سکوت لبخند اشک تنهایی زندگی هست اما وقتی تو باشی تو که نباشی ، لیوانی حتی روی میز نیست که نیمه پُرش را ببینم... نرجس مهدوى فر(مهرآرا)
درفصل غریب و سرد پاییز خاطراتت در وجودم گشته لبریز کوچه باغ عاشقی پژمرده گشت بی حضورت غنچه ها در هم شکست ای که پایان در کنارت زندگیست زندگی بی تو برایم بردگیست دیدار تو بهترین بهانه شد برایم تا از تو و احساس درونی بسرایم...
تمام که شدم مرا ببوس تا دوباره آغاز شوم . زندگی ام با تو همیشه در جریان است ..
ایمان دارم ! دلتنگیها ندیدنها و دوریها؛ چون برگهایِ این درختانِ با وقار می ریزد؛ بر پهندشتِ روزگار.... و قرار ؛ شعری می شود بر دلهایِ بی قرار.... تمام می شود؛ روزهایِ ناخوش و حالِ بد... می دانم ! خوب می دانم؛ در پسِِ این روزهایِ ابری آفتابی درخشان چون...
اگرچه، در تصویرِ توی قاب- لبخند می زنم اما، این شعر؛ اِلِمانی ست از دلتنگی هایم ادامه ی حُزنی که پایان ندارد تو، تنها مضمونِ عاشقانه های جهان هستی با دلیل رجعتِ خیالاتم به تو، تو! بهارهای هر ساله ام فرق می کند با این روزهای لعنتی... طراوتی نمی بینم...
یادگار من برای دختری که پایش را به این دنیا باز کردم جواهراتم نیست، یا لباس های از آب گذشته ... عوضش تا دلش بخواهد برایش دفتر شعر کنار گذاشتم و حرف های مادر و دختری... به وقت تجربه کردن هر چیزی کنارش هستم،پشت سرش... یک جوری مَردَم را جلویش...
زندگی یک آینه است و ما در رفتار دیگران بازتاب کارهای خودمان را می بینیم اسکاول شین چهار اثر از فلورانس
گاهی اوقات دلم میخواهد،پرده های اتاق را بکشم، زیر کتری را خاموش کنم و در آسمانِ کتاب هایم پرنده شوم، روایت ها را در نزدیک ترین نقطه از واقعیتِ محتواییشان لمس کنم و در پسِ رویداد هایش به واقعیت آن بپیوندم و گاهی آجر شوم برای بنای پوسیده ی داستان...
از آخرین بار که عکست را بوسیدم، بسیار پیر شده ام، ای زنی که غم لبخندش را دوست دارم. از آن آخرین بار، که ازحروف کلمه تراشیدم و به پای نبودنت ریختم، تکه تکه از دست رفته ام، همان طور که شاعری که دوستش داری گفته بود. هربار به آسمان...
حذف فیزیکی همه ی کسانی که صرفاً حضور فیزیکی در زندگی ما دارند، بزرگترین لطفی است که می توانیم در حق خودمان انجام بدهیم. و خدا میداند که چه لذت وافری در این حذف هست. زندگی چیز زیادی برای لذت بردن برای ما باقی نگذاشته است. بنابراین با حذف عناصر...
زندگی پُر از عشق و رنگ می شود وقتی شادی را، در قلب دیگران نقاشی کنی...
در جواب دلبری هایم، شروع ناز کن پای چشمان سیه را،در جهانم باز کن گیره ی موبند را،از گیسوان خود دَرار سردی آغوش من را، با تنت اهواز کن منکه شاعرگشتنم،باچشم زیبای تو شد حضرت انگیزه ام، کشف رموز راز کن خوبرویان جهان را،رسم بربد عهدی است بشکن این زسم...
چیزی شبیه عشق، چیزی چنان زیبا، مثل یک زندگی، مثل نفس، گمانم آن «تو» باشی..! آیسان خاکپور
و زندگی همین است... در سایه ای به دور از هیاهوی آدم ها دو فنجان قهوه باشد، تو باشی و من... شیرینی اش هم بماند پای چشمانمان...
هر روزمان را به امید روزی بهتر می سوزانیم و آخر تمام افکارمان ختم می شود به اینکه در لحظه باید زیست... لحظه ای که تمامأ سعی در تلاش برای ارتقایش هستیم؛ می گذرد و می گذرد و باز هم می بینیم لابه لای تمام لحظات سپری شده، تنها گاهی...
عشق برای هر کدام از ما معنی و مفهوم خاصی دارد و هر کسی به نحوی آن را حس می کند و در زندگی اش به کار می گیرد، یکی عاشق می شود تا که با او چای عصر را بنوشد یا به پیاده روی برود، دیگری اما عشق را...
هیچ فکر کرده ای دنیای کودکی چرا زیباست، چرا مزه ی همه ی خوراکی ها متفاوت تر است و تمام بازی ها نوستالژی می شوند؟ هیچ چیزی جز هیجانِ دیدن رفقا برای قانع شدنمان در چُرت بعدازظهر مؤثر نبود چون در ذهنمان چیزی جز آن نبود و از یک جایی...
گریه کردیم ...دو تا شعله ی خاموش شده گریه کردیم...دو آهنگ فراموش شده پر کشیدیدم ،بدون پرِ زخمی با هم عشق بازیِ دوتا کفتر زخمی با هم مرگ پشت سرمان بود ،نمی دانستیم بوسه ی آخرمان بود ،نمی دانستیم... زندگی حسرت یک شادی معمولی بود زندگی چرخش تنهایی و بی...
کرونا که تمام شد، تا چند هفته و چند ماه، بیشتر از همیشه قدر زندگی را خواهیم دانست، کمتر بهانه خواهیم آورد و بیشتر لبخندخواهیم زد. کرونا که تمام شد، کافه ها و پیاده روها مملو از آدم های شادی خواهد شد که به جای ماسک، لبخند به لب دارند...
همین که چاقو به دست میگیرم و رگِ خشم ِدرختان را یکی یکی از تنشان قطع میکنم؛ همینکه برگ برگ ِحواسِ پرت شده ی دارکوب ها را با بوسه های خداحافظی درون ِ چال های وسط باغچه ِ مان به گیاه خاک تبدیل میکنم همینکه ردِ ِخاطره را قدم به...
من بی تو می میرم اگر با من نباشی باز ! این زندگی بی تو ندارد نقطه ی آغاز ! چون غنچه ای پژمرده می مانم بدون تو باران عشقت می کند در قلب من اعجاز ! مثل پرستو در قفس ، غمگین و زندانی در آرزوی آسمان و حسرت...
امروز روز من نبود. حتی می توانم بگویم این هفته هم هفته من نبود. شاید بهتر است بگویم ماه و حتی سال من نبود. یا درست تر است بگویم این زندگی هم زندگی من نیست لعنت به این زندگی...
پاییز به لب زمزمه دارد شعری چون برگ رها شو... زندگی همیشه زیباست
چیزی بگو تا گرم شود... دستِ احساسم در این زمستان تنهایی می دانی که زمستان فصل ِ آرزوی من است... وقتی تو مرا در آغوش بگیری ، وقتی سَردی هوا، زورش به گرمیِ نفس های ما نرسد... دوستت دارم که این پرستشی ست عاشقانه از نگاه من...تا چشم های تو...
