بیو عاشقانه

من سپیدم
ولی تو،انتهای غزل های عاشقانه ای!

کاش همه چی
قدِ خنده هایِ تو خوشگل بود دلبر

عشق بی تکرار منی

من برای داشتن تو نذر کردم

تو بهترین انتخاب واسه دوست داشته شدنی

فهمم از جغرافیا آغوش توست

هوا را می شود عوض کرد
تو را هرگز...!

هرشب خیالت که می آید
جوانه میزنم
سبز میشوم

دلتنگ اردیبهشت آغوش توام

میخوام دائم باهات باشم

آنقدر از تو سروده ام
از دفتر سپید شعرم
واژه واژه
عشق میبارد...!

آریا ابراهیمی

و چه عطری بهتر از رایحه ناب تنت...

مرا ببوس
بوسه هایت تزریق جان است

نام مرا بگذار باد
بگذار به بوی تو
آرام بگیرم

پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم

تو تنها ترینی
میان این
دو سینه ی من

چون تُ دارم هرچه دارَم زندگیست.

من خراب نگه نرگس شهلای توام.

می ایستد قلبم..
به پای آمدنت ..

تنها آرزوی منی!
وقتش رسیده، برآورده شو ...

مرا،خوابی احتیاج است
که تعبیر کند آمدنت را
.

خداحافظی را بلد نیستم
کنار تو تا مرگ می ایستم

حالم به حالت بستگی دارد
دلتنگ باشی رو به پایانم

من پاییزم
تو مهری...
که بر دلم نشستی...