سنگ را آیینه ی چشم تو گویا می کند جذبه ی چشم تو یوسف را زلیخا می کند رضا حدادیان
لبریز شبی شکسته بودم، امّا کبریت زدی جهان من روشن شد. رضا حدادیان
گیسوی منیژه ی غزل ،در دل چاه تنها راهِ رهاییِ بیژن شد رضا حدادیان
صد زخم نگفته در دلم بود، ولی بادیدنِ تو، زبان من الکن شد رضا حدادیان
خوشحالی من بزرگ، اندازه ی کوه اندوه، به قدرِ یک سر سوزن شد رضا حدادیان
در من جوشید چشمه ی اعجاز و دریا دریا شرابِ مردافکن شد رضا حدادیان
وقتی که زمانه با دلم دشمن شد آغوشِ چشمِ تو پناه من شد رضا حدادیان
جز تو ... دربِ دل باز است و جز یک تو میانش هیچ نیست روز و شب جز اسم تو وِردِ زبانش هیچ نیست عمرِ رفته نَشمُرَد، گر صد هزارانش برفت جز خیال و فکر تو وصفِ زمانش هیچ نیست تا که حرفی، صحبتیاز عشق جاری می شود جز صفای...
دلم گرفته برایت ، مگر نمی دانی...؟ چرا برای دلم یک غزل نمی خوانی؟ غزل بخوان که بمیرد میان سینه ی من غم سکوت خیابان ، غمی که می دانی و بغض پنجرہ بشکن، ببین چه کردہ غمت به این دو وادی وحشت، دو چشم بارانی بیا غزل به فدایت...
من و روایت غم؟ نوای ساز جرس می رسد به گوش دلم هرای راز و نفس می کشد سروش دلم اگرچه دست تو همراه شانه هایم نیست صدای جاز تو پس می دهد به دوش دلم کشیده بال و پرم را ندیدن رخ دوست بلای فاز قفس می نهد به...
. دلم با عکس تو حالی به حالی میشود ببین حال خراب من چه عالی میشود همین دل،ها !همین دل کز غم و غصه پُر است چو بیند چشم تو از غصه خالی میشود تو را میبینم و رد میشوی،در این میان غرور من دوباره دست مالی میشود درون هفت...
باید بگویم بشنوی اما... بماند... بگذار تا این قصه در اینجا بماند من این طرف تو آنطرف هستی در این شعر در «ما»ی ما دو «من» چرا تنها بماند؟ یک من سراپا خوبی و زیبایی و عشق یک من فقط در حسرتی زیبا بماند این رسم عشق و عاشقی هرگز...
شبی تاریک و تارم، ماهِ تابانی نمی بینم برای دردهایم دستِ درمانی نمی بینم هوایی شرجی و گرمم، پریشانم،عطش دارم ولی در آسمان عشق، بارانی نمی بینم سوار بالهای باد می چرخم به هر سویی نمیدانم چرا موی پریشانی نمی بینم مثالِ خط پرگارم، به دور خویش میچرخم در این...
هر زمانی دفتر قلب مرا وا می کنی نقطه نقطه نام خود هر گوشه پیدا می کنی التماست می کنم برگرد و دستم را بگیر من نمی دانم چرا امروز و فردا می کنی!؟ چشم خود را از نگاه من گرفتی بی وفا برکه ی دامان خشکم را چو دریا...
چقدر سردشده خانه ی دلت امّا غمت مباد!برایت زغال خواهم شد. رضا حدادیان
کنار هم بنشینند واژه هایم اگر کتاب خاطره ی ماه و سال خواهم شد رضا حدادیان
عبور می کنم از این منی که مردابیست شبیه چشمه ی چشمت زلال خواهم شد رضا حدادیان
به پاسخی لب اگر ترکنی ،گل خورشید! هزار پنجره باغ سوال خواهم شد رضا حدادیان
که تا رها شوی از چنگ میله های قفس برای تو بی تردید، بال خواهم شد رضا حدادیان
رمیده می شوم و رام می شوم باتو غزل غزل به هوایت غزال خواهم شد رضا حدادیان
اگر چه از عطش گفتگو پرم،امّا به یک اشاره چشم تو، لال خواهم شد. رضا حدادیان
درخت آینه ای بی زوال خواهم شد پر از شکوفه ی صبح خیال خواهم شد رضا حدادیان
صبح امیّد شروع هیجان خواهد شد و نگاهت سبب قوت جان خواهد شد تا تو هستی نفس و عشق ودل من یک عمر دوستت دارمِِ من ، ورد زبان خواهد شد بی تو میمیرم و با خاطره می پیوندم تو نباشی دل تنگم نگران خواهد شد می رسد روز وصال...
