می دانم که هرازگاهی در خلوت، به خاطراتت سرک میکشی و با خود مرور میکنی، می دانم که به یاد می آوری تمام روزهایی که کنار من سپری کردی، به یاد می آوری هر آنچه را که با من تجربه کردی و برای لحظه ای غرق میشوی در من و...
کوچه ها را با دانه های برف آذین می بندند زمستانی سرد سرد حجم سرما ! ضربان قلب را می شمارد و من به دری تکیه داده ام که زنگوله های یخ آنرا پوششی دوباره داده اند آیا برای روییدن دوباره بهار می آید ؟؟؟
هنوز کدام واژه را به این دفتر بدهکارم، که تمام شود این قصه، و من هم راهی مسیر زندگی خود شوم. شاید هم نمی توانم هنوز باور کنم، که دیگر خیلی وقت است، پایانش رقم خورده، و تو مرا به خاطره هایت سپردی، اگر به رفتن باشد، که من هم...
ای کاش میدانستی این \من\ بدونِ تو فَقد یک جسم است کِ نفس میکِشَد، راه میروَد، حتآ میتوانم بگویم گاهی با صدای بلند به دردهایش میخندَد! چون دیگر این چَشم ها اگر بخاهند هم اشکی دَرِشان موج نمیزَند.! نمیدانم شاید هم عادت کرده ام به نبودِ کسی کِ هیچگاه قرار...
امروز رو به یاد خواهم داشت ۱۴۰۰/۰۱/۰۱ میدانم فرصتی بود که خداوند برمن عطا نمود تا این تحول بزرگ را تجربه نمایم، این تحول نیز به ماندگار میماند تا آیندگان تحول ۱۵۰۰ را تجربه میکنند از عرش بر آنان نظاره گر خواهم بود؛ بار خدایا توانی ده تا این فرصت...
بنام حضرت دوست من از خورشید تقلید می کنم که به ابرهای تیره اجازه می دهد زیبائیِ او را در زیر هوای مه آلود بپوشانند تا وقتی باز میل به خودنمایی می کند از پسِ ابرهای زشت و ناپاک و بخارهای وهم انگیز که نفَسِ او را تنگ کرده اند...
اسفند هر چه سرد،هرچه سخت اما در پی اش بهاری هست... درست مثل زندگی که روزهای سختش هرچه طاقت فرسا اما در گذر است... آدم ها می آیند با خودشان شوق می آورند،امید و رشته های نازک دلبستگی رشته ها که طنابی ضخیم شد از ترس به دام افتادن میروند،از...
اگر توانِ رفتن به گذشته را داشتم از لابه لای خستگیِ مفرط روزهایم، کمی خیال آسوده بر می داشتم! و اگر می توانستم آینده را ببینم، از بطنِ اتفاق هایی که چشم به راهِ قدم هایم برای افتادن هستند، چند پیمانه امید بر می داشتم! و با کمک این توشه...
دوستی هایتان را به عشق نرسانید! به جایی که سلام دادنش، سَر حالتان بیاورد و قربان صدقه های بی منظورش، خاص شود برایتان. به جایی که عقربه ها وقتی کنارش هستید، برای گذشتن عجله داشته باشند و قهوه ها تلخ به نظرت نیایند. دوستی هایتان را به جایی که یک...
"مادرها" بهشت مجسّمِ خدا رویِ زمینند؛ همان دلیلی که وادارت میکند به زمین نخوردن برای ندیدنِ بغضشان، همان آرامشی که همیشه و همه جا تمنایش میکنی... "مادرها" همان هایی هستند که پیششان هیچ چیز برای پنهان کردن نداری و دستت تا همیشه رو شده است. "مادرها" همان هایی هستند که؛...
به خدا که بسپاری، خودش حل می شود. خودم دیده ام؛ وقتی که از همه بریده بودم؛ بی هیچ چشم داشتی هوایم را داشت، در سکوت و آرامش، کار خودش را می کرد و نتیجه را نشانم می داد که یعنی ببین! تو تنها نیستی... تو حق نداری با ضربه...
دلنوشته: «مدافعان سلامت» گرچه ما مرده ایم و راه می رویم، بی واژه ایم و حرف می زنیم... اما به آدم های بیرونِ این مهِ غلیظ و به چشم های نگران بگویید؛ ما خوبیم ؛ مثل چند روز و چند ماه و چند سال قبل .. اصلا ما عادت کرده...
