
آسمان با تکیه بر دیوار باقی مانده است
رضا حدادیان

آجر آجر تکّه اَبری تار باقی مانده است
آسمان با تکیه بر دیوار باقی مانده است

بی گمان مانند برگشت صدا در کوهسار
شِکوه هایم را فقط تکرار باقی مانده است

چکّه چکّه می چکد آه از لبِ پروانه و
غنچه غنچه باغ را اِنکار باقی مانده است

های های...

شعر معطری و، ترانه برای من
یک آسمان سکوت و ،بهانه برای من

از پنجه های روشن تو ماه می چکد
حس امید و عشق، روانه برای من

چون کشتی نجات در این موج بی قرار
گاهی بزن به جان ، کرانه برای من

گاهی که نیستم و همه جا...

به رنگ غروبی که صحرا گرفته
دلم از تو واز من و ما گرفته


چه زیبا،چه وحشی،چه دلخواه و تنها
نگاهت درونِ دلم جا گرفته


شبیهِ هجومِ غزل های زیبا
هوای تو در قلبِ من پا گرفته


سکوتت مرا میبرد تاکجاها
که در دامنش موج دریا گرفته

وجودم سراسر غزل...

تا نگاهت در نگاه من بریزد،دست صبح-
-دکمه ی پیراهنِ چشم تورا وا می کند.
رضا حدادیان

موج، بی تابانه سربرصخره می کوبد،ولی
صخره با بیتابی دریا  مدارا می کند
رضا حدادیان

حتم دارم که شبیه من دلش پرمی کشد
ماه ،تا در آینه خود را تماشا می کند
رضا حدادیان

پشت پرده تا به کی باید بنوشم باده را؟
باد،آخرسرمرا یک روز رسوا می کند
رضا حدادیان

سنگ را آیینه ی چشم تو گویا می کند
جذبه ی چشم تو یوسف را زلیخا می کند
رضا حدادیان

لبریز شبی شکسته بودم، امّا
کبریت زدی جهان من روشن شد.
رضا حدادیان

گیسوی منیژه ی غزل ،در دل چاه
تنها راهِ رهاییِ بیژن شد
رضا حدادیان

صد زخم نگفته در دلم بود، ولی
بادیدنِ تو، زبان من الکن شد
رضا حدادیان

خوشحالی من بزرگ، اندازه ی کوه
اندوه، به قدرِ یک سر سوزن شد
رضا حدادیان

در من جوشید چشمه ی اعجاز و
دریا دریا شرابِ مردافکن شد
رضا حدادیان

وقتی که زمانه با دلم  دشمن شد
آغوشِ چشمِ تو پناه من شد
رضا حدادیان

جز تو ...

دربِ دل باز است و جز یک تو میانش هیچ نیست
روز و شب جز اسم تو وِردِ زبانش هیچ نیست

عمرِ رفته نَشمُرَد، گر صد هزارانش برفت
جز خیال و فکر تو وصفِ زمانش هیچ نیست

تا که حرفی، صحبتیاز عشق جاری می شود
جز صفای...

دلم گرفته برایت ، مگر نمی دانی...؟
چرا برای دلم یک غزل نمی خوانی؟

غزل بخوان که بمیرد میان سینه ی من
غم سکوت خیابان ، غمی که می دانی

و بغض پنجرہ بشکن، ببین چه کردہ غمت
به این دو وادی وحشت، دو چشم بارانی

بیا غزل به فدایت...

من و روایت غم؟
نوای ساز جرس می رسد به گوش دلم
هرای راز و نفس می کشد سروش دلم

اگرچه دست تو همراه شانه هایم نیست
صدای جاز تو پس می دهد به دوش دلم

کشیده بال و پرم را ندیدن رخ دوست
بلای فاز قفس می نهد به...

.
دلم با عکس تو حالی به حالی میشود
ببین حال خراب من چه عالی میشود
همین دل،ها !همین دل کز غم و غصه پُر است
چو بیند چشم تو از غصه خالی میشود
تو را میبینم و رد میشوی،در این میان
غرور من دوباره دست مالی میشود
درون هفت...

باید بگویم بشنوی اما... بماند...
بگذار تا این قصه در اینجا بماند

من این طرف تو آنطرف هستی در این شعر
در «ما»ی ما دو «من» چرا تنها بماند؟

یک من سراپا خوبی و زیبایی و عشق
یک من فقط در حسرتی زیبا بماند

این رسم عشق و عاشقی هرگز...

شبی تاریک و تارم، ماهِ تابانی نمی بینم
برای دردهایم دستِ درمانی نمی بینم

هوایی شرجی و گرمم، پریشانم،عطش دارم
ولی در آسمان عشق، بارانی نمی بینم

سوار بالهای باد می چرخم به هر سویی
نمیدانم چرا موی پریشانی نمی بینم

مثالِ خط پرگارم، به دور خویش میچرخم
در این...