متن صبح

صبح یعنی
تو بتابی و مرا زنده بخود گردانی

صبح شد
امد صدای چک چک و
بوی بهار..
مثنوی ها و
غزل از تو تلاوت میکنند...

هر صبح
به استقبال چشم هایت می آیم
پنجره ی قلبت را می کوبم
و لحظه ی باشکوه افق چشم هایت را
به انتظار می نشینم
طلوع کن
که محتاجم
به یک مژه بر هم زدنت


مجید رفیع زاد

آخر جان من، هر صبح که صبح نیست!

صبح اگر آغوش توست من بیدار می شوم

ارس آرامی

تو نبودی و صبح به دلداریِ ما آمده بود

گفتمش خاموش! بی او تا اطلاع ثانوی شب است

ارس آرامی

رخ زیبای تو
هر صبح تماشا دارد
خنده کن تا ز گلستان لبت، گل بارد

باز کن دیده که
خورشید کند جلوه گری
ناز کن تا همه عالم به تو دل بسپارد...

هر روز را به نام تو آغاز می کنم
هر لحظه با خیال تو پرواز می کنم
خوش می نوازدم نفس و رنگ و بوی عشق
وقتی که صبح پنجره را باز می کنم

صبح است و دلم هوای یارم کرده
با چشم و لبش که او شکارم کرده

چشمش عسل و لبش مربا ، به به
با عشق خودش چنین مهارم کرده

هر طلوع صبح
فقط عشق تو
شیرین می کند
فنجان دلم را

هر صبح،
خیال تو را ....
با چای سر می کشم....
این یک چای خیال پهلوست!!!!

بر طلوع چشم تو خورشید می رقصد هنوز

صبح زیبایت بخیر ای بهترین تکرارها
‎ ‎

ارس آرامی

«صبح»
دیگر منتظر کسی نیستم
خورشید را بکشاند پشت پنجره
پرده را جمع
میز صبحانه را آبستن
نان تست را با شعله ی بنفش گرم
صبح را بنشاند روی صندلی
و یکی شدن کره و مربا را با کارد تماشا کند
و خودش در راس مثلث بنشیند
نگاهش را گره...

چشم هایت دوباره باز کن با بوسه هام
ای دلیل خوب این دلدادگی صبحت بخیر!

من معطر می شوم با خنده هایت؛ تا ابد
سبز از گل باش، سبز از سادگی؛ صبحت بخیر!


🟩 شاعر: سیامک عشقعلی

دوبارهِ صبح، دوبارهِ تو، دوبارهِ من

صبحِ من و جان و جهان من تویی

ارس آرامی

خوشا صبح و خوشا پیغامت ای دوست

که بودن با تو هر لحظه چه نیکوست

صبح یعنی:که غمت دور شود؛ در یادم
صبح یعنی: که دلت شادشود،چون شادم
صبح یعنی: که سرایی ،غزلی،از دل و جان
صبح یعنی: که زَنی، دل به دریا؛ تو بمان
صبح یعنی: که پر احساس شوی، با غزلی
صبح یعنی: که شود، کامِ تو شیرین عسلی
صبح یعنی: که نگاهت،...

آدم باید یکی رو داشته باشه که هر صبح بهش صبح بخیر بگه و روزش رو به این قشنگی بسازه،یکی که در اوج گرفتاری و شلوغی و بدو بدو های کاریش ،در کوتاه ترین زمان فراغتش بهت زنگ بزنه و بگه فقط می خواستم صداتو بشنوم همین...
آدم باید یکی...

صبح چشمان تو و خیر فقط لب هایت

ای صبحِ مجسم، صبح زیبایت بخیر

ارس آرامی

صبح و، تپش و، شورشِ احساس، چه زیباست!
بر میزِ عسل، دسته گُلِ یاس، چه زیباست!
وقتی که دلم، پُر شود از، قهوه ی چشمت،
در باغِ نگاهت، گلِ الماس، چه زیباست!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی( کتاب دل گویه های بانوی احساس)

صبح شد! یک بار دیگر زندگی
بار دیگر لحظه هایی سبز تر
مردمی عاشق تر از یک دشت گل
در کنار هم، صفایی سبز تر!

صبح شد! لبخند می آید به بار
آسمان بوسیدنی تر می شود
سادگی با نور می رقصد و عشق
با تو، با من، دیدنی تر...

صبح به لبخند تو ساز دل من کوک شود


ای که لبخند گل و سبزه ز تو معتبر است

تو باشی، غزل باشد، صبح و اقاقی های تر

دل به دل آنجا نبندم پس کجا ای خوب تر؟


ارس آرامی

به تماشا بنشینی خوب است

یک نفر از تو به ما هم خبری خواهد داد
عطری از پیرهنی یا اثری خواهد داد

از همین کوچه که رفتی به دلم افتاده
نوبهاری دگری برگ تری خواهد داد

آی ای جان دو عالم به فدایت روزی
اینهمه ناله و زاری ثمری خواهد...

هر صبح دلم مست و غزلخوان تو است

رقصان شده و خمار چشمان تو است

در باغ غزل باز گُل افشان شده عشق

در را بگشا عشق که مهمان تو است