متن فیروزه سمیعی

راز دل سرگشته را گفتم
رفتی نپرسیدی غم دل را


فیروزه سمیعی

روشن دیده ی دل
به ماه رویت
از دل نرود
هر که ببیند مه رویت



فیروزه سمیعی

به آینه چنان بنگر،
ره بی نشان باز خواهی یافت

به دیده چنان بین که نادیده باز خواهی دید



فیروزه سمیعی

وقتی تو را دیدم
از چشمانم دو ستاره
و از سینه ام
گنجشکی پر کشید و رفت
حال بى تو
باز است در قفس
با این همه نمى پرد
پرنده ی خیال تو


فیروزه سمیعی

از چشمانت بپرس
چند بهار
پرستو
در پستوی نگاهم
لانه کرد و
به هوای آسمان ابری تو پرواز

سیب سرخ
چرا به لبانم
رشک می ورزد
و
رنگ های نارنجی و زرد, شرابی
چرا این قدر به من می آیند

آری
زمستان با من شکل
بهشت بود
که خدا
از...

دریا خواب بود و ساحل
غروب می خواند

روز شد و غروب برد ساحل را


فیروزه سمیعی

🍁 نامردمان را بگو حدیث نفس نخوانند

که ما خوانده ایم ز دوران حدیث ها 🍁



فیروزه سمیعی

🥀نرود در دل سنگ اشک بهار🍃

🥀گل چه آسان می شود پرپر باد 🍃


فیروزه سمیعی

❣️⁩ که بود آنکه مرا بنام می خواند
کجاست مجنون گل عذار من⁦ ❣️⁩


فیروزه سمیعی

...و
اینگونه عاشق شدم
تو را ندیدم و لیلی شدم


فیروزه سمیعی

تو عطر سیب سبزی
رو گونه های پاییز
خدا تو رو به من داد
کجا تو می گریزی


فیروزه سمیعی

سیب سرخ می چینم
از درخت حوا
و آن را به حوض ماهى می سپارم
تا به دست تو
که دست در پاشویه ام دارى برساند
نقش ات
گردش ماهى هاست
در آبى کاشى
رنگ گناهى
که آسمانى است



فیروزه سمیعی 🦋🍎

از طلوع آفتاب روی دوست
در زمستان مژده ی بهار می آید
سرود و نغمه ی نوروز
به گلستان شور هزار می آید



فیروزه سمیعی

دلم برای کاشی های آبی حوض
که آینه دار ماهی های سرخ بودند
برگ سبز رقصان در آب
و مورچه ی ناخدا
زمزمه ی مداد رنگی زرد کوچک
که عشق خورشید کودکی ام بود
گل سرخ
بشقاب جهیز مادر
سر چراغی سفره قلمکار
که دلش شکست و آخ نگفت ......

نهادم دل خویش به پای عشق جگر سوز

کشیدم سرمه به چشمانم از این سیه روزی

فیروزه سمیعی

مستدام  گشتم زخامی
وین سر شوریده بین
دود چون آتشفشان
بر دیده آید از سرم



فیروزه سمیعی

زی در مستی و کوش در بی خبری
که نباشد در رهت دام و ددی



فیروزه سمیعی



دی شد حدیث جوانی و بسر رسید بهار عمر
به آینه قسم که دگر ننگرم روی ماه خویش



فیروزه سمیعی

تب ریز تب تبریز تن باران شست
تنهایی من بود که باران نمی خواست


فیروزه سمیعی

ای دوست به آوای بهاری دلمان را بنواز
بر چنگ و به زخمه ی دل ریش بساز
باغ دلم از ساز تو لبریز گل است
خوش آمدی و ماه گل روی تو سبز


فیروزه سمیعی




مشق عشق در دل نویسم نوش هجر در کام تلخ
زهر خندی بر لب و داغی به سینه از غمش



فیروزه سمیعی




ز راه رفته نرفته پشیمانم
به جرم نکرده چرا مجازاتم هنوز؟!



فیروزه سمیعی

نه پایانی نه آغازی
نه راهی پیش رو دارم
بخوان فردا بنام من
که حق آب و گل دارم 


فیروزه سمیعی

تیر نگاهت
عطر هوایت
و زنگ صدایت
سلاح های مرگبارند

حتی برای من!




فیروزه سمیعی