تنها نه جمعه ها که تمامی طول سال از روزهای بی تو چه دلگیر می شوم
تو خودت را بازنشسته ی خیالِمان کرده ای اما من هَنوز جمعه ها برای دوست داشتَنَت اضافه کاری میکنم
جمعه و شنبه برایم چه تفاوت دارد من که هر لحظه و هر ثانیه دلتنگ توام
جمعه ها اما عقربه ها بی رحم اند! محکوم به سکوت می شوی و در زندانِ دلتنگی حبس. گویا راه نجاتی نیست! باید با جیره ی خاطرات، ثانیه ها را پشت سر بگذاری و دم نزنی...
بغض گلوگیری ست جمعه تا خفه نکند دست برنمیدارد
جمعه های مهرماه را باید بَغل کرد، بوسید و دَستهایَش را محکم فشُرد، دقیقا مثلِ دیدنِ ناگهانیِ دوستی در خیابان، دوستی که سالهاست از دوران دبستان و راهنمایی ات ندیدی اش. حسی که چشمتان را دُرشت می کند و لبهایتان را می خندانَد. ناخودآگاه می گُذری از اینکه شاید این...
دلتنگی ساعت و لحظه سرش نمی شود جانِ دلم جمعه برای من تمام آن لحظاتی ست که از تو بی خبرم تمام آن لحظاتی که حالم را نمی پرسی تقویمِ روی میز غروب جمعه را نشانم می دهد همین دیشب امروز صبح همین حالا همین حالا که تصویر چشمانت رهایم...
بی تو دلگیرترین جمعه ی یک پاییزم از خودم خالی و از عشق و جنون لبریزم چون جهنم شده هر جا که نباشی و هنوز من به لبخند تو یک شهر به هم میریزم چه شود یک شب اگر باتو به پایان برسد کو توانی که از این خواب خوشم...
جمعه یعنی هجوم خاطرات تو...
یک جمعه تنهایی ات را به قهوه مهمان می کنم تلخ تلخ من با لبخندم تو با حرفهایت شیرینش کنیم
جمعه جان به دلگیریهایِ امروزمان خوش آمدی, به کِش مَکِش های درونیمان, به زیر بار نرفتن های دلتنگیمان, به امروزمان خوش آمدی, ما جز تو دیواری کوتاه تر پیدا نکردیم که دلتنگی هایمان را روی لحظه هایت بتکانیم و خوشحال باشیم چون تو هستی حالمان دگرگون شده, تو ولی آرام...
جمعه ها شرحِ دلم یک غزل کوتاه است که ردیفش همه دلتنگ توام می آید ...!
تنهائی هایمان را با یکی که فکر می کردیم شبیهِ خودمان است و کفترِ دلش جَلدِ نگاهمان شده تقسیم کردیم . تا به خودمان آمدیم گوشه نشین تَرِمان کرده بود...!!! . ما هم مداد و دفتری برداشتیم خیال و دلتنگی هایمان بر دوش رفتیم توی خانه ای دور از هیاهوی...
از دل گیری ِ جمعه گذشتم ... مکافات ِ شنبه را چه کنم ؟!!!...
بغض گلوگیری ست جمعه تا خفه نکند دست برنمی دارد
برای دل مردگان جمعه یعنی گور
پاییز باشد... جمعه باشد... غروب باشد... و دلتنگی ؛ دلتنگی...! عجب جمعه ی دلگیری داری پاییز !
تو نیستی در میان ازدحام این شهر پنچ شنبه های من رنگ و بوی جمعه را می دهد
سه شنبه هایِ بی تو درگیر و بی حواسم عطرِ تنِ تو مانده از جمعه در لباسم
جمعه ها در قلب من یکباره طوفان می شود بغض می آید کنارِ عنصر دلتنگی ام، ناگهان چشمان ِ من مهمان باران می شود
تمام قافیه هایم فدای آمدنت بیا ردیف کن این جمعه های درهم را
جمعه دختریست که هیچ مردی مویش را نبافته جمعه مردیست که سیگار میکشد و دکمه لباسش را جا به جا میبندد
جمعه یعنی با خودت خلوت کنی، اما رفیق... عصر جمعه با تمامِ بغض و حسرت میرسد
جمعه هم با عطر گیسوی تو زیبا می شود برکه ی خشک دلم با عشق دریا میشود این تنِ یخ کرده با گرمای سوزان لبت سبز گشته غنچه ی خنده به لب وا می شود
