امروز اگر روزهای جوانی را به ما برگردانند نمیدانیم چه کنیم. احساس مرموز و لطیفی که از آن روزها به جامانده، دیگر بیدار نخواهد شد.چقدر آرزو داریم که باز در امواج خروشان آن احساسات غرق شویم؛چقدر آرزو داریم که آنها را به خاطر بیاوریم و پرستش کنیم. اما چه فایده؟...
جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را کنون با بار پیری أرزومندم که برگردم به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را
دریاب که ایام گل و صبح جوانی چون برق کند جلوه و چون باد گریزد
جوانی، سن و سال ندارد.
مسافرت، در جوانی، بخشی از کسب معلومات است؛ در پیری، بخشی از تجربه است.
گفتی به عکس های جوانی نگاه کن.. دیدم رفیق دیدم و دلگیرتر شدم
هر روز، کمی زندگی است؛ هر بیدار شدن و بلند شدن، کمی تولد؛ هر صبح تازه، کمی جوانی؛ هر بار به استراحت رفتن و خوابیدن، کمی مرگ.
جوانی برای من واژه ای جدید است؛ بیست سال پیش هیچ کس در مورد آن صحبت نمی کرد.
امسال هم گذشت، کمی پیرتر شدم از دیدنِ جهان شما سیرتر شدم هرقدر شاخه شاخه رسیدم به آسمان در خاک ریشه ریشه زمین گیرتر شدم گفتی به عکس های جوانی نگاه کن دیدم رفیق…دیدم و دلگیرتر شدم رودم که در مسیر سراشیب زندگی در پرتگاه عشق سرازیرتر شدم فرقی نداشت...
بویِ نمِ گیسویت، بُرد ست حواسم را مشغول تو بودم که، بردند جوانی را
غافلگیرم کردی، درست مثل شعر..! در دلم نشستی، درست مثل عشق..! و به من جانی تازه بخشیدی درست مثل جوانی..! تعجب می کنم نکند تو آنی نکند تو همانی..! ️️️
نقره داغم کرده ماتم در همین اوج جوانی خسته از عالم و آدم، خسته از این زندگانی
راحت نوشتیم بابا نان داد! بی آنکه بدانیم بابا چه سخت، برای نان همه ی جوانیش را داد.
مادر جانم جوانی ات را با بچگی هایم پیر کردی... عشقم را تقدیمت می کنم روزت مبارک مهربان بانو
شرمندتم جوانی تو را چه سینگلانه میگذرانم
دوستی تنها چیزی است که هیچ وقت تمام نمی‌شود. هر چیز دیگری هم از بین برود، دوست می‌ماند. این یادت باشد، من همیشه به تو فکر کرده‌ام. دوست‌های زیاد دیگری هم پیدا کرده‌ام اما مثل تو نشدند. من هنوز هم با آن حس‌ها زندگی می‌کنم؛ با یاد آن روزها......
دل پیش کسی باشد و وصلش نتوانی لعنت به من و زندگی و عشق و جوانی...
از زندگانی ام گله دارد جوانی ام!! شرمنده جوانی ام از این زندگانی ام!!
خیال دیدنت چه دلپذیربود... جوانی ام در این امید پیر شد! نیامدی و دیر شد...
از کودکی بیرون می آییم، بی آنکه بدانیم جوانی چیست، ازدواج می کنیم، بی آنکه بدانیم متاهل بودن چیست، و حتی زمانی که قدم به دوره ی پیری میگذاریم، نمی دانیم به کجا می رویم:سالخوردگان، کودکان معصوم کهنسالی خویش اند.از این جهت، سرزمین انسان سیاره ی بی تجربگی است.
عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود نوبت پیری رسید، صد غم دیگر فزود
پیری وجوانی پی هم چون شب وروزند ماشب شدو روز آمدو بیدارنگشتیم
خجل شدم ز جوانی که زندگانی نیست به زندگانی من فرصت جوانی نیست من از دو روزه هستی به جان شدم بیزار خدای شکر که این عمر جاودانی نیست
تمام عمر، صرف عبور از گذرگاه جوانی می‌گردد.
