متن مستانه

محکوم به عشقت منِ دیوانه شدم

مجنون صفتی مثال پروانه شدم

ای باد صبا عطر خوش یاسمنی

از عطر خوشت بلبل مستانه شدم

✍می گویند از اردیبهشت بوی بهشت می آید، من نشانی اش را یافتم 👌
در همین نزدیکی... ،
همینجایی که صدای کوبه دارکوبها مستانه شنیده می شود ، علفها هم موزون می رقصند و گرگها در پی شاپرکها کمین می کنند...
راست گفته اند اردیبهشت را باید جرعه جرعه سرکشید🌸...

بی تو
هر شب من یلدایی تمام نشدنی ست
با آرزوی بودنت
هر شب
شمعی روشن میکنم و
تا صبح
قطره قطره آب می شوم...

گلخنده نمی بینم در چهره ی زیبایت
دیگر ندهد مستی شهد لب مینایت

بگشا گره ابرو ای جذبه ی جادویی
مستانه نگاهم کن بادیده ی شهلایت

محمّدرضا توسّلی

زندگی پُر از عشق و رنگ می شود
وقتی
شادی را،
در قلب دیگران نقاشی کنی...

عجب معشوق دلبری ست پاییز
با دست پس می زند
و با پا پیش می کشد...
سوزهای گاه و بیگاهش، بیچاره ات می کند
اما
زیرِ پایت را با برگهای خوشرنگش فرش می کند،
دعوتت می کند به دلرباترینِ مناظر،
زرد، نارنجی،قرمز...

سوزهای گاه و بیگاه پاییز
مرا
به داشتنِ آغوشِ
تُ
مشتاق تر می کند

مزه ی سیب بهشتی را نمی دانم
اما
هر جا که تو باشی و بگویی سیب،
یک بغل طعم بهشتی
از لبانت می چینم...

هر صبح
با طلوع چشمانت
جرعه جرعه
نگاه مست تو را
چون چای قندپهلو
سر میکشم

اناری ترین یاقوت های قلبم
با هر نگاه مستِ تو
دانه دانه می شوند و به پای لبخند گرمت می نشینند
جانا
کی مرا
مهمانِ یلدایی ترین نگاهت می کنی؟! .

زندگیت رنگی می شود
وقتی که تو
شادی را در قلب دیگران نقاشی کنی

میدانی دلبر
عشق تو در جانم
چون درختی شده تنومند
پیر اما همچنان عاشق
هر بار که دستت حلقه میشود به تنه ام
دیوانه وار برگ هایم به آغوش می کِشند زمین را

خنده های باد
در دشت پیچیده
لای گیسوان شقایق
چه ساز عاشقانه ای کوک کرده
باد می رقصد و می خنداند
تا شاید
لَختی آرام گیرد
این گُلِ داغ بر دل نشسته

وجب به وجب
فتح کرده ام
کوچه باغهای قلبت را
دلبرِ یکّه تازِ من!
در پیچِ کدامین کوچه
قلب مرا ربودی
و روحم را
دیوانه ی نگاه سبزت کردی؟!!

.
زندگی کنیم هر لحظه رو... زندگی کنیم تو هر باری که مزه ی آلبالو رو زبونمون عاشقی میکنه... زندگی کنیم با چشمکی عاشقانه با طعم ترش آلبالووو....
باید هر روز به خودمون یادآوری کنیم این زندگی و تموم لحظه هاش فقط و فقط یکبار میان!

چه شباهتی!

هر دو برای رسیدن
ترک برمی دارند انار و دل ....!

نَفَسِ روح بخشِ بهاری اوست...
که جانم را زنده می کند...
گلهای امید را در دلم می رویاند...
تا عطرشان روح افزا باشد و
در وجودم ریشه بدوانند..،

زن
که عاشق شود
بیصدا شروع به گلکاری می کند،
باغچه دلش را
پُر می کند از گلهای رز و یاس...
تا ندای عشقش،
سوار بر عطر گلها
به گوش یار برسد....

بخوان نامم را
با نوای لطیف گلهای وحشی
با صدای بنفشه و زنبق
زندگی من
گره خورده به صدای لبریز از محبتِ تو
به لطافت شبنمِ مهربانِ نگاهت

بی تاب ترینم؛
بگشای ساحل امن آغوشت را،
قراری باش
بر موج های طوفانی دلم... .

میخواهم شعری بسازم
از آوای هر قطره ی آب
بسان نوای عاشقانه دخترکی
که لب رود
برای زندگی
حریری از گل های وحشی می بافد

سبزترین نقطه در جهان
قلب پاک توست
گوشه ای دنج، برای من ...
جایی برای زیستن
و ماندن
و سبز شدن...

این خانه مدتهاست ویران شده
از نبودنِ تُ و مهربانی نگاهت
کبوتران یادت هر روز در قفسِ تنگ قلبم،
بال و پر می تکانند و در هوای تلخ خاطراتمان بال می زنند ...
کاش هنوز خنده هایت ریسه می بستند در خانه
و حوض پر آب، موج می زد برای...

رویاهای رنگیم را به سقف خیال تو آویخته ام
هر بار که دلتنگ می شوم
رنگی از سقف خیالت می چینم
و به لحظه های خاکستریم می پاشم
عجیب عطرآگین می شود خیالهای رنگیم
با یاد تو
.