اول، همه عاشق اند. چشمانت را می بینند و آسمان را در دلت نقاشی می کنند. اصرار می ورزند، که تو همان گمشده ای، همان رؤیای جاودانه. اما... وقتی در حصارشان اسیر می شوی، آسمان، به رنگ خاکستری درمی آید. شوقی که روزی در نگاهشان می درخشید، جای خود را...
چشمانت، دریاهایی بودند که طوفان های درد را در خود غرق می کردند، در سکوتشان، تمام فریادهایمان دفن می شد. دست هایت، ریشه هایی بودند که در دل خاک، تمامی سنگینی دنیا را به دوش کشیدند، تا من در آسمان های بی دغدغه پرواز کنم، بی آنکه از درد های...
آخرهای پاییز است. هوای سرد اهواز، از همیشه سنگین تر به نظر می رسد، با طعمی از خاک و دود در دهان. جیرجیرک ها در تاریکی شب، سکوت را به هم می زنند، و قورباغه ها در برکه های کم نور، همچنان می خوانند. یاد شب های یلدا، که کنار...
دل، حرمی ست مقدس، خانه ای برای عشق های زلال، نه هر رهگذری که بی پرسش، در می کوبد. برخی با دست های سرد و لبخندی گرم می آیند نه برای ماندن، که برای خاموش کردن چراغ هایی که در تو می درخشند. قلبت را قلعه ای کن، دیوارهایش را...
در هر تابش نگاهت گم می شوم ای ماه، در آغوشِ تو آرام می شوم. چون پرتوهای نورت در دل شب، تمامِ دل تنگی هایم، در تو محو می شود. در سکوتِ نگاهت، هزاران سخن، تمامِ دنیای من، فقط تویی و من. ای ماه، ای نورِ دل های بی قرار،...
جنازه ی عشقی را بر دستانم تشیع میکنم که بدون او خود جنازه ای بیش نیستم ببار بر سر دلم آسمان، تا درد بی کسی ام تمام درد های عالم را محکوم به بی دردی کند ببار و نترس زین پس غریبه ای خواهم بود که عشق برایش دروغی بیش...
جمعه ها دلگیرترین هوا سهم من می شود هوایی میشم در هوایی که نبودنت قلبم را به بی هوا شدن محکوم می کند این روزها جمعه ها باهم همدست شده اند که تار تار ببافند بختِ سیاه مرا در هفته هایی که با دلتنگیه جمعه هر کدام هفتاد سال بردوش...
نقاب روی نقاب تورا میبینم که خودت نیستی نقاب روی نقاب اینهمه نقاب را چگونه بر چهره ات آویزان کرده ای دستانم را به نشانه ی تسلیم روبروی تقدیر به رقص در می آورم صدای شکسته شدن دلم، دل از دلِ آسمان خالی میکند شکسته های دلم را جمع و...
پاییز من نگاه کن و ببین؛ که چگونه مرجانی و پرتلالو به گلبرگهای احساسم آغشته میشوی وچگونه ترانه های تب دارو عرق کرده از تابستان مُتمَرِّد ، در هوای لطافت ِ تو پرهمهمه می شوند! لبخندهای اناریت حس عاشقی را به چشم اندازی گوارا مبدل میسازد! پاییز طعم باران میدهد...
لب های من، لبخند را با هَیاهو روی لبانت به تعبیر می نشینند لب های من با بوسه های تو بلاتکلیف می شوند! راز ِ بوسه هایمان روی صورتم می لغزد و راهی برای پنهان کاری از برایم نمانده است ! آرام آرام بوی تازگیِ تنت میپیچد در جان ِ...
فاصله ی من تا تو میشود زندگی به شرط عشق با موج های میزانی از ماندن های روشن با قطره های ریز ریزی از بوسه های گرم! شکوه چشمانت دلم را امیدواری می دهد به نگاهی شاد ! وصدایت نور را تزریق میکند در بزم ماه با حال و هوایی...
کافیست که تب عشق لرزه به جان ِعاشقانه هایمان بنشیند؛ چشمانمان پر میشوند از تمام دوستت دارمهایی ک برای روز مبادا کنار گذاشته بودیمشان. باران کریمی آرپناهی ..
