خدایا ، من یوسفی موافق عشقم ،، در چاه روَم زلیخای نازل می شود!؟ ارس آرامی
ظاهر عشق قشنگ است ولی مرزی ست بین اظهار تا جنون...! ارس آرامی
دلدار ِمحبوبِ من خدا خودش شاهد است چراغِ حرارتِ عشقِ من ؛ هر صبح با آفتاب چشمان توست که یاقوت میشود با دستهای توست که نور بی هوا می رقصد در بی نهایت صبح! خوش به حال من که چشمانم، چنین عریان راز قلبم را می نویسند با بهانه وبی...
میبالم به عشق به تو و میفشارم دستهایت را وقتی بی پروا عشق میدهی من با دستهای تو حل کرده ام همان معمای محال را که فقط نگاه تو فوتش بود و امروز همان جایی به انتظارت مانده ام که هیج عاشقانه ای نمیتوانست سطر به سطرش کند روی کاغذ...
بخند،که سِکانسِ "عشقِ" با طُ "عاشقانهِ" تر میشَود
عشق گاه مادراست گاه نامادری؛ گاهی چنان لطیف در آغوش می کشد که چون شبنمی روی نسترن احساس طراوت می کنی، و گاه بشدت سخت تا مغز استخوانت را می سوزاند که جهنم برایت خوش بهار می شود... ارس آرامی
مادربزرگم هیچوقت از آشنایی اش با پدربزرگ جان نگفت، از کافه های رفته شان و غرق در چشمان هم ، خیابان های باران خورده برای قدم زدن هایشان، شبها و پیامک های یواشکی شان، هیچکدام را برایم نگفت ،ولی دیده بودم چای هایی که با دستان لرزانش برای پدربزرگ می...
توعاشق شعری ومن شاعرترینم بگذارعشقت دردلم سامان بگیرد بایک غزل،یامثنوی،یاشعرنوئی بگذاراین دیوانگی درمان بگیرد توشاعرم کردی مراباچشم مستت بگذاراین چشمان خسته جان بگیرد گاهی غزل هم رنگ میبازد دراین عشق بگذاراین باراین خطا، آسان بگیرد رقیه اکبرپور (شبنم)
گر خطاست سر بی درد را دستمال بستن ؛؛ بی شک سر بی عشق رواست به سنگ کوفتن ارس آرامی
به حوالی عشق که رسیدی ؛ دل دل نکن ! بگو "دوستت دارم" ... این تنها بلای قشنگیست که بسرت خواهد آمد
میشود دریا شوی من غرق جریانت شوم یاکه همچون قایقی درتحت فرمانت شوم موج موهایت کشاند تا به مقصدهای دور محو زیباییه آبی های چشمانت شوم در تلاطمهای طوفانیه اقیانوس عشق بند امیدی به خوبیها و احسانت شوم میل بودن در هوایت آنچنان سازد مرا دوست دارم روز وشب درحصر...
فکرش را بکن: من... تو... باران... یک شهرِ غریب... و جاده ای به درازایِ هرچه عشق و مهربانیست....! . فکرش را بکن: دستانمان، در هم قفل... چشم هایمان، پُر از ذوقِ وصال... و قلب هایمان، از هرچه دوست داشتن لبریز... . فکرش را بکن: میان جاده... هوایِ سرد... بارانِ تند......
همیشه بوده اند انسانهایی که درست آن هنگامی که به بودنشان نیازداشتیم از دسترس ما خارج شده اند! آدمهای کم حافظه ایی که ما را فقط در اوقات فراغت وتایم اضافه و به وقت نیاز ِخود میخواهند! که زیبایی هر بودنی در به جا و بموقع بودنش می باشد افسوس...
برای اینکه ازدواج خود را لبریز از عشق نگه داری، هر وقت که در اشتباه هستی، آن را قبول کن؛ هر وقت که حق با توست، دهانت را ببند.
قسمت نشد را چه حاجت به کار عشق ، شاید کلک بهتری رقیب به کار بست! ارس آرامی
این روزگار برای عشق خیلی بی لیاقت است ارس آرامی
شهادت می دهم که دوست داشتن تو ، برترین حَیَّ عَلَی خَیرِالعَمَل است.. ارس آرامی
گفت بود که مرا تا به ابد دوست دارد، به حافظه ماهی قرمز قسم!! ارس آرامی
رفتی ولی این را بدان ، ماموت ها از تنهایی منقرض شدن نه از سرما !! ارس آرامی
بازو بگشا و بغلم کن که این کودک درونم سخت بغلی مزاج است! ارس آرامی
تعارف کرد از باغ چشمانش یک سیب برای این سیب حکم تبعید می ارزد! ارس آرامی
چشمان تو همان دَرَنده ای است، که ته مانده وجودم را می بلعد! ارس آرامی
بلاتکیلف یعنی من! وقتی مشق هر شبم نوشتن از عشق کسی است که نه می گوید برو و نه ماندنم را می خواهد...
مرا بنویس که خط خطی شدم از نوشته های تزویر،از ته مانده های پوچی های آرزو، از ریسمان پوسیده ای که رنگ به رنگش دردی به پهنای عشق دارد. از تار پودم اندک سه تاری مانده که از نواختن های بی هنرمندانه کودک درونم، ساز نا کوکش گوش خراش ترین...
