متن اسماعیل دلبری

رسم این است که آتش بزنند و بروند
دیگر آیینِ وفاداریِ عشق کافریست

اسماعیل دلبری

زندگیِ ما
دنیایِ آرزوها نبود
جهانِ کودکی هایمان بر باد رفت

اسماعیل دلبری

سوگند به عمرِ رفته در باطنِ خویش
جُز داغ ؛ ضیافتی در این خانه نبود

اسماعیل دلبری

گر سیاست طلبان
بگذارند که بابا برسد نان می داد
اگر از جنگ گذر می کردیم
کودک از داغِ نبودیِ پدر
سر صبح ؛ جایِ تحصیل و خوشی سرگردان
می شود راهی این شهر مریض
چه بلوغی شود این بی پدری
کودکی با حسرت
کودکی از سر بی مهری ما...

سال های زیادی گذشته است
نذرهای کهنه ام که برای آمدنت حاجتی ندادند
تو نمی دانی آن سالها
پیراهن جامانده ات را به ضریح گره زده بودم
ضریح پر بود از پارچه های سبز و سبز و سبز
و تنها پیراهن آبی تو خودنمایی می کرد
دخیل های سبزی که...

دوست داشتن مراقبت می خواهد
باید انباشته از خواستن باشی
سرشار از جان و تن زلال
حواست هست در این کیهان پرآشوب
نفس های اهریمنی از آنچه شما فکر میکنید به گردن محبوب شما نزدیک است؟
حواست هست...؟
دوست داشتن مراقبت می خواهد

اسماعیل دلبری

کجایِ زندگی را خوب یاد نگرفتیم
که از زیستن عقب افتادیم
کشوری که از فقرِ شادمانی و وفورِ غم
رتبه دارِ اندوهِ جهان است
جهانِ چندم میشود...؟!

اسماعیل دلبری

اگر با نگاه اول عاشق شدی
که کلاهت پس معرکه است..!
عشق را باید آموخت
قدم به قدم
عشق های ماندگار بنیانش بخشندگی است
باید وفا کنیم به عهد
باید دستی بگیریم به مهر
باید شانه ای باشیم برای غم
باید غنج کنیم برای هم
باید خاطره ای بسازیم برای...

گر قضاوت کرده ام این بنده را اغماض کن
دست از ما برمَکش عزت به ما اعطا کن

بینشم ناچیز و والایی کلامِ حقِ توست
حکم و فرمان با اراده اختیارش دستِ توست

« إِنِ الْحُکْمُ إِلَّا لِلَّهِ یَقُصُّ الْحَقَّ »
حکم و فرمان، تنها از آنِ خداست
آیه ۵۸...

لااقل شُکر که با جور و جفایِ تو دلم آه کشید
سالهایی است که این سینه غمش سنگین است

اسماعیل دلبری

بی تو دیگر شانه ای بر مویِ ما سامان نشد
شانه ات کو مَرهمِ آشفته حالی هایِ من ؟!

اسماعیل دلبری

زخم را درمان به کار آید در اوجِ ناخوشی
درد و درمان دستِ توست ما را مداوا میکنی؟!

اسماعیل دلبری

اعتبارِ باغِ فردوسِ بَرین
زیرِ پایِ مادر است
عزتی یا مِکنتی بر تو رسید
بخت نیست ؛ این مصلحت
از دعایِ مادر است
جَستن از مرگ و مریضی و بلا
راهِ درمان قاصر اما عاقبت
اشک هایِ مادر است
آبرویت ، حالِ خوبت ، حاجتی هر قصدِ خیر
هر چه...

از اولین دقیقه های جمعه
من به قیامِ تو دلخوشم
از هجومِ دلبرانه های شیرین
تا تعرضِ بی مهری های خودسر
از فریادِ عاشقانه های بیهوده
تا ضجه های گلوگیرِ" نرو ؛ بمان ؛ برگرد "
جمعه ها...
تو یک لشکری و من
چه زود از بیقراری
زمین گیر میشوم...

شبیه یک ذوقِ بی وصف
مثلِ اتفاق های دقیقه ی نَوَد
در همین روزهای واپسینِ اسفند
رخ بده
بیا...

عزیزِ من...
انتظار ؛ امید میخواد
بهار ؛ بهانه
من بیخودی دلخوشم
به همین ساعت ها و دقیقه های اسفند
به همین دلسردی های بی روحِ زمستان
دلیلِ حالِ خوب من باش
سَر برس
شکوفه بزن
من هنوز بی اختیار دوستت دارم

پدر
خواستنی ترین لهجه یِ آرامش است
ارزشِ واژه یِ امنیت
نشان از قامتِ بلندِ پدر دارد
امیدِ زندگیِ من
همدستِ دستانِ توست
من برای انتخاب مسیر پیش رو
به دلگرمی ها و دلواپسی هایِ تو محتاجم
بر پیشانی ات بوسه میزنم
تو تمامِ ایمانِ منی...!!!
روزت مبارک پدرم 🖤

چه خوب میشد
در اوجِ خستگیِ شب
وقتی از دلتنگی بخواب می رفتم
پس از کابوسِ تلخِ نداشتنت
نیمه یِ شب
در آغوشِ امنِ تو
از خواب می پریدم

امشب در پستویِ زمستان
آسمان رنگِ دیگری است
ثانیه ها از آمدنم خبر می دهند
در اوجِ دردِ مادر و لبخندِ پدر
چه کودکانه جهان را پلک میزنم

اگه دلت هنوز با اونه
اگه دلش هنوز با تو نیست
دیگه وقتشه که این رابطه مسخره رو رها کنی
باور کن ، کسی که وابسته یِ اصرارهای تو میشه
هیچ وقت دلبسته یِ نگاهِ تو نیست
گاهی باید نفسِ دوست داشتن هاتُ ببری و دل سنگینش رو کنار بذاری...

دست از تزویر و واژه آرایی بردار
تعهد ، پیمان ، دوست داشتن و هزاران واژه دیگر
که ساده بر زبان می نشینند اما به دل نه
اتمام حجت کن با دلت ، با دلم
که اگر آمدنی شدی
بمانی ،
بمانی ،
بمانی ،
من از تملقِ واژه ها...

آخه این چه وضعشه؟
عاشق کردنتون هم که به آدمیزاد نمیخوره
نه اونطور که باید میموندید اومدید،
نه اونطور که باید فراموش میشدید ، رفتید
یجای کار تو خلقت ما آدما انگار میلنگه
ما جنبه اینهمه اختیارات روی این کره خاکی رو نداشتیم
خدایا اینجا نباید اینقدر دلبسته بشیم
یا...

خیالت جمع
که هنوز جمعه ها
اولویت دلگرمی من
ازدحامِ توست

سرزمین من چشم های تو است
مرا محکم در آغوش بگیر
این مرگ بی پدر
خبر نمیکند...!