متن تنهایی پاییزی

آرام شده ام.
مثل درختی در پاییز،
وقتی تمام برگ هایش را
باد برده باشد.

پاییز است.
شب،زودتر از همیشه می‌رسد، گویی عجله دارد تا تنهایی ام را زودتر در بر بگیرد.

سکوت،سنگین تر از همیشه روی شانه هایم نشسته.

و من،
در این سکوت وتنهایی....
به یاد تو میافتم.
به یاد آغازی که تو بودی،در میان این همه پایان....

دوری، فاصله ی جغرافیایی نیست.......

واما زندگى . کتابى است با صفحات سکوت، ک من انها را با چشمان خیس می خوانم..
درخلأ نگاهم فقط سکوت حرف می زند ولاغیر..

.
بهانه‌ات گریه‌ی پاییز است
و من تمام این فصل
آلوده‌ی بغض پنجره‌‌ام

پاییز باشد و باران
تو نباشی
ب چه کار آید
پاییز

و پاییز...
شروع یک فـصل جـבیـבے از בلتنگے ایست.

بـے تو בر هر نفسم،
پاییز בر جریان است.

بے تو پاییز בلم،
زوבتر از زوב رسیـב.

پاییز باشد

باران ببارد

پنجره‌ها حکم حبس ابد می‌دهند

آن‌گاه که تو نباشی

شاید او که در صبحِ مهر
در پارک
مانند من
به تابی خالی خیره بود
یا نه،
شاید او که در بارانِ آبان
در پیاده‌رو
چترش به چترم خورد
یا نه،
شاید او که در عصرِ آذر
در تاکسی
هنگام سرودن شعری
کنارم نشست...
نمی‌دانم عشق
در تقویمِ پاییزی
چگونه...

ردی از آذر
در کوچه کوچه سینه‌ام
جا مانده
چقدر پاییز
زود رسیده
فصل‌هاست
که تو از من رفته‌ای و
چشمانم
هیچکس را شبیه تو
پیدا نمی کند

پاییز بوـב ،باران نم نم مے باریـב ..
خیابان פּ کوچـہ ها گویے خواب بوـבنـב
همـہ حا غرق سکوت بوـב.
پرنـבـہ اے تنها روے ـבرخت خاطراتمان لانـہ کرـבـہ بوـב ..
زیر سایـہ ے همان בرخت ایستاـבیم ، از نگاـہ سرـבش لرز بـہ تنم اـ؋ـتاـב.
نـ؋ـسم בر سینـہ حبس פּ قلبم...

ب باران اعتمادی نیست در پاییز فقط دلتنگ تر است..