متن امید

صدای رد پاهایش بود که نغمه رسیدنش را سرمیداد مسیری طویل را آرام آرام طی میکرد اهسته اهسته گام بر میداشت نزدیک و نزدیک تر میشدهمگان مست عطرش شدند و ازجمالش درحیرت رفتند آن قدر مقتدرانه گام برمیداشت و راه می پیمود که درختان به احترامش از خواب زمستانی برخاستند...

امید گشودن است هر گره گردون را ،،

مگر گِره ای که به کار زلف اوست

ارس آرامی

راسته که میگن
آدمی به " امید " زنده است
به اینکه دوباره صبح خواهد شد شب
به اینکه دوباره سبز خواهد شد دشت
به اینکه دوباره باز خواهد شد در
و این بهارِ در تابستان
پاداشِ شکیبایی اش است
تا فراموش نکند
که آدمی به امید زنده است؛ امید...

یک روز دوباره برمیخیزیم!
جوانه میدهیم و
سبز میشویم
میخندیم و باز هم شکوفه میدهیم..
یک روز؛
همه ی ما یک روز
دوباره زندگی میکنیم!

دوستت دارم عزیزم ، دلبر زیبای من!
آشنای هر شب من ، ماه این شبهای من!

من به شوق دیدن تو آمدم قدری بمان
باز هم با رفتنت مشکن دل تنهای من!

داده ام در هجر تو عقل و شدم دیوانه ات
بعد تو تنهایی و خلوت شده ماوای من!...

واسه روز ولنتاین دو تاستاره تقدیمت می کنم
یه ستاره پربوسه که دلم بی تو نپوسه
یه ستاره پر امید واسه هرکی تو رو دید

این شهر ، بیش از هرچیز حال خوب می خواهد ،گاهی تنها یک تلنگر کوچک کافی ست برای دوباره بلند شدن و روشن شدن کورسوی امیدی در درون.فهمیده ام آدمی حتی درمواقعی که فکر میکند دیگر زنده نمی ماند بازهم بدنبال راهی میگردد تا به جهان بازگردد. مردمان این شهر...

شب میرود، روشن ترین خورشید می آید آرامش و عطر درخت بید می آید
دلواپسی، تردید، غم اینجا نخواهد ماند
عید و طلوع و معجزه، امید می آید

کسانی که برای زندگی خود تقلا می کنند
با واژه ی شکست آشنایی زیادی دارند,
\امید\
تنها دلیلی است که آن ها هر بار پس از شکست,
مصمم تر از قبل پیش می روند,
هیچ شکستی قطعی نیست,مگر اینکه نسبت به
امید داشتن خود بی تفاوت شوید.

آرام باش
آنجا که دیگر راهی نیست
خدا راه می گشاید

کوچکتر که بودم فکر می کردم یک قهرمان شجاع شخصی هست که در راه هدفی بزرگ می میره..یا سربازیست که برای دفاع از سرزمینش از جان شیرین خودش می گذره..گاهی هم فکر می کردم شجاع ترین آدمها اونهایی هستن که بیماری های سخت رو با لبخند تحمل می کنند...بزرگ تر...

تنها یک چیز است که دسترسی به امید را غیرممکن می سازد
ترس ازباخت!

چشم قهوه ای من
تو در چشم های من زنده گی میکنی

از هر پنجره ای نگاه میکنم
فقط مهر تو را میبینم

تو را دوست میدارم به این بهانه که در ذهنم قدم میزنی
شعر میسرایی ، اهنگ های عشق را با ترانه امید میخوانی و من به جهان...

امیّد ِ رهایی نیست ، وقتی همه دیواریم

عکس کودک کاری رو دیدم که بدلیل فقرخودکشی کرده بود.اشک توچشام جمع شدو یادکودکی خودم افتادم امامن همیشه باخودم میگفتم غصه نخور خدا از اون بالا تورو می بینه و دستای کوچیکت می گیره.

باید در زندگی مان یک نفر به نام\رفیق\ باشد.
از آن هایی که بتوانیم در کنارش خود خودمان باشیم. از آن هایی که وقتی می گویم حالم خوب نیست، فقط بگوید کی و کجا باشم؟ بریم پیاده روی!
از آن رفیق هایی که دردهایت را بدون هیچ ترس و قضاوتی...

هر صبح
طلوع دوباره خوشبختی
و امید دیگری است
بگشای دلت را به مهربانی
و عشق را
در قلبت مهمان کن
بی شک شکوفه های خوشبختی درزندگیت گل خواهدکرد
امروزت پر از شکوفه های خوشبختی

عازم 1سفرم
سفری دور ازخود من تاخودم
مدتی هست نگاهم به تماشای خداست
و امیدم به خداوندی خدا

درها برای کسانی گشوده می شوند
که جسارت در زدن داشته باشند
جسارت داشته باش
با امید ،با عشق، با محبت و با تلاش در بزن
حتما درها گشوده خواهند شد بسوی روشنائی

و در آن تارترین لحظه شب
راه نورانی امید،عیان خواهد شد

زندگی درد قشنگی است که به آن دل بستیم

گاه آنقدر بی رحم که نفست می گیرد

گاه آنقدر شیرین که گمانت آرد

دنیا در کف توست

و همین هم شاید ساده ترین قصه یک انسان است

گاه باید خندید به همه دلهره ها

به هوای گلی از خاک خدا...

یلدا
یلدا دخترم حالت چطور است؟
سرای بخت و اقبالت چطور است؟
بگو جیبت پراز پول است یا نه؟
بگو کبکت خروس خون است یا نه؟
به محفل تو بگو آجیل داری؟
انار قرمزی چون سیب داری؟
هنوز بازار خانه سرد کور است؟
هنوز شوق رسیدن بی عبور است؟
درون...

شد زمستان، عروس جهان، به صد امید
بار دیگر به تن کند لباس سپید

می نویسم آفتاب اما فقط خود را ببین
آفتابم باش و روشن کن تمام این زمین

می نویسم روشنای من تویی ای آفتاب
یک ستاره کی کند روشن زمین را اینچنین

روز ابری در کنار عشق زیبا می شود
ابر یک مقدار، و باران و ، توهم اینجا نِشین

شب...