تمدن کهنه و فرسوده باورهای یخ زده ،تا کی باید همچون کوهی از یخ بر روی اقیانوس باورهایمان شناور بماند گاهی باید همچون بهار پوست انداخت و همچون گل جوانه زد گاهی بی هیچ بهانه باید خندید باید دوست داشت وباید آغوش گشود برای سَرریز شدن لیوان محبت عادت هایمان...
مینویسم \میم\ تو اما هزار و چند بار، برایم معنا میکنی "مبادا جایی کسی دلت رو شکسته باشد جانم" مینویسم "الف" که یعنی "انتظار میکشم ازصمیم قلب که روزی برسد و افتخار کنی برای داشتنم!! مینویسم"مادر عزیزِ خوب من" که یعنی خدا مثل همیشه از تمام خواستنی های روی زمین...
مثل یک استکان چای دارچین وسط سرمای زمستان، بیا و همانقدر "داغ"، به همان اندازه خوش عطر، کنار دلم باش.. بیا و همان حال خوشی باش که نشستنش روی دلم، مثل اولین برف سال، یک دل سیر می چسبد، همانقدر دلخواه...
یک نفر بیاید و بماند که دنبال بهانه برای رفتن نباشد هر چه پرخاش کنی هر چه داد و بیداد کنی بیاید و کنارت بنشیند گوش کند و سکوت کند.. لبخند بزند و نزدیک تر شود و نگاهی آرام کند _آرام شدی عزیز تر از جانم؟؟ یک نفر که سر...
شبیه یک ذوقِ بی وصف مثلِ اتفاق های دقیقه ی نَوَد در همین روزهای واپسینِ اسفند رخ بده بیا...
خطوط ِآغوشم چه پرصداقت و پر اشتیاق نشانه های زندگی را از سینه ات به عطش می نشینند بیا و با بوسه های افسانه ایت مهربانی و زیبایی را قافیه به قافیه قفل شو به قلبِ پرستویی من تا که بال بال بزنم تمام دوستت دارم های مسحور کننده ت...
عزیزِ من... انتظار ؛ امید میخواد بهار ؛ بهانه من بیخودی دلخوشم به همین ساعت ها و دقیقه های اسفند به همین دلسردی های بی روحِ زمستان دلیلِ حالِ خوب من باش سَر برس شکوفه بزن من هنوز بی اختیار دوستت دارم
با نام خالق شکوفه های بهاری جوانه زدن های شاخه های خشکیده را دوست دارم، مثل کودکی که بعد از بازی، بخواب عمیق رفته و کم کم بیدار میشود و همه میدانند، پرانرژی تر از روز قبل خواهد بود! بهار کم کم می آید، پلک هایم را میبندم و تجسم...
باز شیشه عطرت، شکست و هوای دلم پر شد از بوی تو چترپینه بسته ام سَر باز کرد و من خیس شدم از باران اشک های دلتنگی باز شانه هایم سنگینی میکند از گرد و خاک خاطره های سرگردان قفل لبهایم به دنبال کلید گمشده در لُکنت های دیدار میگردد...
گاهی نیاز است کمی برای خودت باشی قدم بزنی میان کافه ای که دوست داری چایت را بنوشی عاشق درو دیوار باشی موسیقی گوش کنی بخندی بغض کنی بخوانی خودت را بغل کنی نگذاری میان این شلوغی ها از یاد رفته باشی همین ...
شبیهِ اسفندی ؛ مثلاً نام ات شادی آور است، به شیرینیِ شربتِ بهآرنارنج در یک روزِ خوش طعمِ اردیبهشتی ... و یادت که عطرِ یاس و شب بوهای شیراز را زنده می کند ؛ عجب یادِ دل انگیزی... شبیهِ اسفندی ؛ پر از جاذبه و رنگ و سرمستی ! گاهی...
امروز داشتم به اشتباهاتی که تو زندگی خودم و در حق خودم انجام دادم فکر می کردم...اشتباهات کوچولویی که باعث شدند درس بگیرم..خوش بگذرونم...خطر کنم...بزرگتر بشم و دنیا رو یک جور دیگه بشناسم ..راستش بعضی اشتباهات آدمیزاد مثل خوردن یک کیک خامه ای بزرگ بعد از یک شام سنگین هست...همونقدر...
