متن غزل

در دامن صحرا شکفته،  کوکبی تازه
بیرون زده از خانه، مهتابِ شبی تازه
رضا حدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

ویرایش شده
نام غزل: دلدادگی
هرکسی دارد به سینه درد پنهان ای خدا
درد قلب ما که شد دلدادگی نزد شما

درد بی درمان که درمانی ندارد غیر عشق
درد ما درمان ما تنها تویی ای عشق ما

عاشقانه کن صدایم عشق من ای نازنین
می تپد قلبم برای آن...

ویرایش شده
نام غزل: دلدادگی
هرکسی دارد به سینه درد پنهان خدا
درد قلب ما که شد دلدادگی نزد شما

درد بی درمان که درمانی ندارد غیر عشق
درد ما درمان ما تنها تویی ای عشق ما

عاشقانه کن صدایم عشق من ای نازنین
می تپد قلبم برای آن صدا...

نام غزل: دلدادگی
هرکسی دارد به سینه یک غم پنهان خدا
درد قلب ما که شد دلدادگی نزد شما

درد بی درمان که درمانی ندارد غیر عشق
درد ما درمان ما تنها تویی ای عشق ما

عاشقانه کن صدایم عشق من ای نازنین
می تپد قلبم برای آن صدا کردن...

نام غزل: دلدادگی
هرکسی دارد به سینه یک غم پنهان خدا
درد قلب ما که شد دلدادگی نزد شما

درد بی درمان که درمانی ندارد غیر عشق
درد ما درمان ما تنها تویی ای عشق ما

عاشقانه کن صدایم عشق من ای نازنین
می تپد قلبم برای آن صدا کردن...

نام غزل:دلدادگی

هرکسی دارد به سینه یک غم پنهان خدا
درد قلب ما که شد دلدادگی نزد شما

درد بی درمان که درمانی ندارد غیر عشق
درد ما درمان ما تنها تویی ای عشق ما

عاشقانه کن صدایم عشق من ای نازنین
می رود قلبم برای آن صدا کردن چرا؟...

یک لحظه دلم خواست که در آغوش تو باشم
بی تابی قلبم به تمنای تو باشم

آن چشم خمارت که مرا برده ز خود دور
چون سایه همیشه پی روی تو باشم

لب های تو چون شهد، پر از عشق و امید است
من مست ز هر جرعه ی آن...

باید که بسپاری به دستِ کولی باد
ای تک درخت سوخته! خاکسترت را.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۱

ذهنِ زمین، خالیست از اعجازِ پرواز
لبریز کُن از آسمان ، بال و پرت را!
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۱

بردار با دستِ نسیم آجر به آجر
دیوارهای اَبری دور وبرت را!
رضاحدادیان

حالا که هستی ساکن میخانه ی صبح
از خُمره ی خورشید، پُر کن ساغرت را!
رضاحدادیان

بااین زبانِ سرخ، ای دل! حتم دارم
برباد خواهی داد آخر سر ، سرت را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۱

بگذار چشمم ماهِ کامل را ببیند
پنهان مکن در پرده نیمِ دیگرت را!
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۱

تا کِی به آتش می کشانی دفترت را؟ 
گلبرگهای کوچه باغِ باورت را
رضاحدادیان

زنجیر می فهمد دلِ دیوانه اش را
عصیانِ جانِ با جهان بیگانه اش را

با اوّلین جرعه  دلِ من پَر زد ، انگار
پُر می کُند از آسمان پیمانه اش را

پیچ و خمی که ریخته در گیسوانش
غرقِ معّما کرده ذهنِ شانه اش را

با خشت خشتِ  قلعه ی...

از مستی عطر نگاهش، عابرِ باد
عمریست  گم کرده ست راهِ خانه اش را .
رضاحدادیان

با خشت خشتِ  قلعه ی پوسیده ی آه
آباد کرده کلبه ی ویرانه اش را
رضاحدادیان

پیچ و خمی که ریخته در گیسوانش
غرقِ معّما کرده ذهنِ شانه اش را
رضاحدادیان

با اوّلین جرعه  دلِ من پَر زد ، انگار
پُر می کُند از آسمان پیمانه اش را
رضاحدادیان

زنجیر می فهمد دلِ دیوانه اش را
عصیانِ جانِ با جهان بیگانه اش را
رضاحدادیان

بی تو از ویرانی ام دیوار باقی مانده است
آجر آجر از دلم آوار باقی مانده است

بی گمان مانند برگشت صدا در کوهسار
شِکوه هایم را فقط تکرار باقی مانده است

حلقه حلقه می زند آه از لبِ پروانه پَر
شعله شعله شمع را انکار باقی مانده است

حتم...

حلقه حلقه می زند آه از لبِ پروانه پَر
شعله شعله شمع را انکار باقی مانده است
رضاحدادیان

بی تو از ویرانی ام دیوار باقی مانده است
آجر آجر از دلم آوار باقی مانده است
رضاحدادیان

.
بگو امشب بگو عشق منی حتا ،دروغی
بیا امشب تو بانو باش و من آقا ،دروغی
تو امشب شام را آماده کن با چشم مستت
منم با حوصله صبحانه را فردا ،دروغی
منِ امشب تا سحر میگویمَ از زیبایی تو
بگو از بودنت شادی تو هم باما ،دروغی
برای...