عزیزِمن " روزهای زندگی بی تو به سر نمی شود" تو انگیزه ی روزهای زیستن منی واجب شده ایی برمن تا بنویسم غزلی برای وصف دیدگانت اصلا بی تو محال است بگذرد این نیزها... تصورکن ادبیات را بدون آرایه هایش همانقدر تهی می شوم بی حضورت... پائیز بدون زرد ونارنجی...
میدانی دلبر بساط دلبرانه ایی زیبا پهن کرده ام در غروبی پاییزی زیربام عاشقی با منحنی های نامتناهی گونه هایت که ختم می شود به بوسه های شیرین و خنده های سرمستانه ات و من اینجا کنار روزهای باتو بودن خنده هایت را ثبت می کنم و تو با چشمک...
محوِ صحبتهای قشنگش شده بودم نمیدانستم چه بگویم که به قشنگی حرفهای او باشد به خودم آمدم،گفتم: من بلد نیستم انقدر قشنگ حرف بزنم گفت:تو هیچ چیز نگو و فقط نگاهم کن حتی اگر حرف نزنی، من میشنوم تورا...
هر شب سر ساعت معینی بهش فکر میکردم که به خودم اومدم دیدم نصف شب! نمیدونم چطور؟ چجوری؟ اما انگار شرطی شده بودم! سر یه ساعت مشخص میرفتم تو فکرش و نمیومدم بیرون! انقدر غرق تنش شده بودم که نفهمیدم، کِی شبه؟! کِی روز؟! عقربه های ساعت از دستم فرار...
برای تو مینویسم که عزیزتر از جان شدی و لازم تر از نفس. عزیز دور، عزیز دست نیافته، عزیز بوسیدنی، عزیز قلبم، برای تو مینویسم که خواستم تورا در آغوش بکشم؛ ولی دستانم کوتاه بود. برای تو مینویسم که بوسیدنت آرزو بود. برای تو مینویسم که یک جهانی. مینویسم برای...
- نخند جانم... نخند... آدم دست و پایِ دلش میانِ چالِ گونه ات میشکند... تو نخند... میترسم نقاش ها لبخندت را نقاشی کنند... عکاس ها لبخندت را ثبت کنند... شاعرها از لبخندت غزل بگویند... نویسنده ها کتابت کنند... بعد منِ دست و پا شکسته چطور با یک شهر رو به...
تا وقتی من هستم، تو به هیچکس نیاز نداری دوستت داشته باشد! من عوض تمام آدم هایی که هر روز از کنارت رد می شوند، با عجله، بی آنکه حتی تو را ببینند و شاید به تو تنه هم بزنند، دوستت دارم!جای همه آنهایی که تو را نمیشناسند، جای همه...
کاش همسرم بودی... و در آشپزخانه ی کوچکمان غذا کمی می سوخت شیر سر می رفت یک بشقاب چینی می شکست یک لیوان کریستال هم از همان فرانسوی های اصل ! من مثل مردهای قدیم داد می زدم: حواست کجاست خانوم؟! و تو آرام و با لبخند می گفتی به...
من دوستت دارم انقدر که حتی اگر مرده باشم هم وقتی زمستان برسد و سرما به جانِ جهان نفوذ کند از اداره گورستان مرخصی ساعتی میگیرم آنوقت از امتداد خیابان ها گذر خواهم کرد و بعد به خانه تو سر میزنم برایت چای میگذارم و به اتاق خوابت سر میزنم...
یکی باید چشم های آدم را دوست داشته باشد، و یکی باید صدای آدم را دوست داشته باشد و یکی دست هایش را و یکی لبخندهایش را و یکی باید آن طرز قدم برداشتنِ آدم را و یکی باید آن طرز سر خم کردنش را،... یکی باید آن طرز کوله...
تو هَمانی که دلم میخواهد شصت سالگی هایم را کنارش بگذرانم...هفتاد سالگی...! هَمان روزهایی که کیسه های کوچک و بزرگ قرص هایم هشدارِ کهولت سِن را میدهد...! هَمانی که دلم میخواهد در حالی که پایِ رادیو نشسته است و مُدام با پیچ رادیو وَر میرو د و مَرا به مرزِ...
یک بار هم صدایم کرد ابدِ من. یعنی به من ختم می شود. یعنی به هم ختم می شویم. هر چه که پیش بیاید، حتی اگر روزها باهم قهر باشیم و از هم دلخور، حتی اگر بدترین دعواها را با هم داشته باشیم، حتی اگر از هم دلشکسته و رنجور...
