متن شکوه

من از زمانه بریدم، زمانه امّا نَه
که دم  بغم گذرد، شادمانه امّا نَه،
اگرچه دست کشیدم من از زمانه ولی،
کشیدم از خود و چندان زمانه امّا نَه،
حبیب زنجانی، حسنلو.

و تو در عصرِ خرچنگ هایِ مردابی؛
شکوهِ نیلوفرانه ای.
شیما رحمانی

باز جمعه ای دیگر
و من همراه با غروبی سرد
به امید آمدنت
با غم نبودنت نفس می کشم
و زیر بارش بارانی از درد
خیس می شوم
بیا با دست های پر از مهرت
ابرهای دلتنگی را کنار بزن
و آسمان خاموش قلبم را
با شکوه لبخندت
ستاره باران...

بهترین رمان عاشقانه و مختصر و جامع تر از هر رمانی که تا الان خوانده ایم را شیخ اجل سعدی شیرازی گفته ؛آنجا که در یکی از غزلیات ،شکوه میکنه از معشوقش که در
آخرین بیت جواب معشوق رو میاره ، که یک فصل الخطاب و خود یک رمان عاشقانه...

شکوه

شکرین می شوند
شکوه های تلخم
آن گاه که می گشایی
لب از لب

کلئوپاترا پلانی از تو است زیباتری
در شکوهی بی صدا از مونالیزا بهتری

همین که چاقو به دست میگیرم و رگِ خشم ِدرختان را یکی یکی از تنشان قطع میکنم؛
همینکه برگ برگ ِحواسِ پرت شده ی دارکوب ها را با بوسه های خداحافظی درون ِ
چال های وسط باغچه ِ مان به گیاه خاک تبدیل میکنم
همینکه ردِ ِخاطره را قدم به...

شکوه وابسته به تلاش برای رسیدن به هدف است، نه در رسیدن به آن.

هفت عادت مخرب وجود دارد که در دراز مدت زندگی‌های مشترک را از بین می‌برد : عیب جویی ، سرزنش ، نق زدن ، شکوه و گلایه ، تهدید ، تنبیه ، دادن حق حساب یا باج برای تحت کنترل در آوردن دیگری !

در مقابل هفت عادت مهرورزی را...

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
این همه رنگ ِ قشنگ از کف ِ دنیا برود
هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد
دل ِ تنها به چه شوقی پی ِ یلدا برود؟
گله ها را بگذار!
ناله ها را بس کن!
روزگار گوش ندارد که تو هی شِکوه کنی!...

من خودم به قدر کافی انسان شناس هستم تا این را بفهمم که طی پنجاه سال آتی قضاوت درباره ی من از این رو به آن رو می شود و بعداً نام پسرت در شکوه و عظمتی توأم با احترام واقعی خواهد درخشید،به خاطر همان چیزی که تاکنون با من...

در عمقِ دریا می‌روم
شاید که مرواریدِ بی‌شکلی بیابم
آنجا نوای ساز
در پرده‌های بی‌صدا
چون نبض، بیدار
آوازِ ماهی‌ها سکوت و
آوای چنگِ زندگی در دستِ عشق است
هر تارِ گیسو سرخوشانه می‌نوازد
آهنگ‌های آبی و سبز
آه! ...
آیا شود که
من آن تلألو را در انگشتان بگیرم؟...

شب است و ماه با چراغ، نگهبانِ آسمان
و سایه‌ها فرو چکیده
عطرِ ماه را می‌پراکنند
پرندگانِ کوچنده
گویی که روشنیِ روز را برداشته
با خویش برده‌اند
جائی‌که با آواز، زمان بسازند و
با پرواز، فضا را نگارش کنند
پنجره‌ای بگشا بر ابدیّت
و با سکوت
بر کلام شُکوهِ تازه‌ای...

چه سخاوتمند است پاییز

که شکوه بلندترین شبش را
عاشقانه پیشکش تولد زمستان کرد
زمستانتان سفید و سلامت . . .
یلدا مبارک

روز معلم یادآور شکوه و عظمت زنان و مردان پاکباخته ای است

که در طول تاریخ در عرصه ی تعلیم و تربیت زیباترین جلوه های عشق و ایثار را به نمایش گذاشته اند.