متن غزل

لابد نمی داند

مانند بادی در دل صحرا شتابانم
چون برگ پاییزی که فرش هر خیابانم

رویای دریایی شدن دارم به سر اما
صد آبشار از شانه های خود گریزانم

بس شوکران از باده آوارگی خوردم
صدها کویر از تشنگی لبریز بارانم

چون موج سرکردانکه سر بر صخره میکوبد
سیلی...

لن ترانی
حریم ظلمت شب پرتوی از نور می خواهد
چراغ روشنی در سقف سوت و کور می خواهد

بتاب از هر شعاع روشنایت آسمانم را
تجلیگاه خوبان جلوه ای پرشور می خواهد

بیا اکنون که مشتاق تو هستم دلبری فرما
که استبصار موسی رعد کوه طور می خواهد

ببین...

بیگانه نیستی

در آرزوی روی تو مردن خطا نبود
راهی به جز برای تو بودن مرا نبود

بی شک اگر فدائی رویت نمی شدم
شیدائی و ترانه و حال و هوا نبود

وقتی که بی بهانه تو را جار می زدم
در جان خسته صحبت هول و ولا نبود

ای...

چه خواهی کرد؟

سرآغازم چنین شد لحظه پایان چه خواهی کرد؟
بگو آخر تو با دلخسته ای ویلان چه خواهی کرد؟

نمی دانم در این راهی که دنبال تو می گردم
در آخر با من سرگشته و حیران چه خواهی کرد؟

اگرچه برده ای از یاد خود قول و قرارت...

شکر ریز

هر گوشه کاشانه گلاویز دلم بود
ماه شب ویرانه شباویز دلم بود

غوغای کلاغان و تماشای درختان
دنیای مترسک زده جالیز دلم بود

کو فصل بهاری که برویاندم از نو
امید خیالی که به پائیز دلم بود؟

سنگم زدی ای دشمن دیرینه حلالت
بی مهری آئینه نمک ریز...

تکرگ آباد

شب ویرانه غیر از ماه تابانی مگر دارد؟
بیابان جز امید ابر و بارانی مگر دارد؟

چه غم از دوری ساحل تهِ امواج دریا را
در این آوارگی امید سامانی مگر دارد؟

میان نقشه ی جغرافیای شهر هشیاران
سر دیوانه جز رویای زندانی مگر دارد؟

جنون آباد بی...

حدیث آرزومندی

من آن شمعم که میسوزم دمادم رو به پایانم
چنان بادی که در صحرا به هر سوئی گریزانم

بروی شاخه میلرزم چنان برگی که در پائیز
رها در باد و باران راهی فصل زمستانم

میان کوچه و پس کوچه های شهر حیرانی
اسیر پرسه های سهمگین هر خیابانم...

خورشید مجسم

پلکی بزن ای آینه ی صبح دمادم
ای مظهر سرزندگی عالم و آدم

لبخند تو جانمایه بالندگی ماست
چشمان تو با گردش هر ثانیه مرهم

از قامت رعنای تو قد قامت هستی
رخساره زیبای تو خورشید مجسم

ای فصل پر از برکت باران طراوت
سرشاخه لبریز شکوفایی و...

ماه خوابیده ست،امّا چشم اَبرآلودِ من
پشتِ پلکِ پنجره،بیدار باقی مانده است

رضاحدادیان

سایه ای پُرزخم،مانندِمریضی لاعلاج
بین مرگ و زندگی،ناچار باقی مانده است
رضاحدادیان

حتم دارم بی تو آغوشِ خیابان را فقط
رفت و آمدهای بالاجبار باقی مانده است
رضاحدادیان

اجتماعِ چشم زخمِ نارفیقان ، پشتِ سر
روبه رویم لشکرِتاتار باقی مانده است
رضاحدادیان

جستجوگرها اگرچه رفته اند امّا هنوز
یک نفر در زیر این آوار باقی مانده است
رضاحدادیان

های های اَبرها و هوی هوی بادها
های و هویی در جهان اِنگار باقی مانده است
رضاحدادیان

چکّه چکّه می چکد آه از لبِ پروانه و
غنچه غنچه باغ را اِنکار باقی مانده است
رضاحدادیان

بی گمان مانند برگشت صدا در کوهسار
شِکوه هایم را فقط تکرار باقی مانده است
رضاحدادیان

آجر آجر تکّه اَبری تار باقی مانده است
آسمان با تکیه بر دیوار باقی مانده است
رضا حدادیان

آجر آجر تکّه اَبری تار باقی مانده است
آسمان با تکیه بر دیوار باقی مانده است

بی گمان مانند برگشت صدا در کوهسار
شِکوه هایم را فقط تکرار باقی مانده است

چکّه چکّه می چکد آه از لبِ پروانه و
غنچه غنچه باغ را اِنکار باقی مانده است

های های...

شعر معطری و، ترانه برای من
یک آسمان سکوت و ،بهانه برای من

از پنجه های روشن تو ماه می چکد
حس امید و عشق، روانه برای من

چون کشتی نجات در این موج بی قرار
گاهی بزن به جان ، کرانه برای من

گاهی که نیستم و همه جا...

به رنگ غروبی که صحرا گرفته
دلم از تو واز من و ما گرفته


چه زیبا،چه وحشی،چه دلخواه و تنها
نگاهت درونِ دلم جا گرفته


شبیهِ هجومِ غزل های زیبا
هوای تو در قلبِ من پا گرفته


سکوتت مرا میبرد تاکجاها
که در دامنش موج دریا گرفته

وجودم سراسر غزل...

تا نگاهت در نگاه من بریزد،دست صبح-
-دکمه ی پیراهنِ چشم تورا وا می کند.
رضا حدادیان

موج، بی تابانه سربرصخره می کوبد،ولی
صخره با بیتابی دریا  مدارا می کند
رضا حدادیان

حتم دارم که شبیه من دلش پرمی کشد
ماه ،تا در آینه خود را تماشا می کند
رضا حدادیان

پشت پرده تا به کی باید بنوشم باده را؟
باد،آخرسرمرا یک روز رسوا می کند
رضا حدادیان