شعرهای سیامک عشقعلی

بعداز تو عمری با هوایت گریه کردم!
رفتی و ماندم در عزایت؛ گریه کردم!

هربار از راه آمدم دیدم تو هستی
در خانه ام خالی ست جایت...گریه کردم...

باغی که پرپرشد تمام غنچه هایش
اینجاست شاید بی صفایت! گریه کردم

هربار اینجا آسمان، سرخ از غمت شد
با بغض هایت...گریه...

هرلحظه ی این زنده بودن باتو زیباست
خوشحالی بی وقفه ی من باتو زیباست
من یک مخاطب در جهان دارم تو هستی
خانم! اصلا شعر گفتن باتو زیباست

وقتی تو باشی من خدا را دوست دارم
آرامش این روزها را دوست دارم
یادت می آید بار اول با خجالت
گفتم:...

خان نمی داند چه بد با بغض رعیت می کند
گاه بعضی را سکوتی هم، بدعادت می کند

جمع کن هوش و حواست را دلی را نشکنی
آفرین بر او که در این حرف دقت می کند

از گناهم چشم پوشی کن و روزی می رسد
مبتلا باشد همان کس...

در اتاقم درختی هست، همسنِ پدر بزرگم!
طنابی به شاخه هاش بسته ام
و هفت سالگی ام هرروز تاب بازی می کند
تا پله های مارنقولا
تا خانه های روروس
تا کلیسای باسیل
تا نگاه خیره ی مجسمه های موآی!

اشتیاقم که سرازیر شود
تمام کوچه های جهان را
در...

مانند گل هستی تو از بس ناز داری!
در چشم هایت صد غزل اعجاز داری!

بالا بلایی! دلربایی! ماه هستی!
تقصیر قلبم نیست چون دلخواه هستی!

از چشم من زیباترین هستی همیشه!
هرجور باشی دلنشین هستی همیشه!

ابروی قاجاری! تنی نازک تر از گل!
اصلا چرا باید بگویم گل؟ سر...

من غنچه ی پژمرده ی هر سال هستم
چون آرزویی دیر اما کال هستم

اندوه هر تبعیدیِ بی خانه ام من
شاید به قول مادرم دیوانه ام من!

با بال هایی بسته در پرواز بودم
پایان تلخی از خودِ آغاز بودم...

جاری شدم در خط اول گیر کردم
من روح...

جوری دلم را برده ای با خنده هایت
گاهی برایت می شوم پرپر! چه خوب است!

ای کاش می دیدی خودت را از دو چشمم
دنیا ندارد از تو زیباتر! چه خوب است!

▫️شاعر: سیامک عشقعلی

از روزهای سخت می آیی همیشه
تفسیر کوهی! روح دریایی همیشه

با زندگی و قصه اش در جنگ بودی
خورشید را با زخم های خود سرودی

طوفان غم زد در خودت گاهی شکستی
گاهی تو هم با بی کسی از پا نشستی

آیینه ای فریاد می زد حسرتت را
بر...

دوری و تهران بی تو با من جنگ دارد
در کوچه هایش با هوایت غرق دردم
این روزها حالی نپرس از من که بدجور
این شهر را یک شعر سرخ از غصه کردم

بعد از تو حسرت شد برایم مهربانی
اینجا تمام مردمش قهرند با هم
از ازدحام پوچشان پیداست...

ما دوتا یاغی بودیم
از همون روزای بد!
غربت و بی کسی مون
مشت اول رو که زد...

ساز خریدیم زندگی
واسه ما کوک نشد!
هیچکسی به بغض ما
حتی مشکوک نشد!

خوبیش اینه که با هم
روزای خوب ندیدیم!
خیلیا مارو زدن
تا با هم قد کشیدیم!

تووی سمفونی...

هر روز ما را می کشد یک ترس، تشویش
گاهی نبود آب، گاهی هم گرانی!

بی زندگی هر روز درگیریم با مرگ
هر روزمان شد یک بلای ناگهانی!

◾ شاعر: سیامک عشقعلی

اگر بر روی لب، لبخندها دارم
غمی ناجور در این بندها دارم
من عمری شب به شب از کوه می آیم
من از تکرار یک اندوه می آیم
تو از من شعر می بینی غمم را نه!
غزل ها را تو می چینی غمم را نه!
من آن گورم که...

پسری که تورو با تموم قلبش می خواست
اونی که به چشم هرکسی به جز تو زیباست!
غرور گرگ داره! کوه غصه توو دلش!
اونی که همه میگن وجودش دریاست!
اونی که توو خیابونای شهر مرد شده
عشق تو چرا براش مثل یه کهنه درد شده؟

اونی که به پای...

لیلا! برای دست هایت یاس چیدم
یک روسری با رنگ دلخواهت خریدم

می خواستم شعری برایت گفته باشم
اما نشد! انگار نقاشی کشیدم

دلگیر از دنیا نباشی مهربانم!
دیشب دوباره خواب دیدم... خواب دیدم...

لیلا! خودت خوبی؟ بگو از حال کوچه
با این خیابان ها به چشمانت رسیدم

هر جا...

زندگی دردی ست شاید نیست درمانش هنوز
در شروعش مانده ام با فکر پایانش هنوز

سخت شد هرلحظه اش هرروز، هرجا، در دلم
حسرتی دارم من از یک ذره آسانش هنوز

قصه را غمگین نوشت از اولش شاید خدا
هرکسی زخمی به دل دارد و بر جانش هنوز

آب را...

غم چشمان تو را می شنوم
که در آن غربت شب می شکنی

پرم از ضجه ی این شهر، بگو
نکند باز تو دلتنگِ منی؟

▫️شاعر: سیامک عشقعلی

شده در کوچه ی باران زده آشوب شوی؟!
به صلیب غم یک خاطره مصلوب شوی؟

شده با یاد کسی در تب و شب گریه کنی؟
و نبینند و بخندی و خودت خوب شوی؟!

و چه تلخ است که با ابر و غزل بغض کنی
بزند رعدِ جنون، سنگ شوی! چوب...

این رفتن عمر ما چه ناغافل شد
تاریخ خوشی، برای ما باطل شد

ما هرچه که کاشتیم در پایانش
یک مزرعه بی کسی فقط حاصل شد

با هر غم اگر خوشی به آدم دادند
آسان به خدا قسم خودش مشکل شد

گفتند بزن به آب دریا، اما
دریا که به...

امروز می خواهم هوایت را ببوسم!
زیبا شوی من چشم هایت را ببوسم!

آنقدر خوبی! باوقاری! مهربانی!
خانم! می خواهم صفایت را ببوسم!


▫️شاعر: سیامک عشقعلی

هجوم غم آمد شدی دلسرد!
جهانت اگر شد سراسر درد

به مو می رسد قصه اما نه!
خدا ناامیدت نخواهد کرد!

▫️شاعر: سیامک عشقعلی

می روی تا گُر بگیرم از غمت
تا بمانم در جنونی سینه سوز!

صبر کن! من بی تو ویران می شوم
صبر کن! من دوستت دارم هنوز...


□ شاعر: سیامک عشقعلی

می شود شیرین به کامت زندگی، این روزگار
زهر غم می نوشد از آواره گی، فرهادِ تو!

می روی اما نگو برگشت دارد قصه ات
آخرش یک روز من هم می روم از یاد تو...


▫️شاعر: سیامک عشقعلی

خوانده ای شعر مرا هیچ؟ نمی خوانی... نه...
اینکه معشوق نمی خواندت، این یعنی: درد!
من و یک شهر، شکستیم و ندیدی این جا
هرکسی شعر مرا خواند؛ تو را نفرین کرد!

شاعر: سیامک عشقعلی
️

ترس و افکارت معما می شود!
هی به خود می گویی: آیا می شود؟

مثل ابراهیم باشی، عاشقی!
دل به دریا داد موسی... می شود...

🟩 شاعر: سیامک عشقعلی