متن غزل

ای که هزار آینه ای در برابرم!
چیزی به غیر از آه ندارم برای تو.
رضا حدادیان

باید قبول کرد که مانند جویبار
جاریست در تمامی من چشمهای تو
رضا حدادیان

هربار، باعبور تو از کوچه ها ،شده
چشم تمام پنجره ها، مبتلای تو
رضا حدادیان

ای آنکه  چادر از سرت افتاد بی هوا!
آخرچگونه می رود از سر هوای تو؟
رضا حدادیان

یاشاخه شاخه جنگلِ آتش شوم ویا
آشفته مثل دود شوم در فضای تو
رضا حدادیان

باید بَدَل  شوم به قناری دراین جهان
وقتی پُراست حنجره ام از صدای تو
رضا حدادیان

جا مانده است در دلِ من ردّ پای تو
این است ماجرای من وماجرای تو
رضا حدادیان

عُبور، آخرِ سر اِتفاق می افتد
به هر بهانه سفر اِتفاق می افتد

درخت باش و بمان روی ریشه های خودت!
قبول کن که ثَمر اتفاق می افتد!

کنار پنجره ی شب نشسته ای بی تاب
صبور باش !سحر اتفاق می افتد

تُویی که زندگیَت  مثل قهوه ی قَجریست !...

اگر چه باغ تو غرق انار خواهد شد
ولی به خُونِ جِگر اتفاق می افتد.

رضا حدادیان

کنار پنجره ی شب نشسته ای بی تاب
صبور باش !سحر اتفاق می افتد

رضا حدادیان

عُبور، آخرِ سر اِتفاق می افتد
به هر بهانه سفر اِتفاق می افتد

رضا حدادیان

https://sherepaak.com/poetry/%da%86%d8%a7%d9%84-%d9%84%d9%be%d8%aa



💚با خط کشی عابر چشمان سیاهت
💜یک ارتش مشتاق فتاده ست به راهت

💙هر برکه که با چال لپت حفر نمودی
💛کامل شده آن دام به عکس رخ ماهت

❤️پاشیده ای هی دانه ی لبخند به صورت
💙تا جلد شده چشم کبوتر به سپاهت


🔹عنوان شعر : چال لپت...

https://sherepaak.com/poetry/%d8%a8%d8%a7%d9%86%d9%88%db%8c-%d8%ba%d8%b2%d9%84


❤️قلم در دست تو بانوی عشق است
💛گمانم این همان جادوی عشق است

💜به دست دل سپردی چون قلم را
💚نگاهت بی امان همسوی عشق است

💛نشانی ها به دستم میدهی تو
❤️که تنها مقصد آن کوی عشق است

🧡به دور شمع خود پروانه واری
💙و این سحر عجیب...

جاده ی رنگین کمانت را نمی بیند کسی
ایستگاه آسمانت را نمی بیند کسی

در غبار ابر، پنهان هستی و جز چشم باد
ردّ پای گیسوانت را نمی بیند کسی

دست افشان، موج های مست می رقصند وهیچ
کشتی بی بادبانت را نمی بیند کسی

غنچه،غنچه خنده ی دشت تو...

بی شک از جنس تماشایی و جز آیینه ها
چشم های بی زبانت را نمی بیند کسی

رضا حدادیان

غنچه، غنچه خنده ی دشت تو را دیدند، حیف
گریه ی باغ خزان ات را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

در دل تو شعله، شعله زخم می جوشد ولی
چشمه ی آتشفشانت را نمی بیند کسی.
رضا حدادیان

غنچه،غنچه خنده ی دشت تو را دیدند، حیف
گریه ی باغ خزانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

دست افشان، موج های مست می رقصند وهیچ
کشتی بی بادبانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

در غبار ابر پنهان هستی و جز چشم باد
ردّ پای گیسوانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

جاده ی رنگین کمانت را نمی بیند کسی
ایستگاه آسمانت را نمی بیند کسی

در غبار ابر پنهان هستی و جز چشم باد
ردّ پای گیسوانت را نمی بیند کسی

دست افشان، موج های مست می رقصند وهیچ
کشتی بی بادبانت را نمی بیند کسی

غنچه،غنچه خنده ی دشت تو...

بوی عطری می رسد از دور، می گویم تویی
قاصدک می رقصد و پُر شور، می گویم تویی

یک نسیمی می وزد بر گونه های خیس من
می رود پس پرده های تور، می گویم تویی

بغضهای کهنه را سر می کشم من بیت بیت
بوسه ها می گیرم از...

تو در کمال هستی و من در زوال، آه
تو قلّه ی طلوعی و من درّه ی غروب.
رضا حدادیان

مانند رود می روی و ردّ پای تو
در ذهن دشت های جهان می کند رسوب
رضا حدادیان