بیو عاشقانه

کاش بادی بودم

که موهایت را پریشان می کردم

و بر آن بوسه می زدم.

چشمهای تو پاییزند
در برگ ریز این خیابانها
چه لبخندها که سرخ می ریزند
در بوسه باران
بر سنگفرش ها
لبانم را نارنجی می کنم
ترانه می خوانم
قدم زدن با تو می چسبد
در یک عکس سلفی...


........

فیروزه سمیعی

یاواردرابطه نشویاتاتهش باش شایدیه دل عاشق شه بازی نکن بااحساس

زیبا تر از پاییز
گیسوان توست
که
در باد می ر قصد .
حجت اله حبیبی

آرامم ، مثل درختی ،
که
برگی برای باخت ندارد،
هرچه باد باد.
حجت اله حبیبی

تو
همان شعر لطیفی
که به لب های منی
نسُرودم تو را
تا
که نفهمد رقیب .
حجت اله حبیبی

تا تو
راهی نیست
الّا
یک
بله .
حجت اله حبیبی

تا تو
راهی نیست .
حجت اله حبیبی

بهار می شکفد
پشتِ قابِ خاطره ها
حجت اله حبیبی

پاییزدل
برگها می ریزند
شاخه ها غمگینند
خش خش برگ زند داد که ای راه گذر
پا مزن برسر من
من زمانی چون گل
شادوخندان بودم
من زمانی بودم
سایبان در گرما
لیگ زد آتش بر هستی من
بی وفا سردی و دل مردگی پاییزی
من زپاییز و خزان بیزارم...

رفته ای
باز دلم
نام تو را می کوبد .
حجت اله حبیبی

بعضی ها بُردند
بی ادعا .
حجت اله حبیبی

اگر زمین و زمان هم
پیله کنه
من پروانه می شم .
حجت اله حبیبی

عشق تو
یکبار
بر دوش دلم نشست
ومن پادشاه قلب تو شدم .
حجت اله حبیبی

آغوش تو
آرام ترین
نقطه ی
دنیاست .
حجت اله حبیبی

من
با چشمان تو
پرواز می کنم
تا ساحل خوشبختی .
حجت اله حبیبی

فقط
نا مهربونا
تکراری
نیستند .
حجت اله حبیبی

چشم دوختن به ماه
هنر نیست،
در آغوش کشیدن ماه
هنر است .
حجت اله حبیبی

هوایِ
ماهتو
داشته باش ،
چراغ
زیاده .
حجت اله حبیبی

سیاهی در سپیدی محو می شد
فقط
با یک سلام صبحگاهی
حجت اله حبیبی

جهانم را
به آتش زد
نگاه خیس بارانش.
حجت اله حبیبی

با « تو » تنها
پر شود
دنیای من .
حجت اله حبیبی

باتکیه برقلبت
شعری خواهم سرود
که به آتش بکشد
آب را
مادر!
رضاحدادیان

در روزهای نبودنت، بودنت را مرور می کنم
روزهایی که خنده هایت آرامش جانم بود
و صدای نفس هایت دلیل نفس کشیدنم…
تو رفتی و زندگی با تو رفت...
عشق با تو رفت...
شادی با تو رفت...
تو رفتی و همه چیزهای خوب را با خودت بردی تا من بمانم....