متن تک بیت

زهی صبحی که او آید نشیند بر سر بالین

تو چشم از خواب بگشایی ببینی شاه شادانی

قربان وفاتم ، به وفاتم ، گذری کن

( قربانی وفای تو هستم، از مرده و جنازه ی من دیداری داشته باش )

تا بوت همی بشنوم از رخنهٔ تابوت

(تا بوی تو را از روزنه ی تابوتم تشخیص دهم و جان دوباره ای پیدا کنم)

بر من این جا تو اگر عرضه کنی هشت بهشت

ندهم دل به بهشت تو، که دیدار اینجاست

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق
که نامی خوش تر از اینت ندانم

فصل تنهایی من کاش به آخر برسد
دل دور از وطنم باز به دلبر برسد

خود گمان دارد که بختش خفته است
در بلاها حکمتی بنهفته است

عجب نیست بر خاک اگر گل شکفت

که چندین گل اندام در خاک خفت

شرمنده از آنیم که در روز مکافات
اندر خور عفو تو نکردیم گناهی!

من به خط و خبری از تو قناعت کردم
قاصدک کاش نگویی که خبر یادت نیست

چون وا نمی کنی گرهی، خود گره مشو

ابرو گشاده باش چو دستت گشاده نیست

بردار و دلیرانه بکش تیغ بر این تن
تا جان منی جان چه نیاز است در این تن

ایمان جلیلی...

در وصف رخت ساده تر از این نتوان گفت
زیبا تر از آنی که نشاید به زبان گفت...

ایمان جلیلی...

خاطرات کودکی زیباترند
یادگاران کهن ماناترند

من به دنبال نگاهی بودم و پیدا نشد
خواستم زیبا شود این زندگی٬زیبا نشد

سینه را سوراخ ها کردی زِ پیکانِ ستم

خوب کردی، خانه‌ی تاریک ما روزن نداشت

در انتظار تو می میرم و در این دم آخر
دلم خوشست که دیدم به خواب گاه به گاهت

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

مشتاق توام با همه جوری و جفایی
محبوب منی با همه جرمی و خطایی

بعد نومیدی بسی اومیدهاست

از پس ظلمت بسی خورشیدهاست

همونجوری که اسم اتحاد قطره، بارانه
شکوه حاصل جمع همه اقوام، ایرانه

ای صنم خورشید تابان منی
در جهان جان چون جان منی

خوشم که عشق نکرد امتحان پروازم

شکسته بالی من در قفس نهان گردید

باید قبول کرد که لیلا اگر نبود
مجنون به قدر یک سر سوزن جنون نداشت.
رضاحدادیان

بی تکیه گاهِ شعرِ تو، دنیا ستون نداشت
غرقِ سکوت بود جهان ،چند و چون نداشت
رضاحدادیان