برگردان شعر گیلکی

خورا سراده سنگان _سر
کخ بارده کوله
دریا چیرن
پیشاشو شده
پاورانده دووده

ایا
هف کو هف دریا
اماردوس جا اوشین تر
اب _ امرا گب دارمه
دریا فانوس _ ارا
خالی کرجن _ ارا
کاشکی
مایی
بوبوبیم.


برگردان:


خود را روی سنگ ها رها می کند/ موج کف آلود/...

خیابان
خودیما
آفتابِ عطرِ مره
بوشوست
امی دست
هنده
تاریکی گردن دره

برگردان:

خیابان
با عطر آفتاب
صورتش را شست
دست های ما
هنوز
در گردن تاریکی ست

شب
بهشتِ خابا دینمه
صوب
سورخِ سئب ِ عطرا
دهمه

برگردان:

شب
خواب بهشت می بینم
صبح
عطر سیب سرخ
می دهم

ماچّی بویاَ داری
ستاره سویاَ !

می نیگا سنگ ِ بست ِ دورون
خُب قدم بزن
خوایم تی قداَ بودوجم -
بودُوَسته وارش ِ پیشانی،
پورکوتر خیالی آسمان ِ سینه سر

بوخوفته بیداری
بیداری واخواباَشو مراُ -
سنگ ِ ترازو نیه
واگردَسن نوا !
نتانم تی خالی جایاَ
می الو...

موبایل زنگ
خروسانِ کوکورِه کویا
دوشکانِه
آپارتمان
تلارِ خانه
چراغا

برگردان:

زنگ موبایل
صدای صبح گاهی خروسان را
خاموش کرد
آپارتمان
هستیِ
خانه ی سنتی را

ریفق تی گب می دردان ِدوایه
ایته روحیم اَمی جسمان سیوایه
تی پوشت سر دینی خاکی ویریشته
منم اون کی تی خاک زیر پایه

بر گردان فارسی

رفیق حرفهای تو دوایه دردهای من است
ما یک روح هستیم فقط جسمهای ما از هم جداست
وقت راه رفتن اگر می بینی...

اسمان
می جانمازه
ماه
می مُهر
تا تو نائی
میجیک
میجیک
ستا رانه تزبه زنم


اسمان
سجاده ی من است
ماه
مُهرم
تا تو نیا یی
مُژه
مُژه
ستاره ها را
تسبیح می زنم

(بهشت )

مانمه
می نفس ایسه
بهشته
می میان رقصا دره
شایدم
ایتا تیکه اردیبهشت
نه
کی بوگوفته
آنهمه آتشا واتابارم

برگردان
(بهشت )

درشگفتم
نفسم می گیرد
بهشت
درجانم به رقص آمده است
یا شاید
قطعه ای از اردیبهشت
نه
که گفته است
تحمّل اینهمه آتش در من است

هیزارتا پنجره
نه،
دونیا
تی تامشایی رِه کمه!

هزار پنجره/نه،/ دونیا/ برای تماشای تو کم است!

‍ کاس شوری ما بو
ابران جان شوریکا
آسمان دیل جا ارسو وارسی...
هنده، هتو
می چومان آرناموسی بو
تی دیم کوجه خنده خنده!
دانم، با بیشی...
ولی تو هله نوشو
تی نداشته دیل پا صدا
آویرا گوده
امی جوخوفته راشیا

برگردان شعر

هنگامه روزهای کوتاه سال بود/وقت تن شستن...

تا می توانستی
دل ام راورق زدی
من حتی یک بار
دستهایت را
نخواندم //

ترجمه //


تاتانسی
می دیلا ورق بزئیی
من حتی ایوار
تی دسانه
نخواندم //

‍ ‍ بلنده قد، بلنده مو می یلدا
سیا چشم و سیا ابرو می یلدا
دانم شب عاقبت خو لشکره جا
زنه تی رودورو زانو می یلدا


برگردان فارسی:

قدبلند، مو بلند یلدای من
سیاه چشم، سیاه ابرو یلدای من
می دانم که شب سرانجام با لشکرش
در مقابلت زانو...

