شعر نو

منم آن؛
جسدِ رویِ بُرجِ سکوت،
در تیررَسِ منقارِ چرک آلودِ کلاغانِ قیل و قال پَرَست
تویی آن؛
نسیمِ فَرَح بخشِ درآمده از بادگیرِ بهشت آئینِ محمدتقی خان
که؛
خوش می نوازد در سردابه یِ خاموش و خلوتِ وجود.

چه کسی می دانست
که خدا تنها نیست؟
چه کسی می دانست که من از من سیر است ؟
که درونم خالی است ،
آسمان آبی نیست ،
که تهی خالی نیست ؟
چه کسی می دانست؟
زندگی کردن من
مثل یک ماهی بود
می پریدم در رود
رود ما...

قطع به یقین؛
نه نیوتن کاشف بود،
نه گالیله
و نه ...
و نه ...
کاشف؛
کسی ست که عمقِ نگاهت را بکاوَد
کاشف؛
کسی ست که در هزارتویِ رگهایِ صوتی اَت غرق شود
کاشف؛
کسی ست که تپش هایِ نبضِ ساعدت را زندگی کند
کاشف باید؛
وجب به وجب...

من، تو را...
میدانی شاید عاشقانه اش این گونه باشد که بگویم؛
من تو را در قلبم،
در ذهنم،...
نگاه داشته ام،
به خاطر می آورم؛
اما؛
من تو را در جزء جزء اَم بایگانی کرده اَم.
در تک تکِ یاخته هایم،
در گلبول هایم،
حتی در گلبول هایِ سپیدم...

حتم دارم در این زمانه یِ قیرگون،
تُو؛
خورشید را به یکباره بلعیده ای که؛
این چنین می درخشند چشمانت !

عزیزِ مهربانم،
قولی بمن بده؛
که وقتی یکدیگر را دیدیم،
با تن و جانِ هم بیگانه نباشیم.
می خواهم حلالِ معادله ای دو سویه شویم.
تنگ در آغوشم گیری و تنگ در آغوشت گیرم.
بفشاری ام و بفشارمت؛
آنقدر سخت،
آنقدر محکم؛
که عبور کنیم از هم.
که خود را...

تنگیِ شدیدی رو تویِ ریه هام حس میکردم، هوا برام کم بود،
نفس برام کم بود،
خفگی با اون دوتا دستِ زمختِ هیولاوارش چنبره زده بود دورِ ریه هام،
دورِ قلبم،
فشار میداد،
فشار میداد با نهایت توانش.
فشار شدید و شدیدتر شد.
احساسِ سبکی کردم،
دیدم پاهام رویِ زمین...

و من؛
اگر شاعر بودم،
بند بندِ وجودت را؛
به قافیه و ردیف می کشیدم
آخ که؛
اگر شاعر بودم من ...

.
تو را توصیف میکردم که مَردم مرحبا گفتند
پس از هر بیتِ شعرم آفرین را ،بار ها گفتند
همه وا حیرتا گفتند ، اما من نفهمیدم
که اینها را به چشمان شما  یا شعر ما گفتند
من از اقلیم چشمان سیاهت شِکوِه میکردم
ولی آنها  به من  از خوبیِ...

عطر تنت را
لای دفتر شعرهایم بریز
تا معنی عشق ، در شعر جاری شود
تا کلمات در معنی بوسه ها غلت زنند
تا گرده های بهاری تنت ، شعر بهاری بسرایند
ادامه بده...
چرا که عطرت، ایهام شعر هایم است
تو اگر نزد من باشی
به درد ها لبخند...

خاطرم نیست کجا گم شده ام.
بین خم اخم ابروی تو بود؟
یا که هنگامه ی خم شدنم
وقت برچیدن آخرین تکه ی قلبم
زیر آوار سنگین نگاهت
هر چه بود، باز هم
خاطرم نیست کجا گم شده ام!
شعر نو از تهمینه ارجمند پور.

دیگر گله ای نیست...
تا سنگ هایمان را واکندیم
مسیرم شد سر تا سر سنگلاخ .
دیگر گله ای نیست...
کور ها گره شدند
پروانه ها آب شدند
شمع ها مردند
دیگر گله ای نیست.



محمدرضا دهگان

ای ستاره
که رازِ روشنی ات برای
تاریکی فاش شده . . . !

مرا به جهانِ نور
دو بینی باران پشت پنجره

مرا
به آغاز آدمیزادی خویش برگردان

شاید
که جای شیر
از عصاره ی شعور
سیراب شوم . . .!!

شاید هم ماه
جای تیری چوبیست
بر پیشانی آسمان
که مردی عاشق و شیفته خورشید
وقتی دلتنگ معشوقه اش بود بر آسمانِ سیاهِ شب
شلیک کرد...

مأوا مقدم

بوی باران می رسد از ابر های این دیار
.چتری از پروانه برپا کن دل دیوانه را

حسن سهرابی

sohrabipoem
sohrabi hassan

حاضرم در عوض گرمی آن آغوشت

جان شیرین خودم را به تو دلدار دهم

حسن سهرابی
sohrabi hassan
sohrabipoem

شعرنو : فریاد سکوت
فریاد ها می بارند
انعکاس موج ها کوه را می شکافد
صخره ها در سکوت زمزمه می کنند
ابرها غریق دریای خیالند
مسافرم
مسافر ابدیت حال
قاصد اخبار وهم
و در این آینده نزدیک می بارم
فروغ اندوه ، مهمان خورشید است
انعکاس نور بی محتوا...

شعر نو : درخت اسمان
رقص قطرات باران
خطوط فرضی میکشد بر دل پنجره ها
صدای مهیب آسمان غمگین است
و چشمانش از اشک لبریز
ضربه ها میخورد تن فرتوت درخت
زیر رگبار بی رحم باران
نفسهای سالخورده ی درخت
با وجود درد در رگ و ریشه هایش
گویا مجنون...

همچو لاک پشتی که هنگام خطر
سر به لاک خویش برد،
عمریست حیران سر به لاک خویشم.


محمدرضا دهگان

زندانیِ اختیاری

مردی که خودش را تمام روز
در یک اتاق زندانی می کند
اصلاً دیوانه نیست
یا انار متراکمی ست که در پوست خودش جا خوش کرده
یا پیاز متورمی ست که لایه لایه پرده برنمی دارد از تنهایی اش
در بیروت مردی را دیدم با پای گچ گرفته...

خستم،
به اندازه تاریخ معاصر ایران خستم.




محمدرضا دهگان

ای روشنایی بالنده
در گلوگاه پنجره!
ببین که لبانت
رسیده به غشای گردن،
هنوز می پرسی،
چرا در حدود رگ هام شناوری
مریم گمار

طبیب نُسخه ای برایم نپیچ
بُغچه ام را گره زده ام
میدانم که درمان در رفتن است
طبیب نُسخه ای برایم نپیچ
آروین شاه حسینی

شعر عاشقانه
اعتیاد خانمان سوز است
ولی اعتیادم به تو خانه ام را آباد کرده است

آروین شاه حسینی