متن گلاب

پوشیده ای به چهره ی گلگون نقاب را
از تو گرفته باغ شب بو، عطر ناب را

وقتی که دید باغ تو هم صحبت گلی
باید که جای بوسه بگیرد گلاب را

هرم نفس‌هایش،
با بوسه‌اش
گلاب پاشید به رخسارم-
لب‌های مادرم!

بهار در رمضان آمد و بهاران شد
شکوفه های اجابت نصیب باران شد

تبسم ملکوت و ترنم شبنم
گل محمدی آمد گلاب ارزان شد

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

پرورده دراین دیار وسامانم من...
چون عطر گلی رونق بستانم من..

اهل هنر و اصالت و شعر وشعور..
از شهر گل وگلاب کاشانم من ...
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

می رسی و هوای فروردین ،جای باران گلاب می بارد
از هوای گرفته ی اسفند ، برف نه؛ حبّه قند می آید

هر کس که به گل آب دهد، عاشق گل نیست
شاید هدفش بردن یک شیشه گلاب است

هیچکس ازکنار گل، دست خالی، برنمیگردد
گلابگیر به گلاب میرسد...کندو دار به عسل
نقاش به نقش...عکاس به عکس، بلبل به آواز
بیاییم همچون گل باشیم و چشمه خیر و نیکی

بی شک تو یگانه ، بین یاران هستی
مانند گلابِ اصل کاشان هستی

طبع تو نشانی از وجودت دارد...
پاکی و شبیه اَبر و باران هستی

...
بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

من آن یخم که از آتش گذشت و آب نشد
دعای یک لب مستم که مستجاب نشد


من آن گلم که در آتش دمید و پرپر شد
به شکل اشک در آمد ولی گلاب نشد


نه گل که خوشه ی انگور گور خود شده ای
که روی شاخه دلش خون...

چنان گلی که هوس می کنم برای تبرک
به دست خویش ز پیراهنت گلاب بگیرم

عرق نشسته به پیشانی تو.. در پی آنم
که شیشه نزد تو آرم کمی گلاب بگیرم

کاش اهل میمند بودیم...در سحرگاهی تاریک می زدیم به دل باغ کوچکمان...بعد تند تند غنچه های آفتاب نخورده محمدی را می ریختیم پر شال کمرمان...تو مست می شدی از عطر گلاب خام و بلند بلند شعر می خواندی...و من ریز و نخودی می خندیدم...کاش اهل میمند بودیم...خورشید که طلوع می...

با آمدنت دلم را روشن کردی
با رفتنت سیگارم را...
تو بگو
چگونه دل خاکسترم را
گرم و پر نور نگه دارم
برای آمدنت
با رفتنت اردیبهشت مان
دیگر گل نداد
دکان گلاب گیری مان
کور شد
تو بگو
برای آمدنت با کدام گلاب
کوچه را جارو زنم
گر چه...

در این جهان
تمام شبها از آن من است
براى همچنان که منتظرم
و تمام روزها از آن تو
براى همچنان که نمى آیى ...
گلاب به رویت ؛
عشق ، هنوز دارد
مرا بالا مى آورد ..!


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

لحظات شادی و غم، دو برادرند با هم
شبم و شهاب دارم، گلم و گلاب دارم

صبح شد
و من
با بوسه هایی از جنس آفتاب و
گلاب...

در رگهایِ زندگی ات
عشق
جاری می کنم️


️️️

شهر را مدهوش کرده بوی عطری دلنشین
دکمه ی پیراهنت باز است یا درب گلاب؟

عشق جان تو در حریم کدام
گلدان گلاب شدی که با آمدنت
زندگی ام این همه
بوی بهار گرفت...!
به گمانم قبل از من
بودنت را
خدا در آغوش گرفته بود
که حالا زندگی ام این همه بوی عشق
می دهد...!


ر

️️️

ز غنچه دهنت بوسه ای به خواب گرفتم نمردم و ز گل آرزو گلاب گرفتم

گل سرخی که دهانم ز دهانش بر داشت
آنقدَر سخت مکیدم که گلابش کردم

در راسته ی عطر فروشان/ امشب در بین هزار شیشه ی مشک و گلاب می پرسم دستمال عطر آگینی از نفس او چند؟