صدایا
شیکیله دبستن نشا
تکس بره
تا آسمان
امی اوخان
دریا
کویا خوچان پس نیهه

برگردان شعر به فارسی

صدا را
نمی توان قفل و زنجیر کرد
راه می کند
صدای ما تا آسمان
دریا
کوه را برشانه اش
می گذارد

بهار ، فانَ رِسه
َایاز
ُسورخه گولا ،
ماچّی بدا.


« برگردان فارسی »

بهار ، نرسیده
سرمای سخت ،
از ُگل ِ ُسرخ ،
بوسه گرفت.

وختی بهار
خو باروکوجه مرا ،
- غوربتی ببه
پاییزه ِباد
تنگر ، ز ِنه ، ته را.


« برگردان فارسی »

زمانی که بهار
با خانواده ِ خود ،
- در دیار ِ بیگانه باشد
باد ِ پاییز
با سرمای سخت ، ترا می آزارد.

دار دیل
پور جه تی تی
باد
چومِه ی زنِه

برگردان شعر

دلِ درخت/ پُراز شکوفه/ باد چشمک می زند.

دس به دسأدأم پئییز رأشی
راش دارؤن
صف دبۊستن
را دیمأ
یالمنگأ فرش

برگردان:
دست در دست جاده ی پاییز نهاده ام/درختان راش/به صف ایستاده اند/کنار راه/فرشی از رنگین کمان

می مَئر ؛
گولدار پاچینَ دوگود؛
وکَت
گول باغ؛
مَر کیشاَگیت؛
خُو کَشِه مِئن فشَلد؛
مَرَن ،
گولِ بو گیتم...

اونِ چیشمّن؛
گندَم زیمی دلِ آلال مَئرِی موسون ؛
رخاصی گودن....

باد گَنس؛
همه چی کَس کِوتی خورد....

می مَئر ؛
گول باغ؛
آلال مَئره ،
بِئه بُون!!!

برگردان فارسی...

ایتا تاریکه بن بسته تی چشمان
سیاهی امراَ همدسته تی چشمان
جه وس مسته کی اَنگاره هزار سال
رزه شاخاَ اوپیچسته تی چشمان

برگردان فارسی:
چشمهایت مانند یک بن بست تاریک است
با سیاهی همدست است چشمهایت
از بس که مست است انگار که هزار سال
به دور شاخه درخت...

دشت
پیران بکانده
جاده
پابرانده
کوه
علم دار
ابر گولاب پاش
ماه
سیا دوکوده
زنجیل ستاره به دوش
افتاب ره ِ
دسته بردان درده //


ترجمه


دشت
بی پیراهن
جاده
پا برهنه
کوه
علم دار
ابر
گلاب پاش
ماه
سیاه پوش
زنجیر ی از ستاره برشانه .
برای افتاب
دارند...

جوما پئیز
مقرسر جیلیز ویلیزه ور
ایتا پیک شجریانه آواز

پاییز جمعه/کنار سوختن غروب/پیکی از آواز شجریان

ایوارکی بئسا
پئیزه مقرسرِ دریا
ایتا موسافر ما ره

ناگهان/غروب پاییز دریا ایستاد/مسافری برای ماه

‍ کاَشکی آسماَن ببم تا تی نیگایاَ دواَرم
بکَنم خورشیداَ از جا تی کشه تاَن بکاَرم

شب ببم شاَید باَیی ایبچه مئره سو بزنی
من باَزین ستاراَناَ تی واستی سرپا بداَ رم

اگه تی دیل پوراَ به، خودم ای دریا ابراناَ
پوره ارسو بوکونم می چومه گوشه واَکاَرم

گمه بلکی...

بهشت
چندر
کوچیکا بِه
وختی
تَرا
کشا گیرم.

***
بهشت
چه کوچک می شود
وقتی
تو را
در آغوش می گیرم.