متن حسن سهرابی شاعر

موسیقی نگاهت چون آتشی است در دل

آتشفشان جانم در دستگاه شور است

زیبای ناپیدای من,

حسن سهرابی

آغوش تو آرام ترین قصه دریاست

اینگونه شد آرام دلم در پس موجش


حسن سهرابی

زیبای ناپیدای من

کاش, که دل در گوشه چشمان تو آرام
بگیرد

با اینهمه آشوب در این دام بمیرد

حسن سهرابی

از زوال کمال و روال ابتذال

نرسد هیچگاه دل به

جمال یار و وصال و افتخار

حسن سهرابی

جهان خالی تر از آنست که پیدا نشود

بوی قدمهای تو در

باور آن.

حسن سهرابی

خال بر سینه یار و دل گرفتار لبش

چشم بسته است دلم باز به هر موهبتش

.
حسن سهرابی

کوه تعظیم کند امروز برایت ای دشت

تو که در دامن خود لاله بی جان داری
.
حسن سهرابی

وسوسه می کند مرا

خنده بی امان تو

گنه کنم یا نکنم

با لب چون کمان تو

حسن سهرابی

در این فریاد و شیدایی

هوایم پر ز تزویر است

کنون باز آی تو ای جانا

که قلبم گیر زنجیر است

حسن سهرابی

دزدیده نگه کردم

من چشم سیاهت را

اینگونه شدش آغاز

این قصه پر غصه

حسن سهرابی

بهارم تو بودی

به روزی که بودم پریشان و نالان

همیشه عزیزم کنارم تو بودی


همان بار اول که چشمم تو را دید

به دامم فتادی شکارم تو بودی


بریدم دلم را ز هر لااُبالی

سپردم به دستت قرارم تو بودی


دلم را تو بردی پناهم تو بودی

عزیزم وجودم...

در کنارت


شاعرم من سائرم من حاضرم من در کنارت

قاصرم من طاهرم من صابرم من در کنارت


غمگسارم بیقرارم می گذارم دل کنارت

از کجایی دلربایی شادمانم در کنارت

instagram.com/sohrabipoem

رفتی چرا


عاشق شدی بی عشق من رفتی چرا

من گشته ام یک بی وطن رفتی چرا


ای باغ گل نسرین من در کهکشان

بی یار خود شیرین سخن رفتی چرا


در خاطرم هستی نظر ای یار جان

بر عشق من دامن زدی رفتی چرا


تا نا کجاها رفته ای...

با تو


در خیالم با تو بودم

در دیارم با تو بودم


در میان خواب و رویا

هر دو عالم با تو بودم

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

مرد میدان


زیر باران، جام رندان

با دو چشم ماه رخشان.

خانه ویران، دل گریزان، زیر باران

چشم گریان

حال و روز مرد میدان

در میان خوشه چینان

این چنین است ای عزیزان.

آه از این افسون و میدان

جنگ و خون و جان ارزان


بی صدا با پهلوانان

در...

من از خشم هستی بلا دیده ام

که از رنج و سختی شفا دیده ام


ندارم شکایت ز دنیایِ دون

من از چشم خود هم جفا دیده ام

حسن سهرابی

پُر کن از سوسن و سنبل همهٔ ذهنت را

و تُهی کن همهٔ نفرت را،

قلبتان را پُر از مهر خدایی بکنید.

بگذار که تنها

بِرَود تا ته آن ثانیه ها.

دِلتان را بسپارید به باد.

بسپارید به دستان خدا.

بوی بهار در تن ثانیه ها پیچیده است،

بگذار که...

چه دل انگیز است،شکوه بهار

در اندوه زمستانِ بیقرار

در هیاهوی کلاغ ها و کفتارهای بی تبار

شکوفه های سر برآورده از سوز خزان

نشان از روییدن جوانه هاست

زمان پریدن پروانه هاست

فرمان دل بریدن از بهانه هاست.

و چه دل انگیز است،دمیدن سرود عشق

در ساز هستی.

خزانِ...

دانی که فرهاد چرا غمگین است

از این همه اخلاص چه دل چرکین است


امروز که بینی دلش غمگین است

اندر غم احساس آن شیرین است--------

شاعر حسن سهرابی

دانی که مرا طاقت بسیار نمانده است

در چهره من گریهٔ به اجبار نمانده است

اندر پس آن چهرهٔ غمبار

در حافظه ام چهرهٔ آن یار نمانده است

روزگار عجیب خُشکیده است ز بی مهری باران.
مَشک آویخته شده بر در خانه تهی از آب است.
ساقی تشنه لبان مست به مسجد به نماز است.
همه دلخسته ز بی مهری هم......
همه تن ها،چه دلگیر ز تنهایی هم.
در این همهمه و ظلم فراوان,هراسان
همه آزرده ز تنهایی...

ارتش چشمانت چه حماسه ای آفرید...
با نگاهی آشنا..
آنسان که اسیر کرد همه سپاه
چشمانم...
حسن سهرابی

در دوردستها به دور از هیاهوی روزها و بزم ها و رزم ها..

رقص گلها وبرگ ها و رنگ ها را به تماشا نشسته ام.
همگی ناگزیر به تغییریم.ظهور نزدیک است....
پادشاه فصلها(( پاییز)) چهره نمایان کرده است.
حسن سهرابی

پایان بی آغازی است وصلت عشق و مرگ،،،،،،،،
درسرزمینی که مبلغانش جاودانگی و فرزانگی
را درروزی که نخواهد آمد
به تو نوید می دهند.
حسن سهرابی