متن احساس دلتنگی

لحن شیرینِ بیانش را
با نجوایی کودکانه
دوچندان زیبا می‌کرد
و من چگونه بگریزم
از وابستگی تیر تیز دلبری‌هایش

می‌دانی چگونه است این احساس:
اگر به ماهِ بلورین بنگرم،
به شاخه‌ی سرخ پاییز،
که آهسته بر پنجره‌ام خم شده است،
اگر در کنار آتش،
به خاکستر ناپیدا،
یا به پیکر پژمرده‌ی هیزم دستی کشم،
همه‌چیز مرا
به سوی تو می‌کشاند،
چنان‌که بوی عطر گل،
تا تهِ جانِ دلتنگی می‌رود.

نیازم به تو
نه از سرِ تنهایی‌ست
نه بهانه‌ای برای شعر
چیزی‌ست
میانِ نبضِ کندِ غروب
و صدای نامت
که بی‌دلیل
در ذهنم تکرار می شود

کیلومترها فاصله دارم
از آرامشی که آرزویش را داشتم.

احساس، به جامِ نگهِ «تو»، دارم؛

پیوسته از این حسّ صفا سرشارم!

آیا که شود، باز بیایی پیشم؛

تا بنگری احساسِ دلِ بیمارم؟

دلم یه بغل خواست
ازونایی که بوی عطر تلخش
تو هوای بارونی نفستو بند میاره.

دل را روانه معبود نمودم و با چمدانی از خواسته و نیاز در محضرش حاضر شدم ،اما آنگه که چشم به افق بی نظیر بندگی کردم چیزی بر زبانم جاری نشد و هرچه بود دلتنگی محض بود و عجز از دوری معبود، که آیا می پذیرد مرا؟! با این همه...