پاییز که از راه می رسد همه چیز فرق می کند! باید بدانی که جایت خالیست باید بدانی که باید باشی کنار میزهای دو نفره ی کافه کنار موسیقی سیب های قرمز کنار رقصِ برگهای عاشق! پاییز باید فصل رسیدن باشد باید بغض ها به پایان برسند دست ها و...
چیزی تا آمدن بهار نمانده! چشمهایمان را به روی ندیدن ها، نخواستن ها، دل شکستن ها ببندیم... لحظه های آخر امسال فرصت خوبی برای قهر و دوری نیست! این لحظه ها وقت مناسبی برای دلشکستن و تنها گذاشتن نیست! که اگر دلی بشکند،که اگر از گرمای عشقی کم شود آنوقت...
قبل ازینکه یاد "پدرم" بیفتم فکر میکردم مظلوم ترین عضو خانواده مان کاکتوسِ کنارِ پنجره است! با آن تیغ های روی صورتش،همیشه گوشه ی پنجره کز میکردُ به تنهایی اش فکر میکرد. گاهی آنقدر با سردُ گرمِ روزگار میساخت که یادمان میرفت اصلا وجود دارد! کاکتوسِ مظلومی که هر طوری...
متولد بهمنیم... باران که بارید دلمان به آمدن رضا نداد! آسمان ابرهایش را گفت اینها مغرورند و حساس، باید برایشان از چشمهایتان بغض ببارید! ابرها شروع کردند بغض های سفیدشان را روی دنیا باریدند و ما شدیم دردانه های آسمان! از آن روز است که اگر دلمان بگیرد تنهایمان اگر...
بهار عزیزم سلام می دانم سرت شلوغ است و داری چمدانت را برای آمدن،آماده می کنی خواستم بگویم میان باران وروزهای افتابی بلندی که داری توی چمدانت میگذاری برای همه ی آدم ها یک دشت آرزوی برآورده شده بگذار توی چمدانت،که امسالمان سال بغض بود حالا که داری از راه...
تا چشم بر هم بزنیم پاییز هم بساطش را جمع می کند و می رود؛ انگار اصلا با مهر نیامده بود، انگار آبانش با موهای رنگی از ما دل نبرده بود، انگار سرمایش با آتش آذر،بغل کردنی نشده بود! تا پاییز فکر رفتن به سرش نزده کینه هایمان را به...
خودم می دانم اگر پیش چشم مردم ببوسمت کلی حرف پشت سرمان می زنند اما شعرهایم، دنج ترین جاست برای بوسیدنت! شعر که برای تو باشد با یک بوسه می شود به هزار زبان زنده ی دنیا دوستت داشت... من هر روز در شعرهایم بیشتر عاشقت می شوم این خط،امن...
مگر می شود صدایم کنی و برگ های پاییزی به آغوش درخت باز نگردند؟! مگر می شود نگاهت کنم و زمین بر آسمان نبارد؟! بیا بیشتر عاشق هم باشیم، تا شب سرمه ی عشق را به چشمانش بکشد... تا ماه موهای خورشید را توی آیینه صبح ببافد... تا بهار روی...
اگر دوستم داری همین حالا بگو همین حالا که چشمهایم را به لبانت دوخته ام ...
پیدا کردن جایی که کسی زیبایی ات را کشف نکند کار سختیست! این روزها همه عکاس شده اند و من دیوانه نگران پخش شدن آوازه ی زیبایی ات در شهر هستم همین دیشب که آسمان دلش گرفته بود خودم دیدم خدا با دوربینش داشت از تو عکس می گرفت
خاطرات که دود شدنی نیستند که مثلا یک روز همه را ردیف کنیم یکی یکی آتششان بزنیم و به خیال اینکه دست از سر زندگیمان برداشته اند خاکسترشان را در گوشه ی تاریک ذهنمان دفن کنیم! خاطرات قطاری با سرعت نورند، هر لحظه نزدیک می شوند آنها سگ جان تر...
به خودم قول داده ام فردا یک دل سیر بغلم کنم!! موهایم را نوازش کنم دلتنگی هایم را دانه دانه از روی دلم بچینم! قول داده ام فردا خودم را تنها نگذارم... باید خودم را برای فردا آماده کنم لحظه های سختی انتظارم را می کشند عزیزم خبر داری یا...
عزیزم فرصتی نمانده بیا عشقمان را نقاشی کنیم رنگ از من قلم از تو چند تار مویت کافیست تا ببینی چگونه خونم را میریزم...
چقدر کلمات فقیر میشوند وقتی میخواهم برای چشمهایت شعر بگویم !
سرمایه دار یا صاحب کارخانه ای می شدم اگر؛ هر صبح از زیر قرآن چشمهایت ردم میکردی، حالا فقط پیرمردی شدم که پینه های دستانش صورت خاطراتش را زخمی می کند!
قبیله ی من نقاش های ماهری هستند من او مادرم حتی زن همسایه که دستهایش را باد برده؛ ما خیلی خوب آه میکشیم...
دوست داشتنت هر صبح در من طلوع میکند و این یعنی غروب تمام غصه هایم...
زندگی بی حوصله تر از اونه که صبر کنه ما حال دلمون رو خوب کنیم تا فراموش کنیم شکستای گذشتمونو،تا یه دربست بگیریم و به خنده های از ته دل برسیم...زندگی به پشت سرش هم نگاه نمیکنه که ببینه ما نشستیم و آلبوم خاطره هامونو با بغض ورق میزنیم و...
اردیبهشت ماه مورد علاقه ی خداست! دست و دلبازتر از همیشه میشود زشتی ها را روانه ی خانه ی شیطان می کند و با صدایی به بلندای هفت آسمان دوستت دارم میگوید تا درخت ها از شادی گل دهند تا پرنده ها از ته دل برقصند تا زمین و زمان...
همین که به چیزهایی که دوست داریم فکر کنیم، همین که برای خودمان دلخوشی های کوچک دست و پا کنیم، همین که یادمان نرود روزهای سخت تر از امروز را هم پشت سر گذاشته ایم، همین که خودمان را از ته دل دوست داشته باشیم، یعنی خوشبخت تر از خیلی...
دست هایت را می گیرم و باهم به شلوغترین جایی که می شناسم می رویم میان اینهمه آدم، که هیچکدام روزشان را با بوسه آغاز نکرده اند در آغوش می گیرمت می بوسمت... خدا را چه دیدی شاید دیوانگی مان مسری باشد!
امروز بوسه ی جوانه ای را روی ساقه ی غمگین زمستان دیدم دلم آرام شد مثل درختی که باد، راز دلش را برایش فاش کرده است امروز دلم خواست شماره ی بهار را بگیرم سلام کنم حالش را بپرسم و بگویم کی از راه خواهی رسید میخواهم کوچه را آب...
دوست داشتنت هر صبح در من طلوع میکند و این یعنی غروب تمام غصه هایم ...
