کفشانم را جفت کردم آمدی و کفش هایم را بین کفش هایت گزاشتی و همان گونه رهایش کردی کفش های مرا در حصار آغوشت قرار دادی در حصار آغوش کفش هایت کفش هایم از آن روز در حصار آغوش کفش هایت مانده اما خودم چه؟ تو رفتی دلتنگی آمد و...
شایعه کرده بودند که عاشق شده ام. میگفتندعجیب دوستش دارم. عجیب مهربان است. آنقدرحرف دلم میان مردم پیچید،که خودم نیز غریبانه عاشقش شدم.... درهرلحظه ای،درهردم وبازدمی،بااونفس می کشیدم. بااومی خندیدم. نمی دانستم عشق راهردوبایدزندگی کنند. حال من عاشق بودم واودرفراموشی من سِیرمیکرد. . .اصلاهمه اش تقصیراین مردم است. من عاشق...
همه ی وجودم را میگویم لحظه ای دلم برای درماندگی اش سوخت. دستی نبود ک تکه های خورد شده اش را جمع کند . خودش را بند کسی کرده بود ک هیچ نمی فهمید از عشق، هیچ نمی دانست از علاقه،هیچ درکی از دوست داشتن نداشت. مگر چ گناهی کرده...
بی تفاوت توی چشمم زل زد و خندید و رفت رنگ بیرنگی زحسرت بر دلم پاشید و رفت آنشب اما سردی برخورد بیرحمانه اش قبل رفتن نسخهُ مرگ مرا پیچید و رفت شانه زد موهای خود را/عطر زد بر پیرهن بهترین جامه هایش را به تن پوشید و رفت آنقدر...
رفت، به گمانم کسی منتظرش بود که اینگونه مرا زود رها کرد
هی می گویند رفت که رفت... آخر تو چه می دانی... با رفتنش هستی مرا هم برد...! شده ام آواره ی خاطره ها...!
گفت: قول بده... گفتم:چه قولی؟ گفت: که هروقت یاد من افتادی بخندی... رفت... همه فکر کردن اونقدرا هم دوسش نداشتم که فقط خندیدم... که همش خندیدم
رفت،رفت... زمین را به آسمان هم بدوزی هنوز هیچ پروانه ای به پیله بر نگشته است!
دلتنگم دلتنگ کسی که هیچکسم نبود... همه کسم شد! و در آخر بی کس ترینم کرد و رفت...
دردم همه در مصرع بعد است من ماندم و او رفت و نیامد...!
دلبری با دلبری دل از کفم دزدید و رفت هرچه کردم ناله از دل , سنگدل نشنید و رفت
من اونجایی شکستم که دوست داشتن منو فهمید ولی نخواست ، نذاشت ، رفت
عاقبت دیدی که ماتت کردو رفت
به شوخی گفتتم دیگر نمی خواهمت... خندید و رفت! فهمیدم شوخی من حرف دلش بود...
تا روزی که بود دست هایش بوی گل سرخ می داد از روزی که رفت گل های سرخ بوی دست او را می دهند
بیایید بیایید که جان دل ما رفت بگریید بگریید که آن خنده گشا رفت
آن که مست امدو دستی به دل ما زدو رفت در این خانه ندانم به چه سودا زدو رفت خوست تنهایی ما را به رخ ما بکشد تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت
گاهی فقط باید تا عزیز ماند! این را از کسی آموختم که دیشب رفت و اسمش را در دفترم جا گذاشت...!
