دلنوشته: «مدافعان سلامت» گرچه ما مرده ایم و راه می رویم، بی واژه ایم و حرف می زنیم... اما به آدم های بیرونِ این مهِ غلیظ و به چشم های نگران بگویید؛ ما خوبیم ؛ مثل چند روز و چند ماه و چند سال قبل .. اصلا ما عادت کرده...
تمدن کهنه و فرسوده باورهای یخ زده ،تا کی باید همچون کوهی از یخ بر روی اقیانوس باورهایمان شناور بماند گاهی باید همچون بهار پوست انداخت و همچون گل جوانه زد گاهی بی هیچ بهانه باید خندید باید دوست داشت وباید آغوش گشود برای سَرریز شدن لیوان محبت عادت هایمان...
مینویسم \میم\ تو اما هزار و چند بار، برایم معنا میکنی "مبادا جایی کسی دلت رو شکسته باشد جانم" مینویسم "الف" که یعنی "انتظار میکشم ازصمیم قلب که روزی برسد و افتخار کنی برای داشتنم!! مینویسم"مادر عزیزِ خوب من" که یعنی خدا مثل همیشه از تمام خواستنی های روی زمین...
مثل یک استکان چای دارچین وسط سرمای زمستان، بیا و همانقدر "داغ"، به همان اندازه خوش عطر، کنار دلم باش.. بیا و همان حال خوشی باش که نشستنش روی دلم، مثل اولین برف سال، یک دل سیر می چسبد، همانقدر دلخواه...
یک نفر بیاید و بماند که دنبال بهانه برای رفتن نباشد هر چه پرخاش کنی هر چه داد و بیداد کنی بیاید و کنارت بنشیند گوش کند و سکوت کند.. لبخند بزند و نزدیک تر شود و نگاهی آرام کند _آرام شدی عزیز تر از جانم؟؟ یک نفر که سر...
شبیه یک ذوقِ بی وصف مثلِ اتفاق های دقیقه ی نَوَد در همین روزهای واپسینِ اسفند رخ بده بیا...
خطوط ِآغوشم چه پرصداقت و پر اشتیاق نشانه های زندگی را از سینه ات به عطش می نشینند بیا و با بوسه های افسانه ایت مهربانی و زیبایی را قافیه به قافیه قفل شو به قلبِ پرستویی من تا که بال بال بزنم تمام دوستت دارم های مسحور کننده ت...
عزیزِ من... انتظار ؛ امید میخواد بهار ؛ بهانه من بیخودی دلخوشم به همین ساعت ها و دقیقه های اسفند به همین دلسردی های بی روحِ زمستان دلیلِ حالِ خوب من باش سَر برس شکوفه بزن من هنوز بی اختیار دوستت دارم
با نام خالق شکوفه های بهاری جوانه زدن های شاخه های خشکیده را دوست دارم، مثل کودکی که بعد از بازی، بخواب عمیق رفته و کم کم بیدار میشود و همه میدانند، پرانرژی تر از روز قبل خواهد بود! بهار کم کم می آید، پلک هایم را میبندم و تجسم...
باز شیشه عطرت، شکست و هوای دلم پر شد از بوی تو چترپینه بسته ام سَر باز کرد و من خیس شدم از باران اشک های دلتنگی باز شانه هایم سنگینی میکند از گرد و خاک خاطره های سرگردان قفل لبهایم به دنبال کلید گمشده در لُکنت های دیدار میگردد...
گاهی نیاز است کمی برای خودت باشی قدم بزنی میان کافه ای که دوست داری چایت را بنوشی عاشق درو دیوار باشی موسیقی گوش کنی بخندی بغض کنی بخوانی خودت را بغل کنی نگذاری میان این شلوغی ها از یاد رفته باشی همین ...
شبیهِ اسفندی ؛ مثلاً نام ات شادی آور است، به شیرینیِ شربتِ بهآرنارنج در یک روزِ خوش طعمِ اردیبهشتی ... و یادت که عطرِ یاس و شب بوهای شیراز را زنده می کند ؛ عجب یادِ دل انگیزی... شبیهِ اسفندی ؛ پر از جاذبه و رنگ و سرمستی ! گاهی...
