متن گلناز توکلی

گویی تمام دریاهای جهان به چشمان تو میریزند
و من آخرین غرقه ی این اقیانوس آبی ام…

تمام معادلات جهان را بهم ریخته ای
وقتی نیستی هم
هستی…

پرده ی اتاقش را
به استقبال طلوع آفتابی دگر
کنار زد
دخترکی که دیشب
هزاران بار آرزوی مرگ کرده بود