متن نویسنده

رخت دلتنگی را
درست به اندازهٔ آغوش تو دوخته اند... • ͡•

- کتایون آتاکیشی زاده

لب ساحل نشستن عجیب آرامش دارد...
عجیب حس آرامشش عجین میشود با تک تک تاروپود وجودمان..
قدم زدن در طول ساحل گویی طول خاطرات را همینطوووور دراز تر میکند..
چرا وقتی در طول ساحل قدم میزنی خاطرات طولانی تر میشوند؟
هرچه خواستم فکر نکنم نشد..
هرقدر قدم زدم خاطرات طولانی...

کلید و انداختم تو در و بازش کردم..
وارد خونه شدم و کیفم و از دستم شل کردم ک آروم بیوفته رو زمین..
خودمم نشستم رو مبلای روبروی آشپزخونه..
ی لحظه چشامو بستم..
ی صدایی از آشپزخونه اومد و چشامو وا کردم..
خانم خونه مث همیشه کارش تو آشپزخونه بود...

من آسمانِ پر از ابر های دلگیرم
اگر تو دلخوری از من،من از خودم سیرم

هر بار نگاهت کردم؛خواستم بنوازمت تو را
اما امان که من،دست بسته در دست غم گیرم

تو دلخور می شوی از منِ دست و دل بسته اما
من هنوز هم حاضرم بهر توی دردانه بمیرم...

چشم اندازهای خود را گرامی بدارید. آرمانهای خود را گرامی بدارید. موسیقی ای که در قلب شما ایجاد می کند ، زیبایی که در ذهن شما شکل می گیرد ، زیبایی که خالص ترین افکار شما را رقم می زند. از آنها همه شرایط لذت بخش ، همه محیط آسمانی...

برای محافظت از خود در برابر چاپلوسی راهی غیر از این نیست که به مردان بفهمانید که گفتن حقیقت شما را آزرده خاطر نمی کند.

دوست در قدرت ، دوست گمشده است.

وقتی هستی
نه آبی آسمان آبی تر می شود
نه سبزی زمین خوش رنگتر
روزگار هم از بازی هایش
دست نمی کشد.
ولی دلم
عجیب
به بودنت
قرص می شود.

یک نکته خوب در مورد زن بودن در هالیوود این است که زنان بسیار نزدیک به هم هستند. همه ما نویسندگان و کارگردانان آنها را می شناسیم و برای امنیت و محافظت از شما را ایمن سازی می کنیم و در واقع کاملاً متفاوتی نداریم و در صورت تجربه ای...

سریع یاد بگیرید و دانا باشید عاقلانه.

آنچه من سعی کردم انجام دهم این است که هر دو تجربه شخصی خودم را با تحقیقات علمی ترکیب کنم. من دوست دارم از شکاف بین دنیای شخصی و جهان علمی عبور کنم.

من تمام وقتم را صرف فیلم هایم می کردم و نگران این بودم که مردم غذا می خورند و برنامه هم رعایت نمی شود ، بنابراین داشتن متخصصانی در این زمینه ها به من به عنوان نویسنده و کارگردان فضای مغزی زیادی می دهد.

نوشتن اما،
تقدیرِ دست های بی رمقِ ما بود...

اگر می خواهی نویسنده شوی، باید دو کار را بیشتر از همه انجام دهی: زیاد بخوانی و زیاد بنویسی. هیچ راه و هیچ میانبری به غیر از این دو وجود ندارد که من از آن باخبر باشم.

رنگ چشات دریای من/ زیباترین رویای من
دیروز و امروز بوده ای/ همراه فرداهای من!
دستی بکش بر موی خود/ آشفته شد دنیای من
روی مه ات پنهان مکن/ بن بست شد راههای من
هر جای قلبت حک شده/ تصویر ردپای من
یک ارتباط کهنه ای ست/ بین تو و...

آینده من
در یازده سالگی یک روز که داشتم با دوستانم توی کوچه گل کوچک بازی می کردم آقایی که مقداری خیار و گوجه خریده بود و داشت از کنار خیابان رد می شد ایستاد و چند دقیقه ای بازی ما را تماشا کرد.. بعد من را صدا زد و...

برای اینکه یک نویسنده باشید باید از تنها بودن لذت ببرید.

دو ساعت داستان نویسی نویسنده را کاملا از پای می اندازد. چرا که در آن دو ساعت او در مکان های مختلف با آدم هایی کاملا متفاوت بوده است.

برای آن که. . .

برای آن که کفشی به پا کند،
دخترک روح اش را فروخت،
اما ،چه خنده آور است، خدایا!
منی که همانند آن فرومایه،
فریبکارانه اندیشه ام را می
فروشم
سربلند ومغرور
می بالم که نویسنده ام.