شعر ملل

تابستان دلبری ست
با گیسوان بلند خرمایی
و چشمانی آتشین.


شاعر: توروالد برتلسن
ترجمه:زانا کوردستانی

بهار دخترکی ست،
با چشمانی آبی و
گونه هایی سرخ.


شاعر: توروالد برتلسن
ترجمه: زانا کوردستانی

هر انسانی که
نمی توانم دوستش بدارم
سرچشمه ی اندوهی ست ژرف
برای من

هرانسانی که روزی دوستش داشته ام
و دیگر نمی توانمش دوست بدارم
گامی ست به سوی مرگ
برای من

آن روز که دیگر نتوانم کسی را دوست بدارم
خواهم مرد

آی شمایان
که می دانید شایسته...

حتی پرندگان نیز،
یکدگر را یاری می رسانند
بیا نزدیک تر
نزدیک تر
یاری ام کن تا بوسه ات را برچینم

و عشق، دوست داشتن کسی نیست که نزد توست
گاها منتظر ماندن برای کسی است
که نخواهد آمد.

_جان یوجل
_برگردان: فاطمه جعفری

اگر نفت خیلی ارزان است
چرا در تاریکی نشسته ایم
اگر خیلی گرانبهاست
چرا لقمه ای برای خوردن نمی یابیم؟!


_احمد مطر
ترجمه: سیدمهدی حسینی نژاد

من اگر مرده بودم
او
شاید می گریست
اما
او اگر گریه می کرد
من حتماً می مردم

از خوشبختی و دردی که تو به من دادی،
چیز کمی باقی مانده است:
آنچه باقی مانده است،
لذت اندوهگین بودن است.

من و تو چون دو کوه
دور از هم
جدا از هم
نه توانِ حرکتی، نه امیدِ دیداری
آرزویم اما این است که
عشقِ خود را با ستاره های نیم شبان
به سویم بفرستی

آنا آخماتووا

زمانی که تو را می بوسم
اناری از حسادت پوست می تَرکاند
گُلی از شوق آفتاب شکوفا می شود
ابری آسمان را می پوشاند
همه ی این ها
برای رسیدن دو عاشق ست
زیر یک سقفِ پُر از مهربانی...



شعر: سولین عبدالله
ترجمه: زانا کوردستانی

دوستت دارم..
آبادیِ کوچکی ست،
آرام گرفته به آن همهٔ غم هایم...

فاروق جویدة
ترجمه ی حسن بالدی

قدمم
مسافت را
در کوچه ها لگدمال می کند
جهنمِ درونم را
اما
چاره چیست؟

خیال می کنی از پا درمی آیم؟
چه باک!
ببین
آرامم
آرام تر از نبض یک مرده!

ما، بچه های این دوره وزمانه ایم،
این زمانه ی سیاسی.
تمامِ طولِ روز، تمامِ طولِ شب،
همه ی موضوع ها و حرف ها – چه مالِ تو باشند، چه ما، چه آن ها –
همه، موضوع های سیاسی اند.
چه دوست داشته باشی، چه نداشته باشی،
ژن هایت، سابقه...

هر صبحی که صدای تو در آن طلوع نکند
شبی تبعیدی و اندوهناک است
که هفته در آن
هفت قرن می شود

تو فقط باد و باران هشتمِ ماه مارس نیستی
تو ای دل انگیزِ شب های تابستانی
گیسوان شب های پاییزی
تو ای سوز بوران عشق
تو نباشی
چه کسی باشد؟!
زن، زن، زن، زن
تو زندگی هستی...

راستش را بگو
زمانی که دوستم داشتی
سعی می کردی
چه کسی را فراموش کنی؟

_قهرمان تازه اوغلو
_ترجمه ی سیناعباسی هولاسی

آزادی به بال ها می ماند
به نسیمی که در میان برگ ها می وزد
و بر گلی ساده آرام می گیرد
به خوابی می ماند که در آن
ما خود رویای خویشتنیم...

یلدا که بلندترین شب سال نیست...
طولانی ترین شبم، شب هایی ست که،
دور از آغوشت به خواب می روم.




■□■
شعر:دلبرین عبدالفتاح
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

بارانی که
به شیشه پنجره‌ی ما می‌خورد
قطره‌های اشک کودکانی است که
از اینجا رفته‌اند
به سوی آسمان.
کودکانی که دلتنگ مادرانشان می‌شوند؛
اتاق‌هایشان؛
دفترهایشان؛
و از دلتنگی گریه سر می‌دهند.
رنگین کمان ،
شادی همان کودکان است
هنگامی که خداوند دست بر شانه هاشان می گذارد
و لبخند می...

جهان بر پا نمی مانَد
مگر با سر خمیده ی ما
روی شانه ی آن که عاشقش هستیم

شاید تو را بپرسند
عشق چگونه مُرد؟!
بگو: در روزگاری اندوهناک آمد...

‏برای من
پایانِ جهان اهمیتی ندارد
جهان برای من
بارها به پایان رسیده
و صبح روز بعد
دوباره آغاز شده است.

_نیره وحید شاعر و نویسنده آفریقایی-آمریکایی
_برگردان: بهناز بیرون راه

به چه درد می خورد
که هزار شهر را بگردی
اما به راه دل خویش آگاه نباشی...

_ لطیف هلمت
_برگردان: مختار شکری پور