متن راستی

از آسمان
ح
ر
ف
می بارد
و کودکانِ الفبا
در معصومیّتی بلیغ
آدم حرفی را می حرفند...
راستی!
ما کِی انقدر شعر شدیم !؟
«آرمان پرناک»

اینجا ،
دروغ نقل و نبات محافل است
حتی دروغ ،
دم ز حقیقت نمی زند
حجت اله حبیبی

تو را جایی دیده ام
در آینه وقتی نگاهم می کرد
در قاب خالی پنجره
وقتی به ماه نگاه می کردم
در شادی گنجشگان صبح
وقتی در جوی آب بازی می کردند
در کتابی که می خواندم
آهنگی شنیدم
در خانه ی تو نشستم
چای از دست تو نوشیدم
چشمانی...

الا یا ایها الطلاب شبخیزی بده باده ناب شیرازی

کز مستی دلی خالی شود همه را حرف راستی

درد ما دوری هم بود، نگفتیم به هم
بغض شمشیر و قلم بود، نگفتیم به هم
راستی را نستودیم، زما چهره نهفت
دل ما همدم غم بود، نگفتیم به هم
وعده دادیم نپوییم بجز راه ثواب
سستی عزم قدوم بود نگفتیم به هم
ظاهرا شیر گرفتیم و کشیدیم به بند...

. **نیایش فرانسوا آسیزى برای صلح** .
خداوندا،
مرا ساز صلحِ خویش فرما.
که در جاى کینه، بذر *عشق* بپاشم
و در وقت تقصیر، *بخشش* بیاورم.
به گاه تفرقه، *یگانگی* و
در وقت خطا، *راستی*.
آن‌جا که شک مى دمد، *ایمان* و
آن‌جا که نومیدی، *امید*.
در ظلمات، بادا که...

راستی و یک‌رویی موهبتی است که به اندازه‌ی هوش و زیبایی نادر است و بی‌انصافی است که انسان آن را از همه کس طلب کند !