رفتیم و داغ دل ما به دل روزگار ؟ هه! رفتیم و داغ دل ما به هیچ کس نماند
روزگار به ما آموخت که عشق ما هدیه آسمانی ست کنار هم ماندن وفای آسمانی ست عهد ما تا ابد کنار پرتو ستاره ها با یاد عشق، جاودانی ست.
دلم گرفته پدر برایم بهار بفرستید زشهر کودکیم یادگار بفرستید دلم گرفته پدر روزگار با من نیست دعای خیرو صدای دو تار بفرستید
بعضی از آدم های این روزگار با گرگ بره می خورند...با چوپان گریه می کنند! مراقب باشیم...
خبرترین خبر روزگار بی‌خبری‌ست خوشا که مرگ کسی را خبر نخواهد کرد
من زندگی را دوست دارم ولی از زندگی دوباره می ترسم! دین را دوست دارم ولی از کشیش ها می ترسم! قانون را دوست دارم ولی از پاسبان ها می ترسم! عشق را دوست دارم ولی از زن ها می ترسم! کودکان را دوست دارم ولی از آینه می ترسم!...
گره زدی به غمت هر چهار فصل مرا بیا که در شود این روزگار دلتنگی ...
خوب است که آدم را دوست داشته باشند، حتی اگر دوام نداشته باشد. خوب است که آدم بداند روزی روزگاری من بودم و او..
سعی کنید تا قبل از اینکه روزگار شما را تغییر دهد، خودتان تغییر کنید تغییر اگاهانه همیشه نتیجه بهتری از تغییر اجباری دارد.
These days, these days are too cruel. These no ones who don understand your pain. ”این روزها؛ این روزها بدجور بی‌رحمند این هیچ‌کس هایی که دردت را نمی‌فهمند...“ سید مهدی موسوی
روزی که همه بفهمند هیچ چیز عیب نیست، جز قضاوت و مسخره کردن دیگران. هیچ چیز گناه نیست، جز حق الناس... هیچ چیز ثواب نیست، جز خدمت به دیگران... هیچ کس اسطوره نیست، الا در مهربانی و انسانیت. هیچ دینی با ارزشتر از انسانیت نیست. هیچ چیز جاودانه نمی ماند،...
الهی تو که باشى تمام دورها نزدیک وتمام ناممکن هاممکن مى شوند گرماى بودنت را از سرماى روزگار ما نگیر الهى آمین
ای مونس روزگار چونی بی من ای همدم غمگسار چونی بی من من با رخ چون خزان خرابم بی‌تو تو با رخ چون بهار چونی بی من
ذره ذره آتشم زد بعد از آن هم دود شد پیکرم خاکستر هرآنچه می فرمود شد مثل بادی می وزد این روزگار لعنتی خاطرم آزرده تر تسلیم هرچه بود شد
شما را به خدا قسم! فکرى به حال دوستى هاى معمولى تان بکنید؛ یک تنه دارد گند میزند به تمام روابطِ بَشَرى... هر کس را میبینى اطرافش آلبومى از دوستهاى معمولیست. هر کدام را براى موضوعى انتخاب و روزگارشان را سپرى میکنند... خیلى از آنها که قرار بود فقط برادرتان...
همیشه آرزویم، تکیه بر محکم ترینهای روزگار بود، افسوس! که نمیدانستم محکم ترینهای روزگار هم، آهن است و سرد...!