امروز داشتم به اشتباهاتی که تو زندگی خودم و در حق خودم انجام دادم فکر می کردم...اشتباهات کوچولویی که باعث شدند درس بگیرم..خوش بگذرونم...خطر کنم...بزرگتر بشم و دنیا رو یک جور دیگه بشناسم ..راستش بعضی اشتباهات آدمیزاد مثل خوردن یک کیک خامه ای بزرگ بعد از یک شام سنگین هست...همونقدر...
نه میبخشمت نه فراموشت میکنم نمیبخشم چون چه شبا که من با یاد خاطراتمون خوابم برد و تو هرگز نفهمیدی تو هیچگاه اشک های من رو ندیدی ندیدی واست جون کندم ندیدی زجر کشیدم و فراموشت نمیکنم چون شدنی نیست سالها از عمر صرف شدمو که نمیتونم نادیده بگیرم عمری...
تو همونی که دلم واسه یه ثانیه دیدنش جهان رو کوی به کوی پس زد تو همانی که چشام واسه پیدا کردنش سو به سو دید زد همون سارق دل سنگی که یه شب زد و قلب عاشق من رو به جیب زد دلم هنوز مثل سابق وقت و بی...
﮼ آورشین مینویسد آنچه که دردرونش نهفته است....🍃 هرازگاهی اتفاقات افتاده در زندگی ام را مرور میکنم هم اتفاق خوب بوده و هم بد و شاید خیلی بد یا شاید خیلی شگفت انگیز ولی هیچ اتفاقی مثل داشتن تو برایم خوشحال کننده نبوده اره خب داشتن تو هم میتونه یه...
پدر...! تنها یک نام نیست... مردی است که چرخ یک زندگی را با تمام سختی هایش میچرخاند ... یک کوه است... کوه استقامتی که بودنش، عجیب دلت را قرص میکند...!
پرده رو که کنار زدم دیدم کل خیابون، ماشین ها ، پشت بوم خونه ها... همه جا و همه جا، همش سفیدپوش شده....! انقدری جا خوردم که انگار تا حالا برف ندیدم! حسی که دارم شبیه به اینه که یهو از خواب بیدار بشی ببینی زمان خیلی رفته جلو یا...
اگه پاییز بنظرتون قشنگه حتما خیلی سال پیش یه چیزی و یه کسی و یه حسی و تو پاییز جا گذاشتید یا شایدم .... پیداش کردید!! . وگرنه هیچ زوالی قشنگ نیست...
انقدر به اخرش فکر نکن اخرش که چی ؟ ته تهش مرگ دیگه !! همیشه ترسیدیم از گفتن و نه شنیدن از خواستن و نشدن از رفتن و نرسیدن از ارزو و براورده نشدن انسان می دونه اخر زندگی مرگه ولی بازم تلاش می کنه ! می خنده ... گریه...
بعضی اوقات در زندگی به جاهای میرسیم که به گذشته نگاه میکنیم حسرت میخوریم ، بغض میکنیم و خیلی بی صدا اشک میریزم بعضی اوقات ، بعضی حرفا از بعضی افراد دوست داشتنی زندگی ما مهر پایان بر تمام زحمت هایی که کشیدم میزنه خیلی راحت از تمام ارزو ها...
ما آدمها همیشه به یک سرپناه نیاز داریم سرپناهی که حال دل مان را خوب کند مثل بستن دکمه های پیراهن کسی که میرود برای آینده تو عرق بریزد یا کسی که با قند لبخندت برایت چای می ریزد ... جمله دوستت دارم و مراقب خودت باش می تواند بزرگ...
عادی میشه!عادت میکنی!به همه چیز؛به نبودنا،عوض شدنا،جایِ خالیا،نخندیدنا،نخوابیدنا…ولی مهم اینه چه جور عادت میکنی…عادت میکنی بعد از هزار باری که صداش زدی و بعد یادت افتاده که دیگه نیست تا جوابتو بده…عادت میکنی بعد از دوستت دارمی که گفتی و بغض کردی از اینکه از لباش دوستت دارم درنیومده مثلِ...
هوا که حسابی سرد شد صدایم کن روبرویم بنشین چشمهایت را ببند و فقط نفس بکش ... هوا که حسابی سرد شد میتوانم نفس هایت را ببینم ببوسم و زنده بمانم ...! هوا که سرد شد صدایم کن میخواهم جوانه بزنم ...! ️
