برتابش پرنور تو خورشید سلام بر صبح سپیده و امید سلام شب رفت و سیاهی اش پایان یافت بر مهر دل انگیز تو ناهید سلام
تا به حال به باران های تابستان فکر کرده اید؟! که چقدر با باران زمستان فرق دارند! ناگهانی می آیند، کسی انتظارشان را نمی کشد. برای همین محبوب اند و به اعماقِ جان نفوذ می کنند. چقدر تفاوت اساسی بین آن دو وجود دارد! چقدر زندگیمان به این ناگهانی رخ...
کسی را بیاب که بتوانی، تمامِ او را در عشق خلاصه کنی. که حاضر باشی، میان کلافگی هایت ساعت ها با او هم کلام شوی. و با کمک انگشتِ اشاره اش ؛ الفبای عالم را بیاموزی. کسی باشد که از تمنایِ نگاهش بخوانی؛ باید چهره ی واقعی ات را به...
درِ اتاق را به امید این که کسی سرزده بیاید و او را غافلگیر کند، مطابقِ معمول باز می گذارد! روزِ تعطیل هفته است و بهنام طبق عادت ساعت نُه بیدار شده است. کسی در خانه نیست تا صدای بذله گویی های آزاردهنده ی او اذیتش کند! تیک تاکِ ساعت...
کنار تو بودن، طعم و حس و حالِ خاص خودش را دارد! مثل مزه ی گوجه سبز ها ی نوبرانه ی باغ مادربزرگ یا بارش غیرمنتظره ی باران در چله ی تابستان که باعث می شود دل آدم از خوشی هزاران بار قنج برود. داشتن تو در زندگی، دلخوشی دلفریب...
تو خودت خوب به خاصیت عجیبِ \زمان\ آگاهی! زمان هر چه دلهره و ترس هست را می شورد و می بَرَد و تو را به تعجب وا می دارد! زمان توانایی هایی دارد که تو تا به حال با کم و بیشِ آن آشنا شده ای... زمان نگرشت را تغییر...
گاهی نباید از زندگی چیز زیادی خواست همین که یکی را در زندگی ات دوست داری همین که در کنج ذهنت ، دلت به داشتن یک رفیق دلخوش است همین که هر شب موقع خواب از لابه لای درختان حیاط خانه ات میتوانی صدای جیرجیرک ها را بشنوی همین که...
« یه آرزو کن » همیشه وقتی می خواستم چیزی رو آرزو کنم باید چشمامو می بستم .... اما اصلا آرزو چیه؟ آرزو شاید ترکیب خواستن و امید باشه شاید ساده ترین اتفاقات زندگی یک نفر ، عجیب ترین آرزوهای یک نفر دیگه باشه این یعنی خیلی از ما تو...
این روز ها بیشتر از همیشه به رفتن فکر میکنم، به جا گذاشتنِ خاطراتِ شیرین و تلخِ سال ها تجربه، فکر میکنم به ندیدنِ عزیزانم، به آغوش نکشیدنِ آدم های امنِ زندگی ام، فکر میکنم به یک پروازِ همیشگی با مقصدی معلوم و بدونِ هیچ بازگشتی، به جا گذاشتنِ هر...
حواست هست عزیز؟ این روزها چقدر عاشقانه های من به دار بی مهری های تو آویخته شده !؟ منی که به راحتی امید بسته ام به دلم! دل بسته ام به دلت! دلی که دیگر حتی به دنیای تنهایی من نیز نمیچسبد! آه ای بی انصاف ِ پر خاطره ام!...
محبوبِ من امروز آرام در گوش آسمان آبی نجوا کردم در گوش گلهای کوچک حیاط رازی گفتم و برای گنجشک های روی درخت حرفهایی زدم و از خدای بهار خواستم با بهار حال خوب بیاورد که ما کشتی شکستگان خسته ایم و جز امید به لطفِ ناخدای هستی،هیچ کس را...
در چند برهه از زندگی ام زمان متوقف شد ! اولی زمانی بود که تو را دیدم ! دومی زمانی بود که تو را با معشوقت دیدم ! و سومی زمانی بود که به امید تو به همه ی داشته هایم پشت کردم ! به امید روزی بودم که به...
شنل می کشد بر سر من سیاهی تو در شام تنهایی من چه ماهی منم مرده ی عطر گیسوی نازت شد آشفته زلفت، بمیرم الهی تو مانند ایوان به هنگام باران سراپا امیدی، سراپا پناهی سرِ خویش بگذار بر سینه من که گرم و شتابنده مانند آهی بگو هرچه خواهی...
گذشت از من ، ولی آخر نگفتی که بعد از من به امید که ماندی...
راه صبح از شهر از خانه ی من میگذرد...از باغهای انگور و از خیابانهای خلوت... مهم نیست دیشب چقدر تاریک و نامفهوم، صبح با یک بغل روشنایی از راه می رسد... یعنی هنوز هم میشود که امید داشت.
زندگی درد قشنگی است که به آن دل بستیم گاه آنقدر بی رحم که نفست می گیرد گاه آنقدر شیرین که گمانت آرد دنیا در کف توست و همین هم شاید ساده ترین قصه یک انسان است گاه باید خندید به همه دلهره ها به هوای گلی از خاک خدا...
در ازدحام این شهر میان هیاهوی آدمک هایی که مفهوم زندگی را از یاد برده اند. زنی را دیدم پر از شوق رهایی، خسته از دویدن ها و نرسیدن ها؛ رقص کنان به دنبال پاره ای از نور کوچه پس کوچه های شهر را پرسه می زد. او باور داشت...
بغضم می شکند که هر بار باران می بارد وُ منم پشت پنجره به امید گذشتنت از این سو به آن سو (چشم در راهم) ولی هیچگاه ولی هیچگاه تو نیامدی و نیامدی هرگز منم هر بار که باران می بارد منم و دلتنگی به یادت سرمم سیر می شود
"میخوام بزرگ شدم یه شوگر ددی داشته باشم" این را یک دختر یازده ساله گفت! . دختر یازده ساله هنوز وارد هیچ رابطه جدی و یا حتی غیرجدی با هیچ مردی نشده. هنوز تجربه شکست ندارد، هنوز مرد عیاشی به او خیانت نکرده و با دوستش نریخته روی هم! هنوز...
جهان شب را صبح می کند به امید خورشید من به امید تو...
دوست داشتم آینه باشم تا چهره ی تو به وقتِ شادی، در من نقش ببندد. یا باران باشم بر کویرِ ناامیدی ات ببارم، و قلبت را مملو از نور و امید کنم. یا عطر موردعلاقه ات باشم، و تو را تنگ، در آغوش بفشارم! خودکاری که با آن می نویسی...
نمی دانستم چگونه باید به تو فکر نکرد و تا توانستم دوستت داشته باشم بی آنکه آب از چشم هایت تکان بخورد به امیدِ روزی که خورشید بیدار شود و من خودم را توی آغوشِ تو پیدا کنم
نه! هرگز شب را باور نکردم چرا که در فراسوهاى دهلیزش به امیدِ دریچه یى دل بسته بودم.
تو صبر کن ... شاید سخت باشد اما ممکن ست بلاخره یک روز یک جایی کاکتوس زندگیت شروع به گل دادن می کند ..
