متن تاریکی شب

ماه
در آسمان گیسوانت
تابید
و تندباد شعرم
در زلفت
پیچید
دوش
تمام شب
در گره‌های تاریک موهایت
گم شدم

پلنگِ خوش خیالِ شب !
ماهت را برده‌اند
تو در این تاریکی
به کدام قابِ محال،
روشندلی ؟

آنان ک از نور متنفرند کور نیستند..
چون می دانند:
سیاهی چشم او پررنگ تر از نور چشم توست در شب هایش ..

سیاهی چشمان او در شب سیاه باز هم سیا است..


حتی اگر نور چشمان تو در تاریکی شب هایم چشمکی زند..

سیاه بودن شب بهتر از نوریست...

ای زن آسمانی،
ای ستاره درخشان،
من تا ابد،
در تاریکی شب،
دنبال تو خواهم گشت.