متن دلنوشته

خانوم جان همیشه می گفت هر وقت دلت تنگ شد
میل بافتنی رو با یه گوله کاموا بردار
بعد بشین و برای خودت،
یه ژاکت بباف !
همینجور یکی زیر یکی رو
خوشی ها و محبت ها رو بیار رو
هر چی تاریکی و دلخوریه رو ببر زیر
به خودت...

حتی اگر از هم قهر و دلخور باشیم ؛
بازم اگر یکیمون یچیزیش بشه، نفر دومی واسش جون میده !عشق یعنی همین رفیق.

تو زندگی همه چیز باید تقسیم بشه!
مثل خوراکی ها و لبخند ها...
ولی دنیاتو با کسی تقسیم نکن!
دنیای تو مال خودته...تقسیم کردنش
زیبایی هاشو از بین میبره:)
نویسنده: نغمه اردشیری

باید دوباره بخندیم
باید بازم به موسیقی گوش کنیم
باید آسمون آبی رو ببینیم
باید از ابتدا شروع کنیم
رویاهامون هنوز ما رو میخوان
پس دوباره پاشیم
چون قراره شهرمون
به قشنگی همون شهر قصه ها بشه
شاید کوه به کوه نرسه
اما رویاهامون بهمون میرسن
پس پنجره رو باز...

میدانی، قدیم ها همیشه از هر لحاظ خوب بود؛
اینکه حتی وقتی عاشق میشدی، نامه مینوشتی
سرکوچه می ایستادی
تا دلبرت می آمد
نامه را میگذاشتی روی زمین و میرفتی
حتی پشت سرت را نگاه نمیکردی که ببینی، نامه را برمیدارد یا نه!
وقتی جوابی نمیخواندی
و جوابی نمیگرفتی
باخودت...

یه سهم ما قفس نبود قفس به دست آدمی ساخته شد
سهم ما قفس آدم نبود فرشته بود که به حسادت به قفس انداخته شد
سهم ما قصری از جنس صفا و نهری از جنس دعای ماهیا بود
که آتش بیرحم از حرص کباب سهم ما را از گرما فروخت...

رسم روزگار را میبینی،
این مردمان
گاهی میشود غمگینمان کنند
گاهی هم شاد
در هر صورت باید خندید و گذشت کرد
میدانی چیست؟!
تمام کسانی که سعی می کنند به هر نحوی مانع پیشرفتمان شوند فقط ما را قوی تر از قبل خواهند ساخت
و این ثابت کننده قدرت درونی...

جز تو نمیتوانم به هیچ کسی دل ببندم
در این میان این دل هم لجبازیش گرفته و آغوش تو را طلب میکند
میدانی چی دردناک است؟!
با این که دیگر نمیتوانم کنار خود داشته باشمت
ولی هنوز هم قلبم به عشق وجودت میتپد
و من را از درون نابود میسازد...

من مدت هاست که هیچ اصراری ندارم به هیچ چیزی ...
اصراری ندارم به برآورده شدن خواسته هام، اصراری ندارم به فهمیده شدن، به درک شدن، به اینکه یکی گوش باشه برای غصه های کوچیکم ...
اصراری ندارم به غافلگیر شدن، به عوض کردن اطرافیانم، به اثبات درست بودن عقایدی...

من از شب نمی ترسم.
اما خاطرات ترسناک اند.
تاریکی بعد از به یاد آوردن آنها، یک ظلمت معمولی نیست.
مرا به یاد آرامستان می اندازد .
جایی که مردگان آرام می گیرند و بازمانده ها آشوب می شوند؛
از یادی که از دیگران به جا مانده است.
خاطرات مرا...

همه ی جوان ها بالاخره یک روز عاشق می شوند ولی همه ی زندگی به همان عشق اول ختم نمی شود . معمولا آدم با عشق اولش ازدواج نمی کند ، حتی گاهی با او حرف هم نمی زند ، اما احساس قشنگی است که همیشه خاطرات آدم را شیرین...

خونه ها خالی از سکنه شده
کوچه ها آروم و ساکته
هیچ صدایی به گوش نمی رسه
گویی آنچنان که شهر مرده است
بارالهی چه بر سر این مردم آمده
چرا هیچ صدایی به گوش نمی رسد
گویی از درد و رنج زیاد به سکوتی مرگبار دچار شده اند
چه...

قلب آدما رو نشکونید بهشون نگید آدم خوبی هستی بعد خودتون بدترین ضربه ها رو بهشون بزنید ضربه این اتفاق و شدت اون درد تا ابد تو سینشون میمونه و بدترین حس ها رو ایجاد میکنه حواستون بیشتر به حرفا و کاراتون باشه
یاسمن معین فر

تنها کسی که وقتی باهاش حرف میزنی نیاز به توضیح دادن اضافه نیست خداست چون بهتر از هرکسی از حال دلت با خبره
یاسمن معین فر

خوبی بخواهیم به تمام جهان به همسایه ها به رهگذرانِ پیاده روهای شهر،خوبی بخواهیم و خوب باشیم و خوب بمانیم
این دنیا نیاز مُبرَم به انرژیهای مثبت دارد
به نگاه های محبت آمیزِ آدمیزاد به دستهای یاری دهنده، به تبسم های صورتی رنگ هستی ،به کلماتی برنگ عشق
این دنیا...

اولین باری که حس کردم دوستش دارم رو یادم نمیاد، اما اولین باری که گفت «دوستت دارم » رو فراموش نمی کنم.
یه روزایی توی زندگی هست که دیگه بر نمیگرده، یه آدمایی به زندگیت میان که دیگه تکرار نمیشن، یه کسایی از زندگیت میرن که جاشون همیشه خالی میمونه......

...

می دانید ؟
بیایید تعارف را کنار بگذاریم و اعتراف کنیم که ما آدمها با همه ی تنهایی هایمان، با همه ادعاهای مان ، نمیگویم نیاز داریم ، ولی میگویم مشتاقیم که یکی حواسش به ما باشد !
یعنی گاهی بپرسد :
کجایی؟
چه می کنی؟
گرمت نیست؟
سرما...

آخر هفته را جور دیگر دوست دارم.

انگار یک آخیش گفتن طولانی برای خستگی های روزمره است.

انگار یک توقفگاه لب جاده برای شروع زندگی دوباره است.

مثل یک چای خوردنِ با عشق برای شستن تمام غم و غصه ها میماند و کام را شیرین میکند.

گویی همانند دریای بیکرانیست،که...

انگار که کلی دویدم برای رسیدن به مقصدم نفس نفس زدم، عرق ریختم، زمین خوردم، زانوم زخمی شده، پام تاول زده و... اما حالا که به مقصد رسیدم، حالا که بعد از کلی جون کندن و کنار زدن موانع به اون مقصد کوفتی رسیدم می بینم اصن اینی که رو...

آن شب بر خلاف همیشه،
آنچه ک ب دست باد سپرده شد
آرزوها نبودند! احساسات نام داشتند...



فاطمه عبدالوند

مهم ترین گمشده ی هرکس خودشه
حالا بعضی وقتا این گمشده رو تو یه آهنگ
یا تو یه فیلم
و حتی تو خط به خط یه رمان پیدا می کنی.


فاطمه عبدالوند

به دست خط آدما توجه کنین
دست خط اینطوریه که شاید طرف نوشته باشه من امروز خیلییی شادم اما خطش داد بزنه که مثه چی دروغه!



فاطمه عبدالوند

هیچ کس جز خودت نمی فهمه چه رنجی می کشی!

و من چندین تا منم
منی که منعطف است، مهربان است و دلسوز
منِ دیگری که سرد است، بی تفاوتی در خونش جریان دارد و خنثی.
منِ قاطع و محکم که حرفش یکی ست.
اما از همه غریبه تر منِ ناآشنایی است که دلتنگ می شود! شکننده است و کم...