متن بوسه

اولین باران که می زند، نفسِ من ، جایِ هر دویمان بند می آید

کوچه باغهای خاطراتم ،بدونِ چتر، راه می افتند به دنبالت. با صدایی شبیهِ دلتنگی....
شبیهِ چیزی که در خنده هایت جا گذاشته ام

باران که می زند، روحِ من ، جایِ هر دویمان بر دقیقه ها...

گلو کندو، لب عنبربو، کمان ابرو، طلا گیسو
کجا پیداکنم جادوگری که تا بندد زبانت را

میان این شلوغی ها دلم یک بوسه میخواهد
بیا غش کن ببوسم غنچه ی لعل لبانت را

شبی آرام میگیرم میان تنگ آغوشت
و با احساس میبوسم سحرگاهان زبانت را

از آن شادم که...

گاهی وقتا یه صفحه ی گوشی
آرزوها رو قاب می گیره.
وقتی عکسِ تو رو نشون می ده
دنیا بوی شراب می گیره.

شکلِ زن های تو مینیاتور،
عشوه های خریدنی داری.
طعمِ شاتوت داره لبخندت
بوسه های چشیدنی داری.

تو خیابون مثِ یه آهویی
گم شده بینِ بوقِ ماشین...

محبوبِ من
امروز آرام در گوش آسمان آبی نجوا کردم
در گوش گلهای کوچک حیاط رازی گفتم
و برای گنجشک های روی درخت حرفهایی زدم
و از خدای بهار خواستم با بهار حال خوب بیاورد که
ما کشتی شکستگان خسته ایم و جز امید به لطفِ
ناخدای هستی،هیچ کس را...

چال های گونه ام
وقتی بوسه های تو را ندارند
پر میشنوند
وقتی لمس دستانت را ندارند
از غم پر می شوند
وقتی نیستی که برای چال گونه ام شعر بگویی
چال های گونه ام
از غم دلتنگیت پر میشوند...

سجده صاد

داغی عشقت را
با بوسه ها لب میزنم
نخ به نخ!

و چشمانت تنها کعبه ی من میشوند وقتی مرا حولِ مدار تو به چرخش وا میدارند!

بمب احساسم می شکفد و هویدا میکند لایه های پنهانی ساقه های نیازم را
از برای خرسند شدن !

از برای خشنود شدن...

مثل خنده نوزادی که غرقِ خواب است
مثل شربت خنکِ آلبالو در یک روز گرم
مثل اولین گاز از گوجه سبز بعد از یکسال صبر،
مثل میمِ مالکیتِ آخر اسم
مثل بوی خانه کاهگلی بعد از باران،
یا کشیدنِ نقاشی روی شیشه بخار کرده،
مثل پیدا کردنِ جای خالی در...

گفتی به جایِ عشق سراغ از هوس بگیر
پس هرچه را که عشق به من داده، پس بگیر

محتاجِ آب و دانه شدن حقِ من نبود
ای مرگ، انتقامِ مرا از قفس بگیر

برگی درخت را به تمنا گرفته بود
طوفان به برگ گفت مرا دادرس بگیر

ای عشق، تا...

یک عصر غم انگیز
لابلای روزهایی که
حتی غم
از توصیفش عاجز است
با استکانهایی که مرا
در گهواره ی اندوه
بی ملاحظه ی سرریز شدن اشک
تکان می دهند
این تکان دهنده نیست؟
که با دست های یخ زده
جوری استکان را بچسبی
که انگار
می ترسی حرفهایت از...

همه چیز از همین اول صبحها
آغاز میشود، من چشم باز کردم
تو را در آغوشم دیدم،
چه شیرین است بوسه بر
پیشانی عشق زدن...

عشق جان
می شود این روزها کمی بیشتر
مال من باشی
عشق جان
می شود کمی با من قدم بزنی
می شود در خیابان های مغرور با هم بستنی قیفی بُخوریم
و بلند بلند بخندیم
می شود
دستانت را دور گردنم بیندازی
از پسرک سرچهار راه گل بخری روی سرم...

واحد شمارش معجزه
" بوسه های توست "

جای هر بوسه ات
نقشه ی گنجی ست
روی جانم...

در باران به دیدنش رفتم
تا کاشفِ
گونه ای خیس از خوشبختی باشم
در باران به دیدنش رفتم
تا بوسه ها آبدار باشند ....
تا خالقِ بهشت ناشناخته ای روی زمین باشم : \ آغوشِ خیس \ ...
.
.
یار با باران خوش است .
این بارون ، آبیه...

زندگی چیز عجیبی نیست،
یک روز صبح باشد.
رد نفس هایش روی گردنت،
بوسه ای آرام، صدایی ک دم گوشت زمزمه می شود:
یک روز دیگر،
دوستت دارم..
همین بهانه برای زنده ماندن کافیست.

اگر دوستش دارید
آرزویش کنید،
فکر نکنم چیزی برای ترسیدن وجود داشته باشد.
آخرش مگر چه می شود؟!
می شود، همان عروسک پشت ویترین مغازه،
می شود، دیدن دست های گره در هم.
می شود، بوسه هایی که نشکفته اند یا حرف هایی که زده نشده اند...
آخرش مثل تکرار...

بهار یعنی
غنچه ی بوسه ی لبهایم
در میان باغ لبهایت
شکوفه کند

وقتِ رفتن
بوسه ی آخرمان
با چشم بود !

ابریشم خیالت مرا با بوسه ای نرم کرد
و تو ای تمنای تمام رگهایم، در فتح تمام یک تو
نقره فام ترین کودتای قرن را در رگبرگهای ارغوانی یک شهر موشک بازی می کنم!
همانجا که آغوش مهربانت با اشتیاق از ایوانِ ارتفاع خواستنت می پرد و مثل پیامی هم...

مثل خنده نوزادی که غرقِ خواب است،
مثل شربت خنکِ آلبالو در یک روز گرم، مثل اولین گاز از گوجه سبز بعد از یکسال صبر،
مثل میمِ مالکیتِ آخر اسم،
مثل بوی خانه کاهگلی بعد از باران،
یا کشیدنِ نقاشی روی شیشه بخار کرده،
مثل پیدا کردنِ جای خالی در...

خواب
اگر می شُد بِدَرَد نخوابم را
لبانِ گاهیِ اُفتاده بَر خاک بود
بوسه هام...

شعر : حادیسام درویشی

لجباز جان !
خودت بگو ؛
چند مشت بوسه ی ارغوانی ...
بریزم روی دامنت ...
تا دکمه های تنبل پیراهن ...
جواب معاشقه ی شاعرانه من را بدهند !

کاش می شد عشق را در یک غزل تفسیر کرد
کاش می شد عشق را با فال خوش تعبیر کرد

کاش می شد آخر هر قصه را زیبا نوشت
یا برای هر رسیدن چاره ایی تدبیر کرد

کاش حتی یک قفس چون سینه درعالم نبود
کاش می شد عاشقان آزاد...

و خدا گفت؛ سلام ای اهل زمین
چه کسی غمگین است؟
چه غمی در سینه؟
چه کسی در بیشه ی تنهایی خود میرنجد؟

من به آغوش خدا محتاجم... نفسی بوسه زنم
تا که دراین ریشه ی غم ریشه کند....
باشد که تو را مهر بورزد از عشق.... تو به آغوش...