کجا رواست که از دستِ دوست هم بکشد دلی که این همه از دستِ روزگار کشید؟
تنها راهی که دوستی داشته باشی اینست که خودت یک دوست باشی.
تفنگ دوست ... خرابه خانه ای متروکه ام خاموش و تاریکم به تنهایی تهِ یک کوچه ی بن بست و باریکم به تخته وایت بُرد گوشه ی انبار می مانم که مدت هاست خشکیده تمام رنگ ماژیکم مثال بهترم باشد ... خیابانی دوسر بسته جدا از طرح های زوج یا...
دوست کیست؟ دوستی چیست؟ برای من که هر بار از جلوی آینه رد شدم نگاه کردم به خودم و پرسیدم: تو واقعی هستی یا من؟ تعریف رفیق کمی سخت بود، برای گریه های کودکانه و بازی با دیوار، برای خیال بافی و تنهائی ها، برای دور ماندن از آدم ها...
دشمن اگر می کُشد، به دوست توان گفت با که توان گفت اینکه: دوست مرا کُشت؟
ای دوست که بامن دل تو یکدله نیست برخیز و بیا بی تو مرا حوصله نیست بیهوده بهانه می کنی فاصله را بین من و تو یک سر مو فاصله نیست
به هر دل بستنم عمری پشیمانی بدهکارم نباید دل به هرکس بست، اما دوستت دارم پر از شور و شعف با سر به سویت می دوم چون رود تو دریا باش تا خود را به آغوش تو بسپارم دل آزار است یا دلخواه ماییم و همین یک دل ببر یا...
عاشق، به خواب تن ندهد جز به خوابِ مرگ وان هم بدین امید که بیند جمال دوست... "طالب آملی"
با لب سرخت مرا یاد خدا انداختی روزگارت خوش که از میخانه، مسجد ساختی روی ماه خویش را در برکه می دیدی ولی سهم ماهی های عاشق را چه خوش پرداختی ما برای با تو بودن عمر خود را باختیم بد نبود ای دوست گاهی هم تو دل می باختی...
ویرانہ دل ماست ڪه با هر نگہ دوست صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت
ازخداپرسیدم :چراوقتی شادم همه بامن میخندند ولی ناراحتم کسی بامن گریه نمی کند جواب داد:شادی هارا برای جمع کردن دوست آفریده ام ولی غم را برای انتخاب بهترین دوست
آینه بهترین دوست من است چرا که وقتی گریه می کنم هرگز نمی خندد.
روزجمعه دل هوای یار و دلبر میکند مرغ دل درکوی دوست هرلحظه پر پر میکند عباس رییسی
ای دوست! دیر آمدی ولی خوش آمدی..!
گل کرده غمت در شب یلدایی" من ای دوست بمان با دل شیدایی من تصویر تورا گرفته در کنج اتاق مانند همیشه قاب تنهایی من
من به پاییز بدون تو عادت دارم به پرسه زدنه شبانه عادت دارم مدتی بود که در جستن آن مَه بودم من به شبهای قمر در عقرب عادت دارم ای دل وا دادهِ غمگین مانده من به یک لحظه هجوم یادت عادت دارم خاطراتی که شبیخون زده بر عُزلَت دل...
فرقی نمی کند چه برایم نوشته دوست دشنام داده است، ولی "دستخط" اوست
ای دوست! آفتاب گردانی بیار و به قلبِ من بسپار تا در کویرِ دلم همه روز چهره ی خورشیدگونه اش را به خورشیدِ لاجوردِ آسمان گشاید و آیینه وار در او نظر کند به روشنی گراید و قلبِ من محوِ او شود و رنگ ها محوِ نغمه های گُل...
ای دوست بیا کمک که مهمان دارم درسینه ی خود هوای طوفان دارم وقتی به سراغ دل من می آیی آرام که موسیقی باران دارم *** از خاطره ی من و تو، ما می ماند عطر نفست همیشه جا می ماند با این دل دیوانه وفاداری کن آخر به خدا...
عاشقت شده ام، آن قدر که دست هایم، شعر شوند قلم روی کاغذ بلغزد، سپید شوم! وقتی حنجره ام، از بازدم تو، جان می گیرد عاشقت شده ام، تا انگشت هایم نامت را، با پنج هجای کشیده روی ورق پاره های قلبم، تا کند! کنار انگشت هایم دوست داشتنت، بریزد!...
زیبا ترین حضوری از عشق در من ای دوست عشقی که آتشم زد در ماه بهمن ای دوست راهم زدی و آهم در سینه ی شب افروخت گم شد ستاره ی من در روز روشن ای دوست یکدم نمی توانم بی صحبت تو دم زد افکندی ام چو قمری طوقی...
ای دوست بیا لب به لب قند زنیم دلتنگی خود به صبح پیوند زنیم معجونِ جنونِ تلخ را سربکشیم با عشق به آفتاب لبخند زنیم خیرالهی(دلارام)
یک سری از آدم ها را حاضری همه جوره کنار خودت داشته باشی؛ به عنوان هر چیزی که میشود و امکان دارد... عشق، دوست، رفیق! مهم بودنشان است، اینکه مطمئن باشیم که هستند، چه دور چه نزدیک، حتی اگر غریبه ترین آشنا شوند! حتی اگر دیدنشان سالی یکبار آن هم...