چیزی به او گفتم؛ خندید و بین خنده هایش گفت: «دیوونه!» . و باز خندید. می خواستم بگویم خب مگر می شود فرد عاقل صدای خنده های تو را بشنود و از سر ذوق دیوانه نشود؟ ولی سکوت کردم.. دیوانگی را ترجیح دادم به قطع کردن ریتم خنده های شیرینش؛...
به سال ها بعد فکر می کنم! به زیبایی سپیدی موهایمان میدانستی؟ پیر شدن کنار تو چقدر می چسبد!؟ اینکه دستانم بلرزند، پاهایم توان راه رفتن نداشته باشند، و کنارت بنشینم و بی اختیار سنگینیِ سرم را روی شانه هایت رها کنم! خوابم ببرد و رویای آن روزی را ببینم...
گویا تورا ازسال هاقبل دوست داشته ام. قبل تراز گریه های کودکی ام قبل تراز لیلی قبل تراز زلیخا، شاید قبل تراز آنکه دانه گندمی،آدمی رابه زمین بگشاند. من توراقبل تراز واژه عشق، دوست داشته ام. گفته بودم؟!
،داشتنت باید مزه ىِ توت فرنگى بدهد یا انار گلپر زده، یا آش رشته مادر بزرگ تو غروب هاىِ جمعه داشتنت باید بوىِ یاسِ رازقى بدهد، یا بوىِ خاکِ باران خورده نمیدانم ما که نداشتیم! اما داشتنت باید چیزِ خیلى قشنگى باشد
میگم دلبر بذار بقیه هرچى می خوان بگن. بذار بگن ته این راه یه سنگِ بزرگه که سرم محکم میخوره بهش، سرگیجه می گیرم و دستاتو گم میکنم... بذار روزى هزار بار مغزم، قلبمو بنشونه رو صندلى و جلوش رژه بره و نصیحتش کنه که: یکم منطقى باش، اشتباهه این...
دلبر بیا لا به لای این همه کینگ و کوئین لای همهمه ی رل های ادم باکلاسا میون ادم هایی که از عشق و دوست داشتن فقط اسمشو یاد گرفتن هشتگ قشنگ زدن پای عکس های دونفره شان یکم ساده هم رو دوست داشته باشیم... من بشم خانوم آپارتمان چهل...
جان دلم... برو خدا به همراهت،دلواپس هیچ چیز نباش... دو سال که سهل است،یک عمر به پای تو میمانم مردِ زندگی من... هر کجا دیدی برایت سخت شد وسط میدان تیر... روی برجک میان چله سرما و گرما یاد من باش... یاد منی که ثانیه شماری میکنم برای برگشتنت برای...
جان دلم... بیا میان این همه قصه تلخ عاشقی استثنا باشیم... بیا قصه ما اینگونه به پایان برسد که وسط یک روز سرد زمستانی که فقط خودم و خودت در پارک نشسته ایم دست در جیب کاپشن من کنی و ببینم حلقه ی پرنگین و زیبایی را در دستم انداخته...
محبوبِ من؛ این جهان جای کوچکی است برای دوست داشتن، قلبِ کوچکِ دیگران سراسر آکنده از داغی جهنم است که تماشا را بلد نیستند. تماشایِ دوست داشتن را، تماشایِ عشق را، تماشایِ زیستن در دوست داشتن و عاشق بودن را. محبوبِ من؛ آدمیان ترسِ از خیره شدن به زیبایی، ترسِ...
عشق آنجایی خوب است که آدم را پیر کند اما خودش جوانِ جوان بماند ! آنجایی خوب است که لبخند هایت را پررنگ تر کند ، واقعی تر... و تلخی اشک فراق را و انتظار را به شیرینی وصال محبوب پیوند دهد آنجایی که ، دست هایت تا انتهای عمر...
اینکه میگوید همه چیز از دور قشنگ است راجع به هر چیزی صدق نمیکند این را وقتی فهمیدم که حریصانه تنم را در آغوش کشید و من به باور رسیدم که بعضی چیزا از نزدیک ترین فاصله ی ممکن خیلی زیباتر است!! درست زمانی که در اسارت آغوشش پادشاهی میکردم،،،ناگه...
حتماً که نباید کلمه ىِ دوستت دارم را به زبان آورد اصلاً دوست داشتن گُفتن نمى خواهد ؛ فهمیدن مى خواهد من با صُبح بخیر و شب بخیر گفتن ها مواظب خودت باش گفتن ها با نگرانى هایم دلتنگ شُدن هایم حسادت هاىِ لو رفته اَم پرواز کردن براىِ لحظه